คบกับแฟนหนุ่มมานาน เริ่มความสัมพันธ์จากเพื่อนเรียนมหาลัย จนจบออกมาได้เป็นเเฟนกัน คบๆ เลิกๆ ต่างคนต่างไม่มีใคร แต่งี่เง่ากันเอง มองมุมต่าง อาจจะผิดที่ตัวเราที่เป็นคนเบื่อง่าย เลิกกันไปครั้งนึงแบบจริงจังมากตอนนั้น เราเป็นฝ่ายง้อนะ เพราะเราอาจผิดจริงที่เราเป็นคนไม่ค่อยชอบไปไหน เขาอาจจะนอย ประมานมีแฟนก็เหมือนไม่มี พอดีกันเราก็ว่าถ้าเลิกกันอีกครั้ง ต่างคนต่างไปเถอะ พอเราบอกเลิกเขาจริงๆ ด้วยความที่เราเบื่อง่าย อารมณ์ประมานแบบมีก็เบื่อ รำคาน ไม่มีก็เหงา ไม่มีคนเอาใจ 55 พอเราง้ออีกครั้ง มันผ่านผ่านไปหลายเดือนแล้วล่ะ เขาก็ไม่กลับ แต่ก็คุยกันมาเรื่อยๆ ตอนโควิด อยู่ๆ เขาจะชวนไปเที่ยว ตจว แบบหลังโควิดหาย เราก็อยากไปนะ แต่สถานะก็ไม่ชัดเจน พ่อแม่ น้องก็ไม่ค่อยเห็นด้วย ว่าถ้าอยากได้ผัวก็ไปเลย แต่ดีหน่อยที่ว่า มาบอกตอนหลังว่าที่บ้านไม่มีใครรู้จักแฟนเราจริงๆ มีแต่เราคนเดียวเท่านั้นที่คบกัน น่าจะรู้นิสัยกัน ตอนไปเที่ยว ตจว ครั้งนึงไปกับเพื่อน เขาไปด้วย เขาก็คงอยากมีอะไรกับเรานะ เราว่า แต่เราไม่ยอม เขาก็โอเค แต่ครั้งนั้นเพื่อนไปด้วยไง นอนข้างแคปซูล ข้างๆกันเลย แต่ครั้งนี้ชวนไปแค่สอง เราไม่รุ้ควรจะไปดีไหม
   ที่บ้านและตัวเราถือมาก ว่าจะไม่เสียตัวก่อนแต่งงาน แต่ไปเที่ยวแบบนี้ก็ไม่แน่ไหม เลยมีแต่คนเป็นห่วงเรา

    ปล. อายุเราทั้งคู่จะ 28 ปี