เห็นหลายๆคนโพสต์เรื่องวิกฤติหรือสภาพเศรฐกิจที่มันย่ำแย่ (ซึ่งก็แย่จริงๆเนาะ) เลยอยากมาแชร์ให้สหายที่ผ่านไปผ่านมาได้เข้ามาอ่านเผื่อเป็นแรงใจไม่ทางใดก็ทางหนึ่งครับ  โดยผมก็เป็นคนหนึ่งที่เข้ามาอ่านหาความรู้ในพันทิปแต่ไม่ค่อยได้โพสอะไรเท่าไหร่จากกระทู้เก่าก็ปี 60 โน่นนนนแต่ครั้งนี้มาเพื่อแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายๆคนที่ประสบปัญหาในภาวะที่โควิดเล่นงานทำให้หลายๆครอบครัวรายได้ต้องหยุดชะงัก  "แต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไปครับ"  ไม่ว่าจะร้ายหรือดียังไงเราต้อเจอและผ่านมันไปครับ 

"ตกงานครับ"
ผมต้องออกจากงานตั้งแต่ปี 2560 เพราะบริษัทที่ผมทำอยู่ถูกปิดตัวแต่นั่นล่ะครับชีวิตต้องไปต่อผมกับแฟนได้มีโอกาสหันมาขายของออนไลน์ ( อย่าเรียกว่ามีโอกาสครับแค่ต้องพยายามมองหาและสถานการณ์บังคับ 5555 ) เราหันมาทำร้านเบเกอรี่เพราะแฟนผมสามารถด้านนี้อยู่บ้างพอเปิดเพจก็ตามสูตรครับออเดอร์ก็มาจากคอนเนคชั่นเก่าๆไม่ว่าจะเพื่อนฝูงหรือผู้หลักผู้ใหญ่เพื่อนร่วมงานมาสั่งขนมของแฟนแต่มันไม่ยั่งยืนครับก็หาเพิ่มกันไป  "แต่มันยังไม่สามารถเลี้ยงครอบครัวในภาวะที่เรายังมีหนี้สินได้ครับ" 

"หารายได้เพิ่ม"
ผมและแฟนรับงานฟรีแลนซ์จากประสบการณ์เก่าโดยแฟนผมรับวางระบบคอมพิวเตอร์ทั้งบริษัทเล็กๆ ร้านเน็ตคาเฟ่หรือโรงเรียนอาจไม่มากหรือไม่บ่อยแต่ทำได้ก็ทำครับส่วนผมก็รับสร้างแฟนเพจ facebook  รับตัดต่อรีวิวร้าน,อาหารสินค้าทุกประเภทให้กับ SME หรือผู้ที่อยากขายของออนไลน์ก็รับทำหมดครับโดยไปโพสต์ประกาศตามเวปต่างๆโดยหลังๆผมก็รับสอนตัดต่อวิดีโอนอกสถานที่อีกด้วย (โดยผมสอนจากประสบการณ์และใช้เวลาสั้นๆเพื่อให้ผู้เรียนสามารถเอาไปใช้ด้วยตัวเองได้เลย) ก็มีคนสนใจมาเรียนบ้าง  ซึ่งผมยังโชคดีที่เจอแต่ลูกค้าน่ารักๆเพราะผมพยายามทำงานด้วยความเข้าใจสบายใจทั้ง 2 ฝ่ายส่วนรายได้ก็พอได้ค่านั่นนี่บ้างครับ  และเรายังหันมาเปิดร้านเบเกอรี่ออนไลน์เล็กๆจากความชอบของแฟนทำตามออร์เดอร์และรับจัด Snack Box  ตามงานต่างๆอีกด้วย

“ทุกอย่างต้องใช้เวลาครับ”
 ผมกับแฟนโพสต์ขายของหรือการโพสต์หาลูกค้าใช้เวลาเป็นปีครับย้ำว่าเป็นปีครับกว่าจะมีลูกค้าเข้ามาถามไถ่หรือเริ่มใช้บริการเพราะเราไม่เก่งเรื่องขายของออนไลน์ซึ่งในระหว่างนั้นเราก็พยายามหาความรู้เพิ่มและเรายังได้เปิดร้านขายข้าวไข่เจียวเล็กๆไปพลางๆเป็นการชิมลางก่อนครับตามตลาดนัดซึ่งผลตอบรับก็ดีบ้างไม่ดีบ้างบางครั้งขายได้ไม่พอค่าน้ำมันเลยครับแต่ก็พยายามทำครับในความเหนื่อยยากยังมีความสนุกโดยผมกับแฟนพยายามคิดบวกๆเข้าไว้เพราะสิ่งเจอมันก็ยากอยู่แล้วคิดขำๆว่ามันจะมีใครมากินไข่เจียวเราหรือฟะ 5555 แต่สุดท้ายเราก็ต้องเลิกเพราะตลาดที่เราขายก็ปิดตัวครับก่อนโควิดซะอี๊กกกกฮ่า

“การเริ่มต้นใหม่มักยากเสมอ”
สำหรับใครหลายคนอาจไม่ใช่เรื่องยากในการทำอะไรใหม่ๆแต่หลายๆคนก็โคตะระยากอย่างตัวผมที่ทำงานประจำมาตลอดก็ไม่เคยค้าขายหรือทำอะไรหลายๆอย่างยังไม่รู้เหนือรู้ใต้ก็คลำๆค่อยคิดหาทางต่อไป  เพราะชีวิตเรายังไม่จบครับเรายังมีคนข้างหลังเรายังมีหน้าที่ก็ต้องดิ้นไปครับด้วยเงินเก็บเราที่มีจำกัดเพราะงั้นเราต้องวางแผนอย่างรอบคอบที่สุด  จากร้านข้าวไข่เจียวเรามองเห็นว่ารายได้มันยังไม่พอหาเลี้ยงครอบครัวเราจึงมองหารลู่ทางเปิดร้านอีกรอบคราวนี้เราหันมาเปิดร้านยำครับ (โดยส่วนตัวผมชอบทำอาหารอยู่แล้วด้วย) เราก็ศึกษาขั้นตอนหรือสูตรต่างๆตามเน็ตหรือเวปพันทิปนี่ล่ะครับลองไปฝึกลองปรับไปเรื่อยๆคำนวนต้นทุนต่างๆเพราะสำหรับผมทุกอย่างใหม่หมดครับ  เดือนแรกนี่ดีเลยครับ (ดีที่ยังไม่ถอดใจ) เพราะขายไม่ค่อยได้คนยังไม่รู้จักครับต้องค่อยโปรโมทฝากบอกต่อๆกันไปแรกๆขายยำถามข้าวไข่เจียวด้วยเอ้ามีทั้งคนติและคนชมก็พออยู่ได้ครับบวกกับรายได้จากงานฟรีแลนซ์ซึ่งน้อยนิดแต่รวมๆแล้วมีเสน่ห์แค่พอประทังชีวิตครับ 5555  แต่ในที่สุดก็ต้องหยุดทั้งหมดเพราะการมาของ โควิด 19 ซึ่งผมขายในพื้นที่ของห้างเลยต้องปิดตามประกาศของทางห้างตามระเบียบไม่มีรายได้ครับทุกอย่างชะงักหมดทั้งงานร้านทั้งงานฟรีแลนซ์ในขณะที่ยังมีรายจ่ายรออยู่

“โอกาสมักมาแบบไม่ทันตั้งตัวเพราะในวิกฤติยังมีโอกาส”
ในขณะที่เกิดโควิด 19 ทุกอย่างต้องปิดกิจการหลายคนเริ่มไม่ออกจากบ้านหลายคนต้องทำงานจากที่บ้านผมเลยต้องปรับตัวหันมาเปิดร้านที่บ้านโดยอาศัยการส่ง delivery เข้ามาช่วยครับถ้าใกล้บ้านก็ไปส่งเองประหยัดค่าส่งแต่ที่ผมแปลกใจก็คือ  งานเก่าของผมกับแฟนที่เกี่ยวกับงานที่วางระบบคอมพิวเตอร์หรืองานทำคลิปรีวิวสินค้าของผมตามเวปต่างๆซึ่งโพสต์ไว้นานแล้วกลับมีคนเข้ามาแชทถามรายละเอียดอีก