[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นิราศเขาโล้น

๏ นิยายเด็ดเพชรพระอุมานั่น
บทกวีพนมเทียนเพียรประพันธ์
ยังตราตรึงใจฉันทุกวันวาร

๏ โอ้ขบวนจิ๊ปดอจ์ดเจ้ายอดรถ
ชะลอลดกำลังดั่งช้างสาร
ครางกระหึ่มกระดืบค่อยคืบคลาน
ทยอยผ่านประตูสู่ไวล์ดไลฟ์

๏ โกลาหลวุ่นวายเสียงทายทัก
คงคึกคักเช่นทุกครั้งดังไฉน
ทั้งเสียงสัตว์เสียงคนปะปนไป
ณ สถานภายในไวล์ดไลฟ์นั้น

๏ สถานีกักสัตว์จัดส่งออก
ยังเมืองนอกเมืองนาสารขัณฑ์
มีกรงสัตว์สารพัดสารพัน
ล้อมรั้วกั้นกำแพงแข็งแรงเทียว

๏ มีอาคารสำนักงานทันสมัย
อยู่กึ่งกลางศิวิไลซ์กับไพรเปลี่ยว
อันกรงสัตว์ล้อมอยู่ดูกลมเกลียว
ปานเขาเขียวเขาดินจะจินตนา

๏ ชายในรถชุดสีตุ่นโดดผลุนลง
เลี่ยงมายืนอยู่ตรงต้นฉำฉา
ถอดหมวกคาดหนังเสือดาววาวแวววา
ตบที่ขาฝุ่นกระจายสลายไป

๏ นั่นไงครับ นายพรานเราเขามาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วผู้ผ.อ. ,บ.'ไวล์ดไลฟ์'
อำพล พลากร รีบร้อนไร
คลายสงสัยแก่แขกแปลกเวลา

๏ แขกทั้งสามชายสองน้องหญิงหนึ่ง
เลยรีบบึ่งตามชะแง้เหลือบแลหา
ทั้งสามคนหมายมุ่งพุ่งสายตา
มองลงมาจากบนตึกทึกทักเอา

๏ ยืนอยู่ข้างประตูผู้นั่นหรือ
นั่นแหละคือผู้คุณชายหมายพบเขา
แขกคนแรกดูสูงศักดิ์ทักเบาเบา
ดูอำพลจะเคารพนบนอบนา

๏ อีกชายหนึ่งซึ่งยืนดูอยู่ข้างข้าง
ดูท่าทางระรื่นชื่นสุขา
ฉันชักชอบแม้เพิ่งเห็นเป็นขวัญตา
หลุดปากมาปากไวใจตรงกัน

๏ ส่วนหญิงสาวร่างโปร่งหน้าทรงไข่
พิมพ์ประไพคล้ายแขกคนแรกนั่น
หล่อนยกกล้องส่องทางไกลทันใดนั้น
พลางยิ้มหยันส่องกล้องจ้องมองไป

^^

๏ กิตติศัพท์กับรูปร่างคัดง้างกัน
หล่อนจำนรรจ์ยิ้มพลางครางเสียงใส
ฉันนึกภาพหลับตาคิดว่าไว้
สี่สิบขึ้นร่างใหญ่อะไรนี้

๏ แต่ที่เห็นเป็นตรงข้ามกับความคิด
ตัวเล็กนิดหน้าเหี้ยมเทียมยักษี
ฉันไม่ชอบใบหน้าและท่าที
ใช่หรือนี่ รพินทร์ ไพรวัลย์ นั้น

๏ ตัวเขาเล็กก็จริงคุณหญิงครับ
แต่สำหรับน้ำใจจริงยิ่งมหันต์
อีกฝีมือขึ้นชื่อเลื่องลือกัน
แถมเข้าขั้นสุภาพที่ทราบนา

๏ อันรพินทร์ ไพรวัลย์ ครั้นกล่าวถึง
ดีดลงซึ่งก้นบุหรี่ที่พื้นหวา
รถบรรทุกคันท้ายสุดก็รุดมา
จึงซับหน้าซับเหงื่อร้อนเหลือซิ

๏ นายประเสริฐ ผู้จัดการสถานที่
เดินเร็วรี่ดั้นด้นบนดำริ
จะเชื้อเชิญรพินทร์ ไพรวัลย์นิ
ตั้งสติฝ่ากลุ่มชนคนงานมา

๏ ยืนอยู่นี่นั่นเองเกรงใจครับ
ผมได้รับข้อความให้ตามหา
คุณอำพลคนลั่นจำนรรจา
คุณรพินทร์จงมาอย่าช้านอ

^^


>>> pixabay.com/ <<<