สวัสดีค่ะเรามีเรื่องทุกข์ใจอยากจะมาระบาย และกำลังคิดว่าควรจะหนีออกจากบ้านดีไหม จริงๆเรื่องทั้งหมดมันยาวมาก แต่จะเล่าให้สั้นที่สุดและให้ทุกคนเข้าใจค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตั้งแต่เด็กแม่กับพ่อเราแยกทางกันเพราะแม่ทนนิสัยของพ่อไม่ได้ พ่อโยนเสื้อผ้าของแม่ออกนอกบ้าน แม่จะขอเอาเราไปเลี้ยงแต่พ่อไม่ยอม ญาติของฝ่ายแม่เป็นคนไทยแท้ๆค่ะ แต่ญาติฝ่ายพ่อจะเป็นลูกเสี้ยว หมายความว่ามีเชื้อสายจีน ซึ่งเมื่อเราได้มาอยู่กับพ่อ วัฒนธรรม การปฏิบัติเมื่อเราไปอยู่กับญาติคนจีน ต้องเคร่งครัดมาก เรียนได้เกรด3.50ก็ยังถือว่าโง่ เรียนไม่เก่ง ต้องโดนด่าว่าโง่แบบนี้เกิดมาได้ไง ดูอย่างคนอื่นซิ ซึ่งนั่นก็เป็นเราที่โดนด่า เราเรียนได้พแประมาณแต่ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางและชอบไปทางศิลปะ ซึ่งทุกคน ญาติๆของเราไม่สนับสนุนถึงขั้นบอกว่าพวกที่ชอบวาดรูปมันต้องเสพยา? คือ เอื่ม ตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่เคยจะทำถูกใจญาติๆหรือพ่อ จนเราติดต่อแม่ได้ แม่สงสารเราแต่ถ้าเราไปหาแม่มันก็เป็นเรื่องใหญ่ สาเหตุที่เราอยากจะออกจากบ้านมากๆก็คือ เราถูกกดดันมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นการเรียน เรื้องที่เราชอบ และสิ่งที่บั่นทอนเราที่สุดก็คือนิสัยพ่อเราที่ชอบโวยวายไม่ได้ดั่งใจแค่นิดเดียวก็อารมเสียปาข้าวปาของใช้ในบ้านเละเทะไปหมด ด่าเราด้วยคำหยาบมาเป็นชุด เราก็อดทนใจเยนๆ พอวันนึงเราทนไม่ไหว เราก็ทะเลาะกับพ่อแรงมากเราบอกพ่อไปว่าทำไมต้องอารมเสียทุกทีด้วย แค่นั้นพ่อเราก็อาลวาด เกือบจะทำร้ายร่างกายเราพังของทั้งหมดในบ้านทั้งหมด เริ่มหนักๆไปทุกที เดี๋ยวนี้เราเดินในบ้านก็ได้ยินพ่อปาของ โยนของทิ้ง โยนแก้วแตก ทั้งๆที่เราไปล้างขึ้นเรียบร้อย และเราไม่ได้ไปทำให้พ่อไม่พอใจด้วย อยู่เฉยๆปกติก็เป็น ทุกวันนี้เราจะเป็นโรประสาท อ่อลืมบอกค่ะ เราเป็นลูกคนเดียวนะคะ อีกอย่าง บ้านน้าเราอยู่ไกล้ๆต้องไปช่วยน้าขายของน้าเราก็เหมือนจะเป็นโรคจิต อยู่ดีๆชอบเดินมาด่าเรา ปาของ(เหมือนพ่อ) หรือโดนกดดันเหมือนเราตั้งแต่เด็ก? เราไม่มีใครเป็นที่ปรึกษาเลย เพราะญาติๆเราก็หัวโบราณกันทั้งนั้น เคยบอกครั้งนึง เขาก็ด่าเราบอกว่าเราผิดที่เอาเรื่องพ่อมานินทา วอท? คือเราต้องทนแบบนี้มา19ปี เราอยากหนีออกจากบ้านมากๆ แต่เหตุผลที่เราเป็นลูกคนเดียว เราต้องเป็นเสาหลักในอนาคต พ่อไม่เคยให้ความอบอุ่นกับเราเลย ทุกวันๆมีแต่ปาข้าวของ อารมเสียใส่ ด่าๆ เหมือนกำลังเป็นประสาท เราเหนื่อยTT เราท้อมากๆ เราคิดว่าเรากำลังเป็นโรคซึมเศร้า ไม่อยากพูดกับใคร อยากตาย ไม่หิว ไม่กินข้าว มีแต่อยากตาย เป็นเด็กที่เจอแบบนี้มาตั้งเด็ก พิมพ์ไปก็จะร้องไห้ เคยจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง กรอกยา ผูกเชือกจะแขวนคอตาย แต่ก็กลัว เมื่อไหร่จะกล้าสักที เราไม่รู้จะทำยังไง เราเหนื่อยเราเครียดมากๆ สถานการณ์การแบบนี้ควรจะหนีออกจากบ้าน หรือทนอยู่ต่อไปดีคะ?
#ขอโทษที่ยาวไปหน่อยค่ะขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับฟังค่ะ
#พิมพ์ผิดประการใดขอโทษด้วยนะคะ
สถานการณ์แบบนี้ ควรหนีออกจากบ้านไหม? หรือทนอยู่ต่อ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตั้งแต่เด็กแม่กับพ่อเราแยกทางกันเพราะแม่ทนนิสัยของพ่อไม่ได้ พ่อโยนเสื้อผ้าของแม่ออกนอกบ้าน แม่จะขอเอาเราไปเลี้ยงแต่พ่อไม่ยอม ญาติของฝ่ายแม่เป็นคนไทยแท้ๆค่ะ แต่ญาติฝ่ายพ่อจะเป็นลูกเสี้ยว หมายความว่ามีเชื้อสายจีน ซึ่งเมื่อเราได้มาอยู่กับพ่อ วัฒนธรรม การปฏิบัติเมื่อเราไปอยู่กับญาติคนจีน ต้องเคร่งครัดมาก เรียนได้เกรด3.50ก็ยังถือว่าโง่ เรียนไม่เก่ง ต้องโดนด่าว่าโง่แบบนี้เกิดมาได้ไง ดูอย่างคนอื่นซิ ซึ่งนั่นก็เป็นเราที่โดนด่า เราเรียนได้พแประมาณแต่ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางและชอบไปทางศิลปะ ซึ่งทุกคน ญาติๆของเราไม่สนับสนุนถึงขั้นบอกว่าพวกที่ชอบวาดรูปมันต้องเสพยา? คือ เอื่ม ตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่เคยจะทำถูกใจญาติๆหรือพ่อ จนเราติดต่อแม่ได้ แม่สงสารเราแต่ถ้าเราไปหาแม่มันก็เป็นเรื่องใหญ่ สาเหตุที่เราอยากจะออกจากบ้านมากๆก็คือ เราถูกกดดันมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นการเรียน เรื้องที่เราชอบ และสิ่งที่บั่นทอนเราที่สุดก็คือนิสัยพ่อเราที่ชอบโวยวายไม่ได้ดั่งใจแค่นิดเดียวก็อารมเสียปาข้าวปาของใช้ในบ้านเละเทะไปหมด ด่าเราด้วยคำหยาบมาเป็นชุด เราก็อดทนใจเยนๆ พอวันนึงเราทนไม่ไหว เราก็ทะเลาะกับพ่อแรงมากเราบอกพ่อไปว่าทำไมต้องอารมเสียทุกทีด้วย แค่นั้นพ่อเราก็อาลวาด เกือบจะทำร้ายร่างกายเราพังของทั้งหมดในบ้านทั้งหมด เริ่มหนักๆไปทุกที เดี๋ยวนี้เราเดินในบ้านก็ได้ยินพ่อปาของ โยนของทิ้ง โยนแก้วแตก ทั้งๆที่เราไปล้างขึ้นเรียบร้อย และเราไม่ได้ไปทำให้พ่อไม่พอใจด้วย อยู่เฉยๆปกติก็เป็น ทุกวันนี้เราจะเป็นโรประสาท อ่อลืมบอกค่ะ เราเป็นลูกคนเดียวนะคะ อีกอย่าง บ้านน้าเราอยู่ไกล้ๆต้องไปช่วยน้าขายของน้าเราก็เหมือนจะเป็นโรคจิต อยู่ดีๆชอบเดินมาด่าเรา ปาของ(เหมือนพ่อ) หรือโดนกดดันเหมือนเราตั้งแต่เด็ก? เราไม่มีใครเป็นที่ปรึกษาเลย เพราะญาติๆเราก็หัวโบราณกันทั้งนั้น เคยบอกครั้งนึง เขาก็ด่าเราบอกว่าเราผิดที่เอาเรื่องพ่อมานินทา วอท? คือเราต้องทนแบบนี้มา19ปี เราอยากหนีออกจากบ้านมากๆ แต่เหตุผลที่เราเป็นลูกคนเดียว เราต้องเป็นเสาหลักในอนาคต พ่อไม่เคยให้ความอบอุ่นกับเราเลย ทุกวันๆมีแต่ปาข้าวของ อารมเสียใส่ ด่าๆ เหมือนกำลังเป็นประสาท เราเหนื่อยTT เราท้อมากๆ เราคิดว่าเรากำลังเป็นโรคซึมเศร้า ไม่อยากพูดกับใคร อยากตาย ไม่หิว ไม่กินข้าว มีแต่อยากตาย เป็นเด็กที่เจอแบบนี้มาตั้งเด็ก พิมพ์ไปก็จะร้องไห้ เคยจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง กรอกยา ผูกเชือกจะแขวนคอตาย แต่ก็กลัว เมื่อไหร่จะกล้าสักที เราไม่รู้จะทำยังไง เราเหนื่อยเราเครียดมากๆ สถานการณ์การแบบนี้ควรจะหนีออกจากบ้าน หรือทนอยู่ต่อไปดีคะ?
#ขอโทษที่ยาวไปหน่อยค่ะขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับฟังค่ะ
#พิมพ์ผิดประการใดขอโทษด้วยนะคะ