คบกับเเฟนมา 4 จะ5 ปี เเต่ต้องบอกเลิก

สวัสดีค่ะ เป็นเรื่องของเราเอง เราคบกับทอมมาจะ 5 ปีเเล้วค่ะ (เราคบทอมมาตลอดเพราะเหตุผลส่วนตัว)
เขาเป็นคนน่ารักค่ะดูเเลเอาใจใส่ ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้เราปวดหัว ไม่ต้องคอยระแวงเรื่องเเบบนี้เลย
เเต่ประเด็นที่เราเลิกกันมันอยู่ที่ เรารู้สึกว่าเขาไม่พร้อมจะสร้างอนานต ไม่มีสภาวะความเป็นผู้นำในหลายๆเรื่อง
เขาเป็นคนตัวเล็กมาก ทำให้หางานยากเเต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีงานรองรับ เเต่เขาก็อยู่ได้ไม่เกินเดือน เราเลยตัดสินใจ
ลงทุนให้เขาขายของในตลาด แรกๆเขาก็โอเคนะคะ ขยันขายของ จนวันนึงเขาอยากออกรถยนต์ เเต่เราก็เเนะนำเขา
ไม่อยากให้เขาออกนะคะเพราะความรับผิดชอบของเขาไม่มีเลย เราคิดว่าเขาคงทำไม่ได้ส่งไม่ไหว
   เเล้วมันก็เป็นอย่างที่เราคิดไว้คะ เขาไม่ไหว เพราะหลังจากออกรถได้ไม่กี่เดือน เขาก็เริ่มไม่ขายของ มันก็อาจจะผิดที่เราด้วย
พอเขาไม่ขายของเราก็เลยชวนเขาขับรถไปเที่ยวทะเล บางไปบ้านเขาที่ต่างจังหวัดบ้าง เเละเราเลยช่วยกู้ยืมหนี้นอกระบบ
เพื่อให้จ่ายค่างวดเเละหวังว่าเขาจะขยันขายของต่อเพื่อมีเงินจ่ายค่ารถ นอกจากค่ารถอย่างอื่นเราดูเเลเขาหมดค่ะ หลังจากนั้น
เงินไม่พอเราก็เอาทองเราไปขายเพื่อช่วยค่ารถเขา เพราะเราคิดว่ายังไงเราก็เป็นเเฟนกันช่วยเขามันก็น่าจะถูกแล้ว เเละก็จบที่งวดนั้น
เขาก็เหมื่อนเดิม ไม่ขายเเล้วคนที่รับภาระก็คือที่บ้านค่ะเป็นคนจ่ายหนี้นอกระบบให้ ซึ่งก่อนหน้ายืมทางบ้านเราก็เป็นจ่ายคืน 
  ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 1-2 ปี ที่คบกัน เขาไม่ได้จ่ายค่ารถเราเลยเสนอให้เขายืมเเล้วเอามาใช้นะ หมื่น เราคิดว่า
เดี๋ยวเขามีการทำเดี๋ยวเขาก็คงรับผิดชอบส่วนนี้ของเอง เเต่เเล้วมันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น เรามีรายได้จากการขายของออนไลน์
เขาก็กลับไม่ได้สนใจที่จะหางานกระตือรืนร้นเลยในช่วงนั้นเราขายของดีมีรายได้เยอะ เราก็เลยไม่ได้พูดอะไร เพราะคิดว่าคงหางานไม่ได้จริงๆ
  ก่อนที่จะมีโควิดเขาอยากย้ายออกจากบ้านเรามาอยู่กับเราข้างนอก เราก็โอเคเพราะตอนนั้นเขาก็ขายของเเล้ว เราก็คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไรเเล้วหละ
เดี๋ยวมันก็คงดีขึ้น เเต่ไม่นานเขาก็ทะเลาะกับบ้านเราเเต่ก็เเบบบ้านเราขี้บ่นเขาก็เลยออกเเนวไม่พอใจเเหละ เขาก็เลิกขายของอยู่บ้านเฉยๆ 
ช่วงเดือนสองเดือนเเรกเขาก็กู้นอกระบบมาจ่ายค่าบ้าน เราไม่ได้ช่วยออกนะเพราะเขาบอกว่าเขาดูเราได้หรอก ก่อนที่จะเลิกขายของ พอเลิกขายของเขาไม่มีรายได้ สุดท้ายคนจ่ายก็คือเรา โอเคเราก็ช่วยจ่ายไป เขาก็เหมื่อนพยายามหางาน เลยไปทำงานกับที่บ้าน พอได้เงินมาเขาก็คืนเรา เราก็โอเคถือว่าเขาก็มีความรับผิดชอบขึ้น เเต่พอโควิดปิดเมือง เขาก็ทำงานไม่ได้ ก็อยู่บ้านเฉยๆ เราก็เป็นคนออกค่าห้อง ให้ทองเขาไปจำ ตอนนี้คือไม่มีทองให้จำเเล้วเราจำให้เขาหมดเเล้วในหลายๆ เรื่องที่ช่วยเหลือเขา เเละตอนนี้มันก็มีหลายงานที่เขารับนะ รวมถึงการส่งอาหารเเต่เขาก็ไม่ได้คิดจะแสวงหางานทำเลย 

เเละวันนึงเราคิดได้ว่า เราว่าเราไม่ไหวที่สัพพอดเขาเเล้วอะ เพราะเราไม่เหลืออะไรเเล้ว เงินในบัญชีก็หมด เราไม่ไหวที่จะต้องคอยดูเเลเขาเเล้ว
ที่บ้านเขาก็คิดเเต่ว่าเรามีเงินตลอด เพราะตอนเรามีเราดูเเลทุกอย่าง การกิน เที่ยว อยากได้อะไรเรามีเราให้ เราสัพพอดแฟนหมด เเต่ถามว่าตอนเขามีเขาสัพพอดไหม ก็สัพเเต่ตอนนั้นเรียนอยู่ ตอนนี้จบเเล้วเราว่าก็ควรมีงานทำได้เเล้วหางานได้เเล้ว ไม่ใช่มีงานก็บอกไม่ไหว ทนคนไม่ไหว อันนั้นไม่ไหว เเละรอเรา
เราเคยพูดเรื่องนี้หลายครั้งนะ เเละเขาก็จะบอกเราว่า "เชื่อใจเขา มั่นใจในตัวเขาหน่อย " เเต่เราไม่เห็นความพยายาาของเขาเลย 

เราเลยตัดสินใจบอกเลิกกับเขา ลดสถานะจากเเฟนเป็นเพื่อน เเละ ตอนนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกันเเต่แยกกันนอน 
เราพยายามคุยเเบบปกติ เพราะใจเราก็รู้สึกผิดเหมื่อนเป็นคนไม่ดี ที่ทิ้งเขาตอนที่เขาไม่มีไร คนอื่นก็มองว่าเราไม่ดี 
เเต่เราก็อยากมีอนาคตอะ เรารอมาหลายปี เเต่เรายังมองไม่เห็น เขาเลยถอยเพื่อสร้างอนาคตของตัวเอง 
เเต่เขาก็บอกว่า "ถ้าวันไหนเรามีพร้อมเเล้ว ถ้าเราไม่มีใคร กลับมาคบกันได้ไหม" เอาจริงๆนะถ้าทำได้เราก็โอเคนะ 
เเต่เวลานั้นเขาจะยังคิดเเบบนี้ไหม เราก็บอก "วันนั้นเธออาจจะไม่อยากคบก็ได้ เพราะเราทิ้งตอนที่เธอไม่มีอะไร" 

ถ้าหมดโควิดเราก็ต้องไปทำงานด้วยกันพักด้วยกันเหมื่อนเดิม เรารู้นะว่ามันยาก เราเองก็พยายามทำตัวนิ่งเฉยที่สุด
เเต่เราเองอะโครตเศร้า โครตคิดถึง อยากกอด อยากนอนด้วยเหมื่อนเคย อยากทำตัวเหมื่อนเคย เเต่ถ้าเราไม่ทำเเบบนี้
เราคิดว่าเขาอาจจะไม่เปลี่ยนเเปลงตัวเอง เราเลยยอมเสียใจเเละคอยดูเขาเปลี่ยนเปลงให้ดีกว่าเดิม ให้มั่นคงขึ้น เฝ้าดูเขาสร้างอนาคตขึ้น
ถึงในอนาคตเขาอาจจะเปลี่ยนใจที่รับคนอื่นเข้ามาเราก็ยินดีกับเขานะ เราอยากให้เขามีอนาคตที่ดี 

เราแค่อยากระบายเราท้อเราลำบากใจ เราก็รักเขาเหมื่อนเดิม ไม่ได้มีใครใหม่ 
ขอบคุณพื้นที่ที่ให้เราระบาย อย่าว่าเราเลยนะ เราอาจจะพิมพ์วนไปวนมาไปบ้าง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่