มีออฟฟิศมีมนุษย์แม่ลูกอ่อนเพิ่งคลอดเมื่อปลายปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ท้องแก่ก็หยุดทำงานหนัก ขอลาบ่อย ไหว้วานให้คนอื่นทำงานแทน
โอเคไม่เป็นไร เราเต็มใจช่วยตลอด (เพราะวันนึงเราเอาจะปุบปับท้องก็ได้ แต่งงานแล้วเหมือนกัน) กลายเป็นงานทั้งหลายตกที่เรา ตกกับเพื่อนในทีม (ลืมเรื่องทำลูกไปได้เลยจ้า) ทำเยอะแบบไม่ได้เงินเพิ่มด้วยนะ แต่ทุกคนไม่พูดอะไร เพราะสงสารคนท้อง
 
จนนางคลอดเสร็จใช้สิทธิ์ลางานเต็มอัตรา ลาแล้วลาอีก ขอleave with out payจนHRไม่ให้ เลยได้กลับมาทำงานช่วงโควิดระบาด แล้วก็วิตกกลัวติดโควิด กลัวเอาไปติดลูก ขอWork From Home (เจ้านายก็ให้) แต่พอทำงานจากที่บ้านก็ไม่มีประสิทธิภาพ ต้องโทรมากวนคนข้างในหาเอกสารให้ / รบกวนให้คนข้างในออกไปหาลูกค้าแทนอยู่ดี ก็เหมือนอยู่บ้านเฉยๆแต่แค่ช่วยอัพเดทอีเมล์

คือนิสัยเห็นแก่ตัวนี้มีมาก่อนท้อง เราหวังว่ามีลูกแล้วน่าจะมีสปิริตให้ที่ทำงานมากขึ้น เพราะที่ทำงานก็supportเต็มที่ แต่ก็ไม่นำพา กลับกอบโกยน้ำใจจากเพื่อนและเงินจากบริษัททุกเม็ด คือ ถ้าลูกสำคัญจริง ห่วงลูกจริง ก็ลาออกไปเลี้ยงลูก หรือ ไปหางานทำอื่นที่ไม่ต้องเดินทาง เด็กอ่อนยิ่งเปราะบาง แม่ไม่ควรเครียด เขาควรจะเป็นห่วงลูกกว่านี้

เราพูดเพราะอัดอั้น เป็นแบบนี้มี 7 เดือนแล้ว จะรับคนใหม่เข้ามาก็ไม่ได้ เพราะโควต้าทีมเรามีแค่นี้ ต้องรอจนกว่าเขาจะลาออกเอง
เราไม่ได้รังเกียจคนเป็นแม่ แต่ครอบครัวเขาโอเค มีกิน สามีมีงานทำเลี้ยงได้ ทำไมปล่อยคนท้อง/แม่ลูกอ่อนมาทำงานแบบนี้
ถ้าเราท้องหรือมีลูกช่วงโควิดระบาด ยังไงเราก็ลาออก พี่หลายคนก็ลาออก เพราะห่วงลูก และ สงสารบริษัทที่ยังเฉือนเนื้อบฝจ่ายเงินเต็มให้กับพนักงาน แต่พนักงานคนนี้กลับช่วยอะไรไม่ได้เลย  แต่นะคะ เราจะมีลูกก็เมื่อคิดหน้าหลังแล้วว่าช่วงนี้ควรมีไหม เหมาะไหม ถ้าตกงานกระทันหันยังพอมีเลี้ยงไหม สามีดูแลได้ปล่าว จะไม่มานั่งคิดว่า "ฉันต้องอยู่บริษัท ไม่ไปไหน เพื่อลูก" 

คงไม่หวังให้บริษัทไล่แม่ลูกอ่อนออก หวังว่าเขาคิดเองได้ หวังว่าหัวหน้าที่มีลูกน้องแม่ลูกอ่อน บริหารงาน บริหารคนให้เป็นธรรมหน่อย