กระทู้นี้เป็นกระทู้เเรกที่เราอยากจะระบายค่ะ คือเราเป็นคนนึงที่เวลาเครียดแล้วเราจะไม่มีสมาธิ  มากๆจะควบคุมตัวเองไม่ได้ค่ะถ้าไม่ได้ทำร้ายตัวเอง แต่ไม่ได้เป็นทุกครั้งนะคะเช่นกัดลิ้นให้มันเจ็บแล้วจะสงบลง เอาซะเลือดออกเลย แต่พอถ้าเครียดมากๆ แบบที่เหตุการณ์นี้มันที่สุดแล้วจริงๆ อาการมันจะมาทั้งร้องไห้และหัวเราะเสียงดังไปพร้อมกัน ทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ว่าควรหยุดทำแบบนี้ได้เเล้วแต่มันหยุดตัวเองไม่ได้ค่ะ ทั้งหายใจหอบถี่เหมือนไปวิ่งมาหลายกิโล กัดลิ้นตัวเองจนเลือดออก มือกำแน่น คืออาการแบบนี้มันเริ่มจากตัวสั่นค่ะแล้วเราเริ่มพูดคนเดียว(อารมคนเครียดแล้วมีเรื่องคิดในหัวมากๆอ่ะค่ะเเต่ไม่ได้คิดในใจ พูดออกมาแทน)แล้วก็พูดเองตอบเอง ละรู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว เคยขูดผนังจนเลือดออกซอกเล็บ เราเป็นแบบนี้คือต้องมีคนมาล็อกตัวไว้ให้อยู่เฉยๆนานๆค่ะ แล้วเราจะสงบเอง เคยเป็นแบบนี้ตอนเด็กครั้งนึงหลังจากนั้นก็ไม่เป็นอีก จนเดือนที่แล้วอาการมันกลับมาอีกค่ะเราห้ามตัวเองไม่ได้เลย เลยกลัวตัวเอง มีแต่คนว่าเราประสาท เราก็รับตัวเองไม่ได้ค่ะ คนอื่นก็รับไม่ได้เหมือนกันที่เราเป็นแบบนี้ เคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายๆครั้งรู้สึกแบบ ตัวเองโดนจำกัดเสรี ทำอะไรก็กลัวจะทำผิดพลาดแล้วโดนดุโดนว่า เราเหนื่อยที่ต้องทำตัวปรกติเวลาอยู่ข้างนอก ทำเป็นคนเส้นตื้นไม่ว่าเรื่องอะไรก็หัวเราะออก แต่พออยู่คนเดียวเรากลับอ่อนแอมากๆ ร้องไห้บ่อย ทำร้ายตัวเอง แต่พอเริ่มจะทำร้ายตัวเองก้นึกมาอีกถ้าคนเห็นแผลเราจะโดนดุโดนว่ามั้ยนะ เราบอกครอบครัวเรื่องนี้ไปครั้งนึงก้โดนด่ามาว่าเรียกร้องความสนใจ เราอยากไปหาจิตเเพทย์ แต่ก็ไปไม่ได้ค่ะ เพราะไอ้การที่เราทำตัวปรกติเส้นตื้นนี่เเหละทำให้ไม่มีใครอยากพาไป ล่าสุดได้ยินเสียงคนพูดในหัวค่ะตอนอยู่เงียบๆคนเดียว ไม่ว่าก่อนนอน หรือตอนนั่งเล่นคนเดียว  เราจับใจความไม่ได้ว่าเค้าพูดว่าอะไร เป็นประโยคสั้นๆ จับไม่ได้ด้วยว่าเสียง ผญ หรือ ผช แต่เราก็ไม่ลำคาญเค้าค่ะ รู้สึกเหมือนมีคนอยู่ด้วย

-ปล.เรื่องที่เครียดจนเป็นแบบนี้มาจากครอบครัว

-ไม่อยากเป็นประสาทแบบนี้ค่ะรับตัวเองไม่ได้ แล้วใครที่ไหนจะมารับเราได้
ใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ