คือผมมีคำถามอยากจะเล่าเเละเผื่อมีผู้รุ้ท่านใดมีความรุ้เกี่ยวกับอาการโรคซึมเศร้าที่พอจะอธิบายได้บ้าง
เรื่องมีอยู่ว่า. เเฟนผมเป็นโรคซึมเศร้าครับ เราคนกันมาปีกว่าๆเเล้วครับ คือก่อนหน้านี้ผมก็ทราบยุเเล้วว่าเค้าเป็นโรคซึมเศร้า เเละโดยปกติเเฟนผมมีโลกส่วนตัวสูงด้วยครับ ตลอดระยะเวลาที่เราคบกันมามันก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติครับอาจด้วยผมทำงานเเละเลิกงานเวลา 5 ทุ่มตลอด ส่วนเเฟนผมเค้าก็เลิกงานประมาน 3-4 โมงครับ เวลาเค้าเลิกงานก็จะมานั้งเล่นที่ที่ทำงานผมทุกวัน จึงทำให้เราได้เจอกันทุกวันครับ นอกจากเวลาที่เค้ามาหาผมช่วงที่เค้าเลิกงานเเล้วเราก็จะได้คุยกันอีกที่ก็ 5 ทุ่มโน้นเลย เพราะเป็นเวลาผมเลิกงาน ส่วนใหญ่เราได้เเค่คุยกันก่อนนอนคับ เเละวันหยุดบางทีผมก็ไปหาเค้าเเต่ไม่ถือว่าไปทุกสัปดาห์ อาจด้วยอารมณ์ที่เค้ามาหาผมที่ทำงานทุกวันยุเเล้ว การที่ผมไปบ้านเค้าก็ไม่ถือว่าไปบ่อยนัก 
 
เเต่ผมเริ่มมารุ้สึกว่ามันแปลกๆก็ตอนนี้คับตอนที่ไวรัสโควิดระบาด ตั้งเเต่วันที่บริษัทเริ่มมีมาตรการต่างๆ เค้าไม่ค่อยมาหาผมที่ทำงานเลยตั้งเเต่วันนั้น พอเค้าเลิกงานเค้าก็กลับบ้านเลย ซึ่งผมก็เดาสถานการณ์ไปว่าบางทีเค้าก็กลัวโรคระบาดอาจไม่อยากมาเสี่ยงก็ได้ จนมาถึงวันที่ 1 เมษาครับ บริษัทผมเเละแฟนต้องปิดชั่วคราวประมาน 1 เดือน ด้วยความที่ผมว่างก็ไปได้ไปไหน เลยไปหาเเฟนที่บ้าน จนบ่อยขึ้นมั้ง จนเค้าบอกว่า มาทำอะไรทุกวัน เค้าบอกว่าบางทีเค้าก็อยากนั่งๆนอนคนเดียวบ้าง ผมเลยรุ้สึกเเปลกตรงนี้เเระครับ คือ ทำไมไปหาบ่อยๆไม่ได้ ทั้งๆที่ช่วงนี้มันเป็นโอกาสที่ได้ยุด้วยกันเเล้ว พอผมไปหาบ่อยเขาก็มองว่ามันผิดปกติชะอีก เมื่อก่อนไม่ค่อยเหนจะมาหา เเล้วเค้าพูดเชิงประมาณว่าระยะห่างระหว่างเราด้วย ประมาณว่ามี่ วงกลม2 ใบวางทับกัน ในส่วนเเรกคือพื้นที่ของเขา อีกส่วนคือพื้นที่ของผม เเละส่วนที่ทับกันคือพื้นที่ของเรา  เเล้วเค้าบอกว่าเหมือนตอนนี้ผมล้ำไปพื้นที่ของเค้าเยอะ ทั้งๆที่การที่ผมไปหาก็ไม่ได้ไปชะทุกวัน ไปครั้งนึงอาจติดกัน 2-3 วันต่อสัปดาห์เองครับ ซึ่งผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเลย เเต่การติดต่อทางเเชทก็ปกตินะครับ ( ส่วนใหญ่จะเเชทคุยกัน )  สำหรับแฟนผมที่เป็นโรคซึมเศร้าเเละมีความเป็นส่วนตัวสูง เค้าต้องการพื้นที่ส่วนตัวของเค้าจิงๆหรืออยากห่างกับผมหรือต้องการจะบอกอะไรหรือป่าว คือผมก็พยายามทำความเข้าใจนะครับว่าตอนที่เหตุการณ์ยังปกติ ผมเองก็ไม่ค่อยได้ไปหาเค้าสักเท่าไหรเพราะเค้าเองจะมาหาผมที่ทำงาน เเต่พอช่วงนี้ที่บริษัทปิดผมมีเวลาก็อยากจะใช้เวลาอยู่กับเค้าบ้าง ก็เป็นเเบบที่บอกละครับ ไปครั้งเเรกก็ปกติ พอวันที่ สองสาม เค้าก็เริ่มมีคำถามละ มาทำไมทุกวัน จนผมเริ่มระเเวงคับ ทุกวันผมต้องไปวนดูหน้าบ้านเค้าเผื่อเค้าจะชวนใครมาบ้านหรือป่าว เพราะเค้าไม่ให้ผมไปหาบ่อย เเต่ผมก็ไม่เจออะไรผิดปกตินะ ทุกวันนี้ก็ยังไปวนดูยุ เหมือยผมเป็นโรคจิตอ่อนแล้วมั้ง  เเต่เคยมีครั้งนึงที่ผมไม่ไหวเลยถามเค้าไปตรงๆ ว่ามีคุยกับใครหรือป่าว เค้าก็บอกว่าไม่มีเค้ายังรักผมเหมือนเดิม เเต่ทุกครั้งที่ผมถามไรเเบบนี้ คำถามประมานว่า ถามว่ารุ้สึกยังไง คำถามเเบบเค้นคำตอบ เค้าจะโมโหใส่ เเละอาการโรคซึมเศร้าก็มา เหมือนว่าไม่มีใครเข้าใจความรุ้สึกของเค้าเลย เเละพลานไม่คุยด้วยเป็นวันครับ. 

ผมอยากทราบจากผู้รุ้นะครับว่าจากอารมณ์เเบบนี้ผมระเเวงเเฟนผมเองหรือเพราะจากการโรคประจำตัวของเเฟนผมครับ 
คนที่เป็นโรคเเบบนี้ เค้ามีพื้นที่ที่ไม่อยากให้ผมไปวุ่นวายจิงมั้ยครับ
ผมควรรับมือกับเขายังไงดีครับ หรือต้องทำตัวตามปกติเหมือนช่วงที่ยังทำงาน
คนที่โรคส่วนตัวสูง สามารถทำให้เขามีโลกส่วนตัวไม่สูงได้มั้ยครับ
โรคซึมเศร้า ผมสามารถช่วยเค้ายังไงได้บ้าง เพราะเวลาเค้ามีอาการเค้ามักขอตัวอยู่คนเดียวตลอด 
คนที่เป็นโรคซึมเศร้า เวลาเค้าเครียดหรือกังวล มันจะเยอะกว่าคนปกติมั้ยครับ อย่างเช่นสถานการณ์โควิดคับ 

ส่งท้ายผมขอขอบคุณล่วงหน้านะครับ
ผมอาจจะอธิบายได้ไม่ดีนัก นะครับ
ขอบคุณครับ.