คือน้องไม่ใช่น้องแท้ๆหรอก แต่น้องเป็นลูกของน้า ขอเรียกน้องว่าเอนะ เอเป็นผู้หญิง พ่อกับแม่เอแยกทางกันตั้งแต่เอยังเด็ก น้องจึงอยู่บ้านกับตายาย ต่อมาพ่อแท้ๆก็มาเสีย แล้วแม่น้องก็มีครอบครัวใหม่ก็มีลูกมา1คน แต่ถ้าคนอื่นมองก็จะมองว่าแม่เอรักลูกคนนี้มาก คือน้องคนนั้นได้อยู่กับแม่ที่กรุงเทพแต่เอต้องมาอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด 
แล้วตอนช่วงม.ปลายเอได้คบกับผช.คนหนึ่ง ไม่รู้ว่ารักไรเขาขนาดนั้นคือไปหากันตลอด แล้วก็มีเพื่อนบ้านไปบอกยายเอว่าเอให้ผช.มารับที่นั้นที่นี้ แล้วพอเอกลับมาถึงบ้านคือยายถามแล้วเอาไม่ยอมบอก ยายเลยตี
เป็นแบบนี้นานอยู่1ปีกว่าๆแล้วก็เลิกกันจนตอนนี้ เอคุยกับคนใหม่ ก็ยังทำนิสัยเหมือนเดิมคือหนีไปบ้านผช. แต่ที่เราเสียใจกว่านั้นคือช่วงหนึ่งเอมาบ้านเราประมาณ 2สัปดาห์ เหมือนเอจะเอาเราแค่บังหน้ายายประมาณแบบอยู่บ้านเรานะ แต่จริงๆคือไปบ้านผช. คือเมื่อวานเราตื่นสายแล้วตาเอมาบ้านเราถามว่า "เอล่ะ" เราก็ไม่รู้เนาะตื่นก็สายเราเลยบอกไปว่า "ไม่เห็นมาเลยนะ" แล้วตาเอก็ยืนยันว่ามาส่งเอที่บ้านเรามื้อเช้า เรารู้เลยตอนนั้นว่าเอไปไหน แล้วยายเอก็มาบ้านเราอีกแล้วก็โทรหาเอว่าอยู่ไหน เอก็ตะครอกใส่ยายว่าอยู่บ้านเรา ยายก็ด่ากลับว่าตอนนี้กูอยู่นี้ แล้วยายก็ถามอีกว่าตกลงอยู่ไหน เอก็บอกอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง นางโกหกทุกอย่าง แบบจนยายจนจะร้องไห้
คิดว่าน้องขาดความรัก เราควรช่วยน้องยังไง