คือผมมาอยู่บ้านแม่ยาย ลูกผมเพิ่งคลอดได้หนึ่งเดือน
ผมไม่อยู่บ้านเเกเอาผ้าขาวม้าผูกลูกผมใส่กับตัวเเกเดินไปนอกบ้านโชว์ชาวบ้านทั้งๆที่โควิดระบาด ผูกลูกผมไว้กับตัวแกแล้วนอนหลับบนโซฟา ผมเดินผ่านเห็นลูกผมดิ้นตัวหลุดออกมาครึ่งตัวแล้วผมเลยเรียกปลุกแกว่าหลานจะหล่นแล้ว แกก็ยังเถียงว่าผูกขนาดนี้มันจะหล่นได้ไง และเพิ่งเดือนเดียวแกจะป้อนอาหารบดให้ลูกผมแล้ว ผมเลยว่าหกเดือนเขาถึงอนุญาตให้กินได้ แกก็ทำหน้าเขม่นผม แกก็เถียงว่าเปลืองนม ขนาดลูกแกเลี้ยงมายังป้อนข้าวแต่เดือนแรก ผมเครียดที่ต้องปล่อยลูกอยู่กับคนแบบนี้ แต่ผมทำไรไม่ได้ แฟนผมก็ต้องอยู่ดูแลแม่ ผมจะเอาฝากแม่ผมแม่ยายก็ไม่ยอม ผมทั้งเครียดทั้งห่วงลูก เดือนหน้าผมกับแฟนต้องไปทำงาน ต้องปล่อยลูกไว้กับแม่ยายตามลำพัง ห่วงลูก กลัวแกทำอะไรแผลงๆ ทำไมชีวิตต้องมาเจอคนเห้ๆบ้าๆแบบนี้ด้วยฟร๊ะ ผมควรทำยังไงดีครับ อึดอัดมากเครียดมากห่วงลูกมาก