แม่ผัวเขาไม่ชอบเรา เพราะว่า เรายังไม่มีงานทำ (เราจบป.ตรี ก่อนหน้านี้ไปสมัครงานไว้10กว่าที่ แต่เขายังไม่เรียก ติดโควิดอีกยิ่งหางานยาก) 
.....โควิดก็ทำพิษทำให้เราขายของไม่ได้เพราะโดนปิดตลาด เราเลยพักก่อน หลังจากที่เราพักได้ไม่นาน แกบอกว่าเรางอมืองอตีนอยู่เฉยๆ เลยไล่เราออกจากบ้าน แต่แฟนเข้าข้างเรา เขาก็บอกแม่เขาว่าช่วงนี้ทำอะไรก็แย่รอหน่อยได้มั้ย แม่แฟนเราก็ไม่ฟัง ด่าเราเหมือนหมูเหมือนหมา 
...พอเราออกมาอยู่ที่อื่น เขาก้ถามคนนั้นคนนี้ว่าเราอยู่นั่นเราทำอะไรบ้าง เรายอมรับว่าเราตื่นสายนะ แต่พอเราตื่นมา เราทำงานบ้านตลอดทำไม่เคยขาด 
....แต่แม่แฟนเราออกแนวเป็นพวก perfectnism เราทำให้ตายแกก็ว่าไม่สะอาด ตอนอยู่กับแก แกออกมาทำความสะอาดเสียงดังตึงตัง ปากก็ด่าเราไป เรางงมาก มีครั้งนึงเราขัดห้องน้ำไม่สะอาด แกพูดเหน็บๆเราให้เราได้ยินอะ พูดว่า "ยังสะอาดกว่า" เราเครียดกับคำพูดแกมาก ร้องไห้เพราะคำพูดแกทุกวัน เราอึดอัด 
....แกใช้คำพูดกับแฟนเราว่า "ลูกแม่ เเม่เลี้ยงได้นะ" คือยังไงอะ เรากับแฟนยังไม่มีลูกด้วยกัน แต่แกพูดคำนี้กับแฟน มันหมายถึงว่า แกอยากให้ลูกกลับไปอยู่กับแกหรอ? หรือว่าที่พูดเพราะบอกเป็นนัยๆว่า  ถ้าไม่มีเราแกดูแลแฟนเราได้ 
...เราควรต้องทำยังไงดี ตอนนี้เราดูไม่มีศักดิ์ศรีมาก แกด่าเราเหมือนหมา ทั้งที่แม่แท้ๆเรายังไม่เคยด่าเราแรงขนาดนี้ 
........ ปล. เราตื่นเช้าตลอดนะ ตอนอยู่บ้านแกอะ ตื่นมาทำงานบ้านทุกอย่าง เราไม่อยากให้แกว่ามาเกาะลูกแกกิน เราอดทนเพราะเรารักแฟนเรา ทั้งที่ทำขนาดนี้ แกยังไม่เคยเห็นค่า ทำดีมาเป็นร้อยครั้ง พอตื่นสายไม่กี่ครั้งโดนด่าเสียหมา 
.........อึดอัดจัง ไม่อยากเจอ ไม่อยากคุยด้วยเลยอะ เราควรทำยังไงดีเพื่อนๆ

.......... ตอนนี้เราเครียดจนฟังเพลงเป็นคีย์เดียวกันหมดแล้ว ฟังเพลงก้รู้สึกว่าเพลงเพี้ยน มองฟ้าเป็นสีหม่นๆยังไงไม่รู้