แมวเราเพิ่งตายเมื่อวันก่อนคะ ปกติน้องไม่เคยออกนอกถนนเลย แต่เป็นจังหวะที่น้องติดสัด แล้วเราก็คุยกับแฟนว่าจะพาไปทำหมันในวันนั้นแหละ แต่ไม่ทัน น้องเดินออกไปอยู่บนถนน จนรถทับตายคะ ความจริงน้องเกือบจะตายมาแล้วครั้งนึง เพราะเราขับรถเข้าโรงจอดรถแล้วไม่เห็นน้องนอนอยู่ แต่คราวนั้นโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก เราก็พาไปรักษาจนหายดี แต่สุดท้ายก็มาโดนรถทับจนได้ เราเสียใจมาก ทำใจไม่ได้เลยคะ ร้องไห้ตลอดเวลาที่นึกถึง แฟนก็คอยปลอบใจ ว่าเราก็เลี้ยงดูเค้าอย่างดีที่สุดแล้ว น้องเป็นแมวจร น้องแค่ผ่านมาให้เราเป็นที่พักพิง ถึงเวลาน้องก็ต้องไป น้องแค่มาใช้ชาติตัวเองให้หมดในชาตินี้ เราก็พยายามคิดแบบนี้ตลอด แต่มันอดไม่ได้ เราเองก็ชะล่าใจคิดไม่ถึงว่าน้องจะกล้าออกไป ถ้าวันนั้นเราจับน้องขังไว้ก่อนจะพาไปทำหมัน หรือพาไปตั้งแต่วันที่น้องร้องวันแรกๆ น้องก็คงไม่ตาย ทุกวันนี้ไม่อยากอยู่ในบ้านเลยคะ เพราะทุกมุมมีแต่ความทรงจำของน้องตลอด นอนก็ไม่หลับเลย ใครพอจะมีวิธีช่วยให้เราทำใจให้ดีขึ้นบ้างคะ