1.คือเราอายุ16 เรามีพี่ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งช่วยแม่ทำงานธระกิจที่บ้าน แต่เราเป็นคนไม่เอาไหน แต่อย่างน้อยเราเรียนหนังสือแทนพี่ชายเพราะพี่ชายไม่เรียนตั้งแต่ม.3 เวลาเราทำอะไรผิด มั่กโดนที่บ้านด่าแบบรุนแรง บ้างที่พี่ชายด่าแม่ก็จะเสริม คือแบบในใจเราอ่ะคือมันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอพอเราเถียงว่าเขาด่า เขาก็จะสวนกลับมาว่าไหนคือคำว่าด่า เราทำได้แค่เถียงบ้างเงียบบ้างพอเงียบก็จะด่าว่าไม่สะทบสะท้าน ไม่สำนึก คือเราคิดในใจว่าจะเกิดเรามาทำไม เกิดมาแล้วเจอแต่ปัญหาแบบนี้ทำไรก็ผิดไปหมด บ้างทีแม่ก็เห็นพ่อดีกว่าลูก พอเราทำอะไรผิดอะไรแรงๆก็ลงไม้ลงมือตี ด่า เหมือนเราไม่ใช่ลูก เราอึดอัดจนไม่รู้จะไประบายที่ไหน ทำได้แค่คิดว่าถ้าเราตายไปก็คงดี

2.บ้างทีเราอยากมีแฟน อยากให้แฟนมาส่งบ้าน อยากให้เขาเข้าใจเราบ้าง แต่เราทำได้แค่แอบคบ เราเคยถามแม่ว่าถ้าให้แฟนมาส่งบ้านได้มั้ย แม่ก็ตอบคำตอบเดิมๆคือเรียนหนังสือให้จบก่อน รอโตก่อน คือเราอึดอัดมาก อยากให้เขาเปิดใจกับเราบ้าง เหมือนที่บ้านเราหัวโบราณ เราเป็นคนที่ขี้อิจฉาเห็นคนอื่นซ้อนรถแฟนไปเที่ยวนั้นนี่แล้วตัดภาพมาที่ตัวเองไปไหนมาไหนก็ต้องมีคนไปคุ้มไปดูด้วย คือมันอึดอัดมากไม่เคยได้เป็นอิสระ เหมือนอยู่ในกรอบสี่เหลี่ยมที่ห้ามเกินขอบเขต