มีคุณพ่อที่ดื้อมากครับ ป่วยมา 7 ปี
เป็นท่อน้ำดีอุดตัน ตาเหลืองตัวเหลือง
แอดมิทเข้าๆออกๆจากโรงพยาบาลศิริราชน่าจะเกิน 50 ครั้งได้
ผมกับแม่ดูแลเสมือนไข่ในหิน ระวังทุกอย่าง พูดจาอย่างดีให้กำลังใจ
ไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาล อุทิศทุกอย่างเพื่อเค้า
แต่เค้าไม่เคยให้ความร่วมมือเราเลยครับ
อยู่โรงพยาบาลเชื่อฟังพยาบาลกับหมอทุกอย่าง
กินอาหารอ่อนๆได้ถึงแม้จะบ่นตลอดเวลาก็ตาม
พอกลับมาบ้านก็ต้องกินอาการอ่อนๆ เค้าก็ตึงตังใส่
คือร่างกายจะไม่ไหวอยู่แล้ว แต่ไม่ตระหนักเลย
ล่าสุดออกจากโรงพยาบาลวันพฤหัส นี่วันเสาร์ อ้วกแตกเพราะกินขนมปัง
เพราะปลาหมึก(มันเหนียวย่อยยาก) ห้ามก็ไม่ฟัง เป็นแบบนี้หลายครั้งแล้ว
ต่อไปก็หนาวสั่น ติดเชื้อในกระแสเลือด
พอมีอาการนี้อีกไม่กีวันก็แอดมิทอีก พอเราห้ามเค้ากินก็ทำแเดกดัน
จนผมแอบคิดว่าถ้าพ่อตายได้ก็คงดี
แม่ผมเครียดและเหนื่อยมาก แอบร้องไห้กับผมตลอด 7 ปี
เราดูแลดี พูดจาดีประคบประหงมทุกอย่าง
แต่คนป่วยเค้าไม่ให้ความร่วมมือเราเลย
ผมท้อแท้ใจอย่างมาก
ช่วยผมทีครับว่าควรปรับแนวคิดอย่างไร ผมกับแม่รู้สึกสิ้นหวังเหลือเกิน
รู้สึกหมดหวัง มีคนป่วยในบ้านที่ดื้อมาก จนเราท้อแท้ คิดว่าถ้าเค้าตายได้ก็ดี ใครเคยมีความรู้สึกนี้บ้างครับช่วยผมที
เป็นท่อน้ำดีอุดตัน ตาเหลืองตัวเหลือง
แอดมิทเข้าๆออกๆจากโรงพยาบาลศิริราชน่าจะเกิน 50 ครั้งได้
ผมกับแม่ดูแลเสมือนไข่ในหิน ระวังทุกอย่าง พูดจาอย่างดีให้กำลังใจ
ไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาล อุทิศทุกอย่างเพื่อเค้า
แต่เค้าไม่เคยให้ความร่วมมือเราเลยครับ
อยู่โรงพยาบาลเชื่อฟังพยาบาลกับหมอทุกอย่าง
กินอาหารอ่อนๆได้ถึงแม้จะบ่นตลอดเวลาก็ตาม
พอกลับมาบ้านก็ต้องกินอาการอ่อนๆ เค้าก็ตึงตังใส่
คือร่างกายจะไม่ไหวอยู่แล้ว แต่ไม่ตระหนักเลย
ล่าสุดออกจากโรงพยาบาลวันพฤหัส นี่วันเสาร์ อ้วกแตกเพราะกินขนมปัง
เพราะปลาหมึก(มันเหนียวย่อยยาก) ห้ามก็ไม่ฟัง เป็นแบบนี้หลายครั้งแล้ว
ต่อไปก็หนาวสั่น ติดเชื้อในกระแสเลือด
พอมีอาการนี้อีกไม่กีวันก็แอดมิทอีก พอเราห้ามเค้ากินก็ทำแเดกดัน
จนผมแอบคิดว่าถ้าพ่อตายได้ก็คงดี
แม่ผมเครียดและเหนื่อยมาก แอบร้องไห้กับผมตลอด 7 ปี
เราดูแลดี พูดจาดีประคบประหงมทุกอย่าง
แต่คนป่วยเค้าไม่ให้ความร่วมมือเราเลย
ผมท้อแท้ใจอย่างมาก
ช่วยผมทีครับว่าควรปรับแนวคิดอย่างไร ผมกับแม่รู้สึกสิ้นหวังเหลือเกิน