สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเกี่ยวกับครอบครัวเราค่ะ เราแค่อยากมาระบายให้มันโล่งบ้าง เพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย 
ใครที่หลงเข้ามาอ่านจะกดออกก้ได้นะคะ หรือจะอ่านก้ได้ค่ะ 
         เริ่มเรื่อง ขอเล่าก่อนว่า เราเป็นน้องเล้ก และมีพี่สาวคนเดียวค่ะ เรากับพี่ตอนเด็กๆไม่ค่อยถูกกันนัก แต่ตอนนี้เหมือนจะดีขึ้น(มั้งนะ)
ตอนเด็กๆ คุณพ่อเขาไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันค่ะ นานๆจะกลับมาซักวันสองวัน คุณแม่เลยเป็นที่เลี้ยงพี่กับเรามากที่สุดค่ะ เพราะเป็นแบบนี้เราเลยรักแม่มากกว่าพ่อค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าไม่รักพ่อนะคะ รักค่ะ แค่น้อยกว่า 
         > ตัวเรา < เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ หาหมอมา 2 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ในช่วงดีขึ้นค่ะ แต่ตอนนี้พออยู่บ้านมากๆ มันทำให้เราหดหู่กว่าเดิมค่ะ เรื่องมหาลัยเราไม่กังวลแล้วค่ะ เพราะเราติดแล้ว แต่ตอนนี้เรากลับต้องมารับมือกับอารมณ์ของคุณแม่เราแทนค่ะ อาจจะเป็เพราะเรามีเวลาว่างมากค่ะ เราเลยให้โอกาศนี้เป็นเวลาพักผ่อนของเรา ทำอะไรก้ได้ที่อยากทำ เราเลยเล่นเกม วาดรูป นอนดึก ตื่นสาย แต่เหมือนว่าแม่เราจะไม่เข้าใจค่ะ 
 เราเป็นคนที่ค่อนข้างไม่ชอบทำงานบ้านค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่เป็นนะคะ ทำเป็นทุกอย่างค่ะ แต่แค่ไม่ชอบ ถ้าขอให้ช่วยเราก็จะทำให้ 
แต่จะมีหน้าหงิกหน้างอ ถอนหายใจ นั่นเลยทำให้เราโดนแม่ว่าบ่อยๆค่ะ "ใช้ทำงานแค่นี้ทำเป็นถอนหายใจ แม่ไปทำงานมาทั้งวันยังไม่เป็นไรเลย"
"แม่ใช้แค่นี้ต้องหน้างอด้วยหรอ แม่ไปทำงานมาทั้งวันล้วนะ ช่วยแค่นี้ก้ไม่ได้" แม่จะว่าเราประมาณนี้ค่ะ เราก้ไม่ตอบอะไรกลับไปค่ะ  เพราะถเายิ่งตอบอะไรกลับไปก้เหมือนจะเถียงแม่ไปเปล่าๆ เราเป็นคนหน้านิ่งๆค่ะ ไม่ค่อยยิ้ม เลยทำให้โดนแม่ว่าบ่อยๆว่าทำหน้าดีๆหน่อย ชอบทำหน้าทำตา เราไม่เข้าใจ เราต้องยิ้มตอนถูกแม่ว่าหรอคะ? ต้องยิ้มรับหรอ ใครจะทำได้ว่ะ เราคิดว่าเรามีสิทธิที่จะแสดงอารมณ์ของเราออกมาค่ะ ชอบคือชอบ ไม่ชอบก้คือไม่ชอบค่ะ ทำไมต้องฝืนยิ้มกับสิ่งที่เราไม่ชอบด้วย  แม่ชอบพูดว่า ถ้าแม่ตายไปแล้วน้องจะอยู่ได้มั้ย น้องไม่รอดแน่ถ้าไม่มีแม่ (แม่แทนตัวเราว่าน้องค่ะ) ถ้าแม่ตายไปน้องได้ตายตามแน่ เพราะเอาตัวไม่รอด มันทำให้เราคิดค่ะ ว่าเราเป็นภาระของเค้า ถ้าไม่มีเราอยู่เค้าน่าจะสบายกว่านี้ เค้าน่าจะอยู่ดีกว่านี้ถ้าไม่มีเรา ที่เราคิดแบบนี้พราะว่าตอนที่พี่กลับมาอยู่ด้วยกันช่วงปิดมหาลัยแม่ดูมีความสุขกว่าตอนอยู่กับเราค่ะ เรารับรู้ได้ ตอนพูดถึงพี่ก็ดูมีความสุขกว่า เราเคยเอาเรื่องนี้ไปพูดกับหมอเเล้วค่ะ แม่ก็ได้คุยกับหมอเรื่องการพูดแบบนี้แล้วด้วย แต่แม่ก็ยังพูดอยู่ เราไม่เข้าใจ 
          และตอนนี้พี่สาวไม่ได้อยู่กับเราค่ะ พี่สาวเรียนมหาลัยอยู่อีกจังหวัดนึงซึ่งยังกลับมาไม่ได้เพรราะสถานะการณ์ covid ค่ะ แต่ตอนนี้จากที่พ่อเราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ตอนนี้กลับมาอยู่ด้วยกันถาวรค่ะ ซึ่งนี่ทำให้เราเกิดอาการหงุดหงิดในทุกๆวันค่ะ เราเริ่มไม่ค่อยชอบพ่อของเราตั้งแต่รู้ว่า พ่อไม่ได้ช่วยแม่ในเรื่องของเงินส่งเรากับพี่เรียนเลย (แต่ปัจจุบันช่วยส่งเงินค่ากินให้พี่แล้วนะคะ) เราเริ่มแสดงท่าทีว่าไม่ชอบพ่ออย่างชัดเจน คือ เสียงแข็ง ถามคำตอบคำ ขมวดคิ้วใส่ ไม่ยอมพูดดีๆกับพ่อเลยค่ะ ตอนพ่อโทรมา ก็ไม่ค่อยยอมพูดด้วย จะให้แม่พูดด้วยตลอด แต่พอพ่อมาอยู่ด้วยกัน เราต้องเจอกับนิสัยส่วนตัวของเค้าค่ะ ซึ่งหลายๆอย่างเรารับไม่ได้ค่ะ ทั้งกินแล้วไม่เก็บเอย ไม่ปั่นหูที่ไม่ทิ้งเอย และอีกหลายๆอย่างเลยค่ะ คือพูดรวมๆก้คือ น่าเกลียดอะค่ะ 
         พี่สาวเราเป็นคนเรื่องมากค่ะ เราเป็นคนที่ต้องยอมให้ค่ะ เป็นแบบนี้มาตลอดพี่เราอยากได้อะไรก็ต้องได้ และแม่ก้ให้ค่ะ แต่กลับถ้าเป็นเรา เราที่ไม่เคยขออะไรเลย พอเราขอ แม่เราไม่ให้ บอกให้เก็บตังซื้อเอง เราก็ทำค่ะ ซื้อเองก้ได้ แล้วทำไมทีพีสาวเราแม่ถึงซื้อให้ล่ะ
         จริงๆมีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ แต่พอแค่นี้ก่อนพิมพ์ไม่ไหวแล้ว เราจะให้สิ่งที่เราเคยเขียนไว้ให้ ตัวเองอ่านเมื่อ ปี2017 เป็นตัวแทนความรู้สึกเราค่ะ
หยาบมากค่ะ ขออภัยด้วย
เอาจริงมะ...
คือทั้งชีวิตนี้อะ เคยเอาแต่ใจไม่เท่าไหร่ ต้องยอมหมด
ไม่อยากให้แม่ลำบากใจไง ก็เลยต้องยอมทุกอย่างอะ แค่มันคนเดียวก็ปวดหัวแล้วอะ ถ้าเราเป็นไปอีกคนแม่ต้องไม่ไหวแน่ๆ เลยกลายเป็นที่-ง่าย ทำตามทุกอย่าง บอกอะไรทำหมด ไม่เคยขัดใจ จะไปไหนโอเค กุไปที่นั่นแหละ จะให้กินอะไรก็ได้ ...แล้วสิ่งที่กุได้กลับมาคืออะไรว่ะ
กุผิดไง เออ ยอมรับ ต้องทำขนาดนี้มั้ยว่ะ  (มันในที่นี้หมายถึงพี่สาวเราค่ะ)
คือ ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วอะ  พูดไปก็ไม่ฟัง ทุกอย่างอะ กุผิดหมด ต้องเป็นเด็กดีใช่มะ หรือจริงๆแล้วกุเป็นขี้ข้าให้ครอบครัวนี้ว่ะ  
เห็นกุเป็นอะไรว่ะ ถึงต้องบังคับกุขนาดนี้อะ เคยเชื่อใจกันบ้างป้ะ เชื่อกันบ้างดิ หันมามองความรู้สึกกุบ้าง ใส่ใจกุบ้างที่กุทำไปอะ เคยเห็นหัวกันบ้างมั้ย เสียสละตลอด ไม่เคยอยากได้อะไรเลย ไม่ได้เรียกร้องขออะไรเลยซักอย่าง พยายามหาเองไม่ขอ 
ลองมาโดนเองบ้างดิ สลับความรู้สึกกุไปซักวันมะ จะได้รู้
ตัวเองโดนแบบนี้ก็ไม่ชอบ แล้วคนอื่นจะไปชอบได้ไงว่ะ ใช้อะไรคิด เศษเล็บหัวแม่ตีนหรอ 
เออ  ทุกอย่างเลยที่กุทำ ไม่เคยถูก ไม่เคยจะดี กุ  เป็น ยิ่งกว่า  ถ้ากุตายไปทุกคนคงจะสบายกว่านี้อะ คิดมาหลายรอบละ ถ้ากุตายคงดีกว่ากุอยู่แน่ๆ
เอ้ย...
แล้วอีก อย่าง เวลาว่ากุอะ ไม่ต้องว่ากุชักสีหน้าที่เหอะ กุขอ 
คือกุต้องยิ้มรับหรอ อีสัส อุ้ยขอบคุณนะคะ ที่เตือน ดิฉันดีใจมากเลยค่ะ โหอีเวรตะไล กุไม่เข้าใจอี เอ้ย  
กับทำหมดที่พิมพ์มา นิยามสั้นๆเลย
"กุ เหนื่อย"
 

อาจจะเล่าดูวนๆไปหน่อย เราขอโทษนะคะ สงสัยก็ถามได้เลยค่ะ