คือทุกวันนี้เวลาอยู่คนเดียวชอบคิดมาก ร้องให้เก่ง อะไรนิดหน่อยก็น้ำตาซึม การใช้ชีวิตแต่ละวันคือ เช้าไปทำงาน เย็นกลับมาห้อง อยู่คนเดียวเพื่อนก็ไม่อยากเจอ ไม่อยากไปไหน อยากนอนไม่นอนก็เล่นโทรศัพท์ เข้านูนเข้านี้ดูหนังบ้างเพื่อจะได้ไม่คิดเรื่องที่เครียด แต่เวลาที่ครอบครัวมีเรื่องอะไร เราจะพยามแข็มแข่งต่อหน้าคนอื่น ค่อยแก้ปัญหาต่างๆ ไม่อยากให้แม่เครียดเวลามีอะไรก็เก็บไว้คนเดียวไม่อยากบอกใคร บอกก็ไม่รู้จะบอกยังไง ไม่อยากให้คนรับรู้ปัญหาเรา
อาการตอนนี้ ร้องให้บ่อย ชอบฟังเพลงเศร้า ไม่อยากทำไร อยากหายไปจากจุดนี้ อยากหนีไปไกลๆแต่ก็ไปไม่ได้เพราะยังห่วงแม่  แต่มันก็อดไม่ได้ที่อยากจะไป จากจุดนี้  
คือบางทีก็คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าไหม หรือมันเป็นภาวะของผู้หญิง หรือ แค่เครียด คิดมากไปเอง