คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
คุณไม่ได้ไม่ชอบ หรือชอบอะไรหรอกครับ
คุณแค่ ขี้เกียจ และไม่มีเป้าหมาย ครับ
ไม่ใช่เรื่องผิดเรื่องถูก .... ไม่มีคำตอบหรือสูตรสำเร็จตายตัว .... คุณสามารถดำรงชีวิตแบบนี้ต่อไปได้ เรื่อยๆ ไม่มีปัญหาอะไร
ผมก็เคยเป็นครับ ตอนเรียน ก็เรียนมันไปแค่ให้พ้นๆ จบๆ เห็นเค้าเรียนก็เรียนบ้าง ไม่ได้มีเป้าหมายอะไร
พอมาเริ่มทำงาน มันไม่มีคำว่า พ้นๆ ไป หรือจบๆไป ..... ก็เลยไม่มีเป้าหมาย ครั้น พอ ทำอะไรได้ไม่ดีพอ ไม่เก่ง ไม่ค่อยสำเร็จ ก็พาลเบื่อ .... โทษ มันไปว่าไม่ใช่ตัวเรา เราไม่อิน .... ก็เปลี่ยนงาน หาอะไรทำมันไปเรื่อย (เรื่อยๆ นี่นานเกือบ 10 ปีเลยนะ )
พอมาถึงจุดหนึ่ง ณ ที่แห่งหนึ่ง ด้วยวัยและอายุ ที่เริ่มมากขึ้น ก็เริ่มถามตัวเอง ว่า อะไรกันแน่ ที่ทำให้เราไม่ชอบมัน ไม่อินกับมัน หาคำตอบให้ได้จริงๆจังๆ ไม่ด่วนตัดสินมันในทันที และไม่พยายามให้มันอยู่ตรงกลางโดยอ้างว่า ไม่ชอบแต่ก็ไม่เกลียด ....
หยิบจับอะไรก็ศึกษามันให้ลึกลงไป .... เอาให้รู้จริงๆ เชียวชาญจริงๆ ไม่เอาแบบแค่เรียน แบบรู้อยู่แค่ตำรา ....
สุดท้าย งานที่ทำ ก็มีทั้งเกี่ยวกับสายวิชา ที่เรียนมา แม้จะไม่ตรงเป๊ะ ๆ แต่ก็มีแบบอ้อมๆบ้างล่ะ
คุณแค่ ขี้เกียจ และไม่มีเป้าหมาย ครับ
ไม่ใช่เรื่องผิดเรื่องถูก .... ไม่มีคำตอบหรือสูตรสำเร็จตายตัว .... คุณสามารถดำรงชีวิตแบบนี้ต่อไปได้ เรื่อยๆ ไม่มีปัญหาอะไร
ผมก็เคยเป็นครับ ตอนเรียน ก็เรียนมันไปแค่ให้พ้นๆ จบๆ เห็นเค้าเรียนก็เรียนบ้าง ไม่ได้มีเป้าหมายอะไร
พอมาเริ่มทำงาน มันไม่มีคำว่า พ้นๆ ไป หรือจบๆไป ..... ก็เลยไม่มีเป้าหมาย ครั้น พอ ทำอะไรได้ไม่ดีพอ ไม่เก่ง ไม่ค่อยสำเร็จ ก็พาลเบื่อ .... โทษ มันไปว่าไม่ใช่ตัวเรา เราไม่อิน .... ก็เปลี่ยนงาน หาอะไรทำมันไปเรื่อย (เรื่อยๆ นี่นานเกือบ 10 ปีเลยนะ )
พอมาถึงจุดหนึ่ง ณ ที่แห่งหนึ่ง ด้วยวัยและอายุ ที่เริ่มมากขึ้น ก็เริ่มถามตัวเอง ว่า อะไรกันแน่ ที่ทำให้เราไม่ชอบมัน ไม่อินกับมัน หาคำตอบให้ได้จริงๆจังๆ ไม่ด่วนตัดสินมันในทันที และไม่พยายามให้มันอยู่ตรงกลางโดยอ้างว่า ไม่ชอบแต่ก็ไม่เกลียด ....
หยิบจับอะไรก็ศึกษามันให้ลึกลงไป .... เอาให้รู้จริงๆ เชียวชาญจริงๆ ไม่เอาแบบแค่เรียน แบบรู้อยู่แค่ตำรา ....
สุดท้าย งานที่ทำ ก็มีทั้งเกี่ยวกับสายวิชา ที่เรียนมา แม้จะไม่ตรงเป๊ะ ๆ แต่ก็มีแบบอ้อมๆบ้างล่ะ
แสดงความคิดเห็น
ใครเป็นเหมือนกันบ้าง จบใหม่ไม่รู้จะทำงานอะไรที่ตัวเองชอบ
เเต่พอทำงานจริงรู้เลยว่าจะเรื่อยๆๆแบบตอนเรียนไม่ได้เพราะสิ่งที่เราทำงานเราต้องคลุกคลีทุกๆๆวันไหนจะต้องรับเเรงกดดัน ความคาดหวังจาก หน เเละอื่นๆๆอีกมากมาย มันต้องมีใจรักมีเเพสชั่น การทำงานถึงสนุกเเละคุณจะมีความสุขกับการทำงาน เเต่ จขกท ด้วยความที่ไม่รู้สึกอะไรมาตั้งเเต่ตอนเรียน พอมาทำงานมันรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเบื่อๆๆกับงานวิศวะ คือผมมีความรู้สึกไม่อินกับงานอะ ไม่มีความอยากรู้อยากเห็นความตื่นเต้น อยากพัฒนาตัวเอง (ไม่ใช่ทำตัวน้ำเต็มเเก้วนะครับ) ทุกวันนี้มาทำงานเหมือนมาทำไปวันๆๆ เเต่ ถ้าถามว่า จขกท ไม่ชอบงานวิศวะไหม มันก็ไม่ถึงกับเกลียด เเต่ไม่ถึงกับอิน ไม่รู้จะอธิบายประมานไหน 555
พอมีคนถามเเละไม่ไปทำอย่างอื่นละ? มันก็คิดไม่ออกว่าจะทำงานอะไร อาชีพการเงินทำอะไรวันๆๆหนึ่ง จขกท ก็นึกไม่ออกความรู้ด้านนี้ก็ไม่มี เเละที่สำคัญถ้าเราย้ายไปทำอย่างอื่นก็ไม่มีอะไรการันตีว่าเราจะรักเเละอินกับงานไหม ถ้าทำแบบนั้นมันก็เหมือนการสุ่มๆๆไปเรื่อยๆๆ เสียโปรไฟล์หมดถ้าย้ายบริษัทบ่อยๆ
ถึงตรงนี้ใครเคยมี ปสก คล้าย จขกท ก็เล่าสู่กันฟังได้นะครับ เเละคุณผ่านช่วงแบบนี้มาได้ไง