ผมซื้อแมวเปอร์เซียมาเลี้ยงตั้งแต่มันอายุได้ 2 เดือน เลี้ยงมาประมาณเกือบๆ 8-9 ปี เรียกได้ว่าประคบประหงมตั้งแต่ยังเป็นแมวน้อยจนกระทั่งแก่เลย เมื่อก่อนก็เลี้ยงอยู่ที่บ้านที่ตัวเองอยู่นี่แหละครับ แต่พอเลี้ยงได้สัก 2 ปีก็เอามันไปอยู่ที่บ้านอีกหลังนึง(พ่อกับพี่เลี้ยง) เพราะตอนนั้นผมเข้ามหาลัย ถ้ามันอยู่บ้านเดิมจะไม่ค่อยมีคนดูแล

พอผมเข้ามหาลัยก็นานๆจะเจอมันสักที ความสนิทสนมเริ่มหายไป เจอกันที แมวผมก็แก่ลงไปมาก มันยังจำผมได้ดีเสมอ พอมาวันนึงพ่อบอกว่ามันหายไปจากบ้าน เดินตามหารอบๆก็ไม่เจอ เจอแต่เศษขน คาดว่าหมาของคนข้างบ้านน่าจะกัดตายไปแล้ว เพราะหมาคนข้างบ้านชอบเข้ามากัดแมวบ้านผมบ่อยๆ หรือบางทีแมวผมเดินออกไปข้างนอกก็มักจะโดนกัดตลอด ผมไม่ได้โทษฝ่ายไหน แต่แค่เสียใจที่เราไม่ได้อยู่กับมันในช่วงวาระสุดท้าย ช่วยอะไรมันไม่ได้เลย ตอนมันตาย มันคงตายอย่างโดดเดี่ยว ไม่มีใครช่วย แม้แต่ซากก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง อย่างน้อยถ้าเห็นซากก็พอทำใจได้บ้าง 

มันหาย(คงตาย)ตั้งแต่ช่วงปลายเดือนธันวาคมปีที่แล้วครับ ตอนนี้ผมยังคิดถึงมันอยู่เลย ทำใจไม่ค่อยได้ เพราะเมื่อก่อนรักจนแทบเอามานอนบนเตียงด้วยกัน พาขึ้นรถไปเที่ยวด้วย อยู่บ้านด้วยกัน เจอกันตลอด พอมันไปอยู่ที่บ้านอีกหลังก็ห่างๆไป นานๆจะไปหาสักครั้ง รู้ข่าวอีกทีก็หายไปแล้ว เสียใจมากครับ ดูรูปเก่าๆแทบร้องไห้ ผูกพันกันมานาน ทำใจอย่างไรดีครับ 😥😥