ก้ไม่รู้จะพูดยังไงกับยุคแบบนี้ ณ ตอนนี้ ไม่สามารถพึ่งใครได้เลย ชีวิตเคยอยู่ในจุดสูงสุด แล้วก้ตกต่ำมาอยู่ในจุดที่ต่ำสุดๆ ในวันที่ตกต่ำสุดๆตอนนี้เราไม่เหลือใครเลย  ตอนนี้วิกฤติโควิด เราเหลือแค่ตัวคนเดียว ห้องที่เช่าก้ใจดำ จนไม่มี ที่ให้ซุกหัวนอน ข้าวปลาก้ไม่มีกิน อนาคตไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน เรามีตัวคนเดียว เราเหนื่อย เราเบื่อ เราแย่ เราท้อ เรามืด เงิน5000 อะหรอ อย่าไปหวังเลยครับ ชีวิตกว่าจะผ่านพ้นไปได้มันโคตรแย่เลยในแต่ละวัน ต้องมองกับข้าวที่เค้าสั่งมากินกัน ต้องมองดูในโลกออนไลน์ที่เป็นช่องอาหาร แล้วกินน้ำเปล่าประทังชีวิต ใครจะคิดชีวิตว่าจะมาถึงจุดที่มันโคตรต่ำที่สุดในจุดนี้ ช่างเถอะ ผมแค่อยากหาคนคุยด้วย อยากหาคนรับฟัง อยากหาคนที่เข้าใจ ใครคิดว่าไม่รังเกียจกัน ก้หลังไมค์มาช่วยคุยกับผมทีครับ ขอบคุณครับ