เรื่องราวพึงเกิดวันนี้. ฉันกำลังไปขายที่บ้านแม่ แต่ตอนนั้นแฟนฉันกำลังรถไปส่งเราได้ทะเลาะกัน เพราะวันนี้เค้าไม่ไปทำงาน เค้าหยุด3วันแล้ว ฉันถึงถามว่าทำไมไม่ไป เขาตอบกลับมาว่า ช่วงนี้รู้สึกเบื่องาน อย่างหางานใหม่ (ช่วงภาวะเศรษฐกิจแบบนี่จะหางานใหม่) ฉันก้เลยบ่นเค้าเพราะเรามีลูกด้วยกันหนึ่งคน  ฉันเลยเป็นห่วงอนาคตของลูก ฉันเลยบ่นเค้า แฟนฉันไม่พอใจ รู้สึกรำคาน เลยบอกฉันไม่ต้องมาบ้านเค้าแล้ว จะไปอยู่บ้านแม่หรือที่ไหนก้ไป ณ ตอนนั้นฉันอึ้ง พูดไม่ออก สงสัยเค้าโมโหเลยพูดคำนั่นออกมา หลังจากเค้าพาไปส่งที่บ้านแม่ แม่ก้ด่าฉันอีก ( ตอนนี้อารมน้อยใจและเสียใจอย่างมาก) ว่าทำไมมาสาย ไม่รู้หรอว่ากี่โมงแล้ว ฉันเลยเงียบ แม่ด่าอีกว่า ถ้าอย่างนั้นก้ไม่ต้องมาทำอีก จะไปไหนก้ไป ฉันได้แต่เงียบแต่ในใจตอนนั้น ร้องไห้อยู่ ฉันไม่รู่จะไปหาใครดี ไม่ที่จะไป มีแต่บ้านยายที่ไม่ได้ไป 6 ปี ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยได้แต่ช่วยแม่ขายของดังเดิม และไปแอบร้องไห้อยู่ในห้องน้ำไม่มีที่ระบาย เลยมาระบายในนี่เพื่อแชร์ประสบการชีวิต และขอกำลังใจจากทุกคน เพราะวันนี้เกือบคิดสั้นไปแล้ว
( แม่ คือ อาน้องของพ่อ เรียกตั้งแต่ป4)