ในช่วงที่โรคระบาด​ ได้ระบาดไปทั่วทุกมุมโลก​ มันทำให้เรามองเห็นถึงการบริหารจัดการของผู้นำของประเทศทั่วโลก​ ในรับมือกับกาการระบาดของโลก​ 

ในฐานะประชนคนธรรมดาคนนึง​ อยากจะเป็นส่วนนึงของเสียงสะท้อน​ ที่ส่งถึงท่านนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐบาล​ ถึงมุมมองของโครงการเราไม่ทิ้งกัน​ ในการช่วยเหลือเยียวยาอาชีพ​ ที่ได้รับผลกระทบจากโรคระบาดในครั้งนี้

อยากให้ท่านนายก​ มองประชนในประเทศ​ เหมือนลูกหลานท่าน​ ในช่วงที่ทุกคนกำลังต้องการซึ่งที่พึ่งและกำลังใจให้ผ่านพ้นวิกฤตครั้งนี้ไปได้​ แต่การทำงานของพวกท่านช่างล่าช้าเหลือเกิน​ การตรวจสอบ​ ควรทำให้ไวและรัดกุมมากขึ้น​ เพราะยิ่งเวลาผ่านพ้นไป​ ในแต่ละวัน​ เท่ากับความเป็นอยู่ของประชาชนก็เริ่มวิกฤตมากขึ้น​ ถ้าพูดให้เห็นภาพง่ายๆ​ ก็เหมือนเหตุการณ์เด็ก​ 13​คน​ ติดถ้ำที่จังหวัดเชียงราย​ ทุกวินาที​ มันสำคัญกับพวกเค้ามาก​ เพราะระดับน้ำสูงขึ้นเรื่อยๆ​ ความหวัง​ กำลังใจเริ่มน้อยลงทุกวัน

ในวันนี้ประชาชนในประเทศก็เช่นกัน​ ทุกคนรอคอยอย่างมีความหวัง​ กับเงิน​ 5000​ บาท​ ซึ่งมันเป็นเงินจำนวนเยอะมาก​ สำหรับกลุ่มคนใช้แรงงาน​ ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ในประเทศ​  การแจกจ่าย​เงิน​ ควรเป็นไปอย่างรวดเร็ว​ที่สุด​ เพื่อช่วยต่อลมหายใจของประชนให้สามารถยิ้มได้​ และต่อสู้กับวิกฤตในครั้งนี้อีกครั้ง

ไม่ต่างกับครอบครัวของตัวดิฉันเอง​ ดิฉันลงทะเบียนให้พ่อกับแม่ในอาชีพค้าขาย​ ภายในระยะเวลา​ 3 วัน​ คุณพ่อขัยรถมอเตอร์ไซด์เข้าไปในตัวอำเภอหลายต่อหลายครั้ง​ เพื่อเชคเงินที่รอคอยจากรัฐบาล​ ซึ่งทำให้ตัวดิฉันเองในฐานะลูก​ ต่อให้ไม่มีใช้หรืออดแค่ไหน​ ก็จะไม่ยอมให้พ่อกับแม่ลำบาก​ ตัวดิฉันเอง​ ก็รอคอยเงินจำนวนนี้​ ในการประทังชีวิต​ ในช่วงทร่ไม่สามารถหาเงินได้เลย​ และยิ่งมาออกจากงาน​ เลยทำให้ทุกอย่างดูมืดมนไปหมด​ 

ดิฉันเป็นคนนึงที่ไม่เคยย่อท้อต่อโชคชะตา​ พยายามมาโดยตลอด​ แต่จากสถานการณ์โรคระบาดที่เกิดขึ้น​ ต้องยอมรับว่า​ มันเป็นวิกฤตมาก​ เพราะไม่สามารถหาช่องทางการสร้างรายได้ในช่วงวิกฤตได้เลย​ 

สำหรับท่านที่อ่านกระทู้นี้​ หากท่านอยู่ในสภาวะเดียวกับดิฉัน​ อยากให้ทุกท่านสู้ๆค่ะ​ และทำจิตใจให้เข้มแข็ง​ เชื่อว่าเราจะผ่านมันไผได้​ สำหรับท่านที่มีฐานะดี​ หรือพอมี​ ก็อย่าลืมแบ่งปันเผื่อแผ่ให้คนรอบข้างนะคะ​ เพราะในยามวิกฤตแบบนี้​ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุดค่ะ