เรามีอาการประมาณนี้ค่ะ อาการพวกนี้มันค่อยๆหนักขึ้นแบบชัดเจนเมื่อประมาณ5-6เดือนที่แล้วค่ะ
- เบื่อทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่สิ่งที่ชอบ ช่วงนี้เราพยายามหาสื่งที่ช่วยไม่ให้ตัวเองเบื่อเท่าที่ทำได้อยู่ค่ะ แต่สุดท้ายมันก็ยังรู้สึกเบื่ออยู่ดี เหมือนแค่หลอกสมองให้ฝืนไม่เบื่อเท่านั้น
-เรารู้สึกตัวเองอ่อนแอค่ะ รู้สึกยอมแพ้ให้กับทุกอย่าง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีทางดีขึ้นได้ แล้วก็โทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาค่ะ (ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากคิดค่ะ แต่มันแว้บเข้ามาในหัวเองแบบไม่ตั้งใจอะ)
-รู้สึกไม่มีอารมณ์อยากทำอะไรเลยค่ะ คือก็ยังใช้ชีวิตประจำวันได้นะคะ อะไรจำเป็นต้องทำก็ทำค่ะ แต่ความรู้สึกร่วมคือไม่มีเลย เหมือนทำไปแค่งั้นๆ เหมือนสมองมันโล่งๆเฉื่อยๆตลอดเวลา
-ทานอะไรน้อยลง อันนี้สังเกตตัวเองมาพักใหญ่แล้ว รู้สึกความอยากอาหารน้อยลงแบบงงๆ
-เรารู้สึกชีวิตนี้มันเป็นสีเทาไปหมดเลยค่ะ ไม่รู้สึกมีทุกข์ มีสุข แต่เราไม่ได้อยากฆ่าตัวตายหรืออะไรนะคะ(แต่มีบางครั้งก็แว้บๆมาในหัวเองแบบไม่ตั้งใจเหมือนกันแต่เราก็เลือกสลัดมันทิ้งจากหัวทุกครั้งค่ะ) อย่างน้อยตอนนี้เราก็มีเป้าหมายหลายอย่างตั้งแต่ยังเด็กที่ต้องทำให้ได้ก่อนตายอยู่ มันเหมือนเป็นสิ่งที่ทำให้เรายังไม่อยากให้ตัวเองเป็นอะไรไปค่ะ แต่เรากลัวว่าถ้าสมมุติเราบรรลุเป้าหมายหมดแล้ว ตอนนั้นเราอาจจะทำอะไรบ้าๆขึ้นมาค่ะ เรากลัวตัวเองมากเลยค่ะ ตอนนี้เราเลยพยายามคุมสติตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ค่ะ
แล้วทีนี้ปกติเขาจะให้ทำแบบทดสอบอาการซึมเศร้าทุกปีอย่างน้อยก็ปีละหนใช่ไหมคะ ปีนี้ของผลของเราเข้ามาอยู่ในเกณฑ์อาการซึมเศร้าปานกลางแล้วค่ะ คือตัวเลขอาการโรคซึมเศร้าของเรามันขึ้นทุกปีเลยค่ะ ปีละเล็กละน้อย ที่จริงผลของปีที่แล้ว(แบบตรวจสุขภาพทางการเลยนะคะ)คือออกมาไม่อยู่ในเกณฑ์ แต่มันเป็นเพราะเราโกหกค่ะ เราไม่อยากถูกเรียกไปคุย (ยอมรับเลยค่ะว่ามันไม่ดีเลย) เรามาลองทำแบบทดสอบเองทีหลัง(แบบไม่โกหก) ผลออกมาคือเราเข้าเกณฑ์อาการซึมเศร้าเล็กน้อยแล้วค่ะ เราคิดในหัวตอนนั้นเลยค่ะว่าเอาจนได้ แบบนี้แย่แน่ เราเลยปรับพฤติกรรมและทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อให้ตัวเองไม่แย่ไปกว่านี้ แต่มันก็เหมือนจะไม่ได้ผลเลยค่ะ จนมาอยู่ในเกณฑ์ปานกลางแล้ว ณ ปัจจุบัน
ที่เรามาตั้งกระทู้นี้คือเราอยากให้ชัวร์เลยค่ะ อยากรู้ให้แน่ๆเลยมันเป็นจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่ว่าเราไม่เชื่อผลจากการทดสอบนะคะ แต่ของแบบนี้เป็นใครก็ไม่ค่อยอยากรับผลของมันใข่ไหมคะ เราเลยอยากตอกหน้าตัวเองให้ชัดๆไปเลย ให้ตัวเองเลิกไม่แน่ใจได้แล้ว(ตอนนี้มันเหมือนเราทะเลาะกับตัวเองอยู่น่ะค่ะ อยากยอมรับแต่ก็ทำใจยอมรับไม่ได้สักที) ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเป็นโรคซึมเศร้าเลยค่ะ
เราอยากถามว่าตอนนี้เราจำเป็นต้องไปพบแพทย์ไหมคะ มันเหมือนเป็นแค่อาการเริ่มต้นเท่านั้น มีทางทำให้หายขาดด้วยตัวเองไหมคะ คือเอาจริงๆเราไม่อยากไปหาแพทย์เลย(ความรู้สึกส่วนตัวแล้วก็ปัญหาด้านเงินด้วยค่ะ) แต่ถ้ามันต้องไปจริงๆก็คงใจแข็งตบหน้าตัวเองสักทีให้เลิกงอแงแล้วบังคับตัวเองให้ไปหาแพทย์ให้ได้ค่ะ
แต่จะว่าไปตอนนี้มันดันมีปัญหาเจ้าโควิดด้วยนี่สิ....
สงสัยว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า
- เบื่อทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่สิ่งที่ชอบ ช่วงนี้เราพยายามหาสื่งที่ช่วยไม่ให้ตัวเองเบื่อเท่าที่ทำได้อยู่ค่ะ แต่สุดท้ายมันก็ยังรู้สึกเบื่ออยู่ดี เหมือนแค่หลอกสมองให้ฝืนไม่เบื่อเท่านั้น
-เรารู้สึกตัวเองอ่อนแอค่ะ รู้สึกยอมแพ้ให้กับทุกอย่าง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีทางดีขึ้นได้ แล้วก็โทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาค่ะ (ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากคิดค่ะ แต่มันแว้บเข้ามาในหัวเองแบบไม่ตั้งใจอะ)
-รู้สึกไม่มีอารมณ์อยากทำอะไรเลยค่ะ คือก็ยังใช้ชีวิตประจำวันได้นะคะ อะไรจำเป็นต้องทำก็ทำค่ะ แต่ความรู้สึกร่วมคือไม่มีเลย เหมือนทำไปแค่งั้นๆ เหมือนสมองมันโล่งๆเฉื่อยๆตลอดเวลา
-ทานอะไรน้อยลง อันนี้สังเกตตัวเองมาพักใหญ่แล้ว รู้สึกความอยากอาหารน้อยลงแบบงงๆ
-เรารู้สึกชีวิตนี้มันเป็นสีเทาไปหมดเลยค่ะ ไม่รู้สึกมีทุกข์ มีสุข แต่เราไม่ได้อยากฆ่าตัวตายหรืออะไรนะคะ(แต่มีบางครั้งก็แว้บๆมาในหัวเองแบบไม่ตั้งใจเหมือนกันแต่เราก็เลือกสลัดมันทิ้งจากหัวทุกครั้งค่ะ) อย่างน้อยตอนนี้เราก็มีเป้าหมายหลายอย่างตั้งแต่ยังเด็กที่ต้องทำให้ได้ก่อนตายอยู่ มันเหมือนเป็นสิ่งที่ทำให้เรายังไม่อยากให้ตัวเองเป็นอะไรไปค่ะ แต่เรากลัวว่าถ้าสมมุติเราบรรลุเป้าหมายหมดแล้ว ตอนนั้นเราอาจจะทำอะไรบ้าๆขึ้นมาค่ะ เรากลัวตัวเองมากเลยค่ะ ตอนนี้เราเลยพยายามคุมสติตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ค่ะ
แล้วทีนี้ปกติเขาจะให้ทำแบบทดสอบอาการซึมเศร้าทุกปีอย่างน้อยก็ปีละหนใช่ไหมคะ ปีนี้ของผลของเราเข้ามาอยู่ในเกณฑ์อาการซึมเศร้าปานกลางแล้วค่ะ คือตัวเลขอาการโรคซึมเศร้าของเรามันขึ้นทุกปีเลยค่ะ ปีละเล็กละน้อย ที่จริงผลของปีที่แล้ว(แบบตรวจสุขภาพทางการเลยนะคะ)คือออกมาไม่อยู่ในเกณฑ์ แต่มันเป็นเพราะเราโกหกค่ะ เราไม่อยากถูกเรียกไปคุย (ยอมรับเลยค่ะว่ามันไม่ดีเลย) เรามาลองทำแบบทดสอบเองทีหลัง(แบบไม่โกหก) ผลออกมาคือเราเข้าเกณฑ์อาการซึมเศร้าเล็กน้อยแล้วค่ะ เราคิดในหัวตอนนั้นเลยค่ะว่าเอาจนได้ แบบนี้แย่แน่ เราเลยปรับพฤติกรรมและทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อให้ตัวเองไม่แย่ไปกว่านี้ แต่มันก็เหมือนจะไม่ได้ผลเลยค่ะ จนมาอยู่ในเกณฑ์ปานกลางแล้ว ณ ปัจจุบัน
ที่เรามาตั้งกระทู้นี้คือเราอยากให้ชัวร์เลยค่ะ อยากรู้ให้แน่ๆเลยมันเป็นจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่ว่าเราไม่เชื่อผลจากการทดสอบนะคะ แต่ของแบบนี้เป็นใครก็ไม่ค่อยอยากรับผลของมันใข่ไหมคะ เราเลยอยากตอกหน้าตัวเองให้ชัดๆไปเลย ให้ตัวเองเลิกไม่แน่ใจได้แล้ว(ตอนนี้มันเหมือนเราทะเลาะกับตัวเองอยู่น่ะค่ะ อยากยอมรับแต่ก็ทำใจยอมรับไม่ได้สักที) ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเป็นโรคซึมเศร้าเลยค่ะ
เราอยากถามว่าตอนนี้เราจำเป็นต้องไปพบแพทย์ไหมคะ มันเหมือนเป็นแค่อาการเริ่มต้นเท่านั้น มีทางทำให้หายขาดด้วยตัวเองไหมคะ คือเอาจริงๆเราไม่อยากไปหาแพทย์เลย(ความรู้สึกส่วนตัวแล้วก็ปัญหาด้านเงินด้วยค่ะ) แต่ถ้ามันต้องไปจริงๆก็คงใจแข็งตบหน้าตัวเองสักทีให้เลิกงอแงแล้วบังคับตัวเองให้ไปหาแพทย์ให้ได้ค่ะ
แต่จะว่าไปตอนนี้มันดันมีปัญหาเจ้าโควิดด้วยนี่สิ....