เราเหนื่อยมาก เหนื่อยที่ต้องทนหลายครั้งที่โดนใช้ความรุนแรงเก็บไว้ในใจตลอด ไม่เคยคิดที่จะหนีออกจากบ้านเลยเพราะกลัวว่าจะเอาตัวเองไม่รอดเลยทนอยู่ไปแต่มาวันนี้รู้สึกว่ามันไม่ไหวจริงๆกับการกระทำกับคำพูดของเค้าทั้งๆที่เราเป็นลูกพูดกับเราเหมือนไม่ใช่ลูกทำกับเราเหมือนวัวเหมือนควาย เราไม่ใช่เป็นเด็กเกเร มั่วสุม ติดยา แต่เราทนการกระทำไม่ไหวจริงๆมันแย่มากๆ ใช้คำกับเราว่าเกิดมาทำไม เจอแบบนี้ยังมีกำลังใจจะทำอะไรไม่อยากมีชีวิตอยู่ด้วยซ้ำ น่าจะตายๆไป แต่เรามีสติพอที่จะคิดว่าไหนๆก็เกิดมาจากความผิดพลาดของเค้าแล้วชีวิตต้องมีความสุขมากกว่านี้สิ ใครยังอยากจะทนอยู่ถามจริงๆพ่อแม่มีพระคุณกับเรามากก็จริงแต่ถ้าจะให้เราทนอยู่กับความตอกย้ำอยู่แบบนี้ชีวิตเราก็เหมือนคนไร้ค่า ปล.เกิดมาทำไม