[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นิราศเขาโล้น

๏ นิยายเด็ดเพชรพระอุมานั่น
บทกวีพนมเทียนเพียรประพันธ์
ยังตราตรึงใจฉันทุกวันวาร

๏ โอ้ขบวนจิ๊ปดอจ์ดเจ้ายอดรถ
ชะลอลดกำลังดั่งช้างสาร
ครางกระหึ่มกระดืบค่อยคืบคลาน
ทยอยผ่านประตูสู่ไวล์ดไลฟ์

๏ โกลาหลวุ่นวายเสียงทายทัก
คงคึกคักเช่นทุกครั้งดังไฉน
ทั้งเสียงสัตว์เสียงคนปะปนไป
ณ สถานภายในไวล์ดไลฟ์นั้น

๏ สถานีกักสัตว์จัดส่งออก
ยังเมืองนอกเมืองนาสารขัณฑ์
มีกรงสัตว์สารพัดสารพัน
ล้อมรั้วกั้นกำแพงแข็งแรงเทียว

๏ มีอาคารสำนักงานทันสมัย
อยู่กึ่งกลางศิวิไลซ์กับไพรเปลี่ยว
อันกรงสัตว์ล้อมอยู่ดูกลมเกลียว
ปานเขาเขียวเขาดินจะจินตนา

๏ ชายในรถชุดสีตุ่นโดดผลุนลง
เลี่ยงมายืนอยู่ตรงต้นฉำฉา
ถอดหมวกคาดหนังเสือดาววาวแวววา
ตบที่ขาฝุ่นกระจายสลายไป

๏ นั่นไงครับ นายพรานเราเขามาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วผู้ผ.อ. ,บ.'ไวล์ดไลฟ์'
อำพล พลากร รีบร้อนไร
คลายสงสัยแก่แขกแปลกเวลา

๏ แขกทั้งสามชายสองน้องหญิงหนึ่ง
เลยรีบบึ่งตามชะแง้เหลือบแลหา
ทั้งสามคนหมายมุ่งพุ่งสายตา
มองลงมาจากบนตึกทึกทักเอา

๏ ยืนอยู่ข้างประตูผู้นั่นหรือ
นั่นแหละคือผู้คุณชายหมายพบเขา
แขกคนแรกดูสูงศักดิ์ทักเบาเบา
ดูอำพลจะเคารพนบนอบนา

๏ อีกชายหนึ่งซึ่งยืนดูอยู่ข้างข้าง
ดูท่าทางระรื่นชื่นสุขา
ฉันชักชอบแม้เพิ่งเห็นเป็นขวัญตา
หลุดปากมาปากไวใจตรงกัน

๏ ส่วนหญิงสาวร่างโปร่งหน้าทรงไข่
พิมพ์ประไพคล้ายแขกคนแรกนั่น
หล่อนยกกล้องส่องทางไกลทันใดนั้น
พลางยิ้มหยันส่องกล้องจ้องมองไป

๏ กิตติศัพท์กับรูปร่างคัดง้างกัน
หล่อนจำนรรจ์ยิ้มพลางครางเสียงใส
ฉันนึกภาพหลับตาคิดว่าไว้
สี่สิบขึ้นร่างใหญ่อะไรนี้

๏ แต่ที่เห็นเป็นตรงข้ามกับความคิด
ตัวเล็กนิดหน้าเหี้ยมเทียมยักษี
ฉันไม่ชอบใบหน้าและท่าที
ใช่หรือนี่ รพินทร์ ไพรวัลย์ นั้น

๏ ตัวเขาเล็กก็จริงคุณหญิงครับ
แต่สำหรับน้ำใจจริงยิ่งมหันต์
อีกฝีมือขึ้นชื่อเลื่องลือกัน
แถมเข้าขั้นสุภาพที่ทราบนา

๏ อันรพินทร์ ไพรวัลย์ ครั้นกล่าวถึง
ดีดลงซึ่งก้นบุหรี่ที่พื้นหวา
รถบรรทุกคันท้ายสุดก็รุดมา
จึงซับหน้าซับเหงื่อร้อนเหลือซิ

๏ นายประเสริฐ ผู้จัดการสถานที่
เดินเร็วรี่ดั้นด้นบนดำริ
จะเชื้อเชิญรพินทร์ ไพรวัลย์นิ
ตั้งสติฝ่ากลุ่มชนคนงานมา

๏ ยืนอยู่นี่นั่นเองเกรงใจครับ
ผมได้รับข้อความให้ตามหา
คุณอำพลคนลั่นจำนรรจา
คุณรพินทร์จงมาอย่าช้านอ

๏ ครับ...เดี๋ยวดูอะไรหน่อยค่อยขึ้นไป
ร้อนบรรลัยพักซะหน่อยค่อยดีหนอ
แรดตัวกลั่นนั่นไงใคร่คอยรอ
พลาดละก็วุ่นวายได้ตายกัน

๏ เสียงนั้นเล่าเบาต่ำตามนิสัย
ตาก็จ้องมองไปใคร่กวดขัน
พวกคนงานเอะอะพัลวัน
พาเฮโลดังลั่นมันอันตราย

๏ มาเที่ยวนี้รู้สึกจะคึกคัก
ได้มาหนักนะครับคงรับหลาย
ครบออเดอร์เสมอต้นเสมอปลาย
คงสบายไปนานครับงานนี้

๏ นายประเสริฐคุยเล่นเช่นมิตรรัก
รพินทร์ยักไหล่ตอบชอบครับพี่
ผมลงทุนทุกครั้งทั้งชีวี
หมดไปเยอะทุกทีที่รับงาน

๏ ก็แต่คุณอำพลที่บนตึก
ไม่รู้นึกอะไรให้เรียกขาน
ผมมาถึงหยกหยกสะทกสะท้าน
รีบไหว้วานคุณประเสริฐเตลิดมา

๏ แขกไปมาหาสู่ดูศักดิ์ใหญ่
ที่เคารพรักใคร่ไฉนหนา
ผมก็เพิ่งจะเห็นเป็นขวัญตา
ให้เรียกหาคุณรพินทร์ด้วยยินดี

๏ เป็นอันว่าประเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวขึ้นไป
จะจัดการงานอะไรให้เข้าที่
อันตรายหลายหลากก็มากมี
งานตรงนี้ก็สำคัญคั่นรายการ

๏ พวกคนงานเฮโลเสียงโบ๊เบ๊
เสียงฮาเฮเสียงสัตว์ดิรัจฉาน
ยามลำเลียงสัตว์ส่งลงยังลาน
สนุกสนานกันไปไม่ระวัง

๏ พอถึงคิวสัตว์ใหญ่ในกรงทึบ
เสียงอุบอึบลั่นเลื่อนเคลื่อนกรงขัง
เสียงโฮกแฮกแหกกรงทรงพลัง
กรงจะพังสัตว์จะตื่นเป็นฟืนไฟ

๏ ไม้สะพานคลาเคลื่อนเขยื้อนเย้
จนหมิ่นเหม่ทลายลงมิสงสัย
หากขยันดันทุรังมิยั้งไว้
จะตกไปพังพินาศมิคลาดคลา

๏ ครั้นรพินทร์เหลียวกลับสดับเสียง
ศัพท์สำเนียงเสือดำขย้ำฝา
เห็นกรงเสือถลันไปในไม่ช้า
ถล่มมาจากรถก็หมดกัน

๏ จึงตะโกนกู่กระโชกโบกมือห้าม
อย่าผลีผลามดันดุนโดยผลุนผลัน
ไม้สะพานหมิ่นเหม่จะเพพลัน
จะสะบั้นรอนรอนหยุดก่อนโว้ย

๏ อันเด็กน้อยเพลิดเพลินเดินเปะปะ
คนเซอะซะบริหารงานโหลยโท่ย
ต้องประสบทุกข์โทษร้องโอดโอย
เป็นผลโพยพึงเห็นเป็นอันตราย

๏ เสียงรพินทร์ก้องประกาศไม่ขาดคำ
กรงเสือดำล่วงหล่นจนฉิuหาย
แค่กรงไม้ตีแปะปะตามสบาย
ไม่แน่นหนามากมายมักง่ายนา

^^



>>> maxpixels.net/ <<<