สวัสดีครับ ผมเกือบที่จะ มีอะไรกับเพือน ผมที่รู้จักกันมา 7ปี เธอคือเพือนคนเดีวยของผมที่สนิท กันมากๆ ไปไหนไปกัน ดูแลมันทุกอย่างเหมือนพ่อมันเลย
เสียใจ อกหัก เมา เรียน ไม่ว่าจะทำอะไรๆก้ต้องมีผม กอดกัน โอ้กัน เป็นเรื่องปกติ แต่ผมไม่ได้รู้สึกเกินเลย หรือ มากกว่าเพือน
เวลาผ่านไปยิ่งทำให้เราสนิทกันมากขึ้น แล้วมีครั้งหนึ่งเราอยู่สองต่อสอง มันมากอดผม แต่ความรู้สึกผมเปลี่ยนไป อาจจะคงเป็นสันชาติตยาน ผมดันไปจูบมัน
มันก็ตกใจ ก้นิ่งๆไป ผมก้ตกใจ ตัวเอง คิดในใจว่านี้กุทำอะไรไปวะ ตั้งสติ ผมเลยบอกไปว่าเอ้ย ขอโทษวะ
มันก็บอกว่าขอโทษทำไม ไม่เป็นไร ต่างคนต่างนิ่งไป ซะพัก มันก้เข้ามากอดผม แล้วก็จูบผม ผมก็จูบ ก็เริ่มไปไกลขึ้น ถอดเสื่อ กำลังจะไปข้างล่าง
ผมก็หยุด ผมก็พูดกับมันว่ากุขอโทษ กุทำไม่ได้วะ กุไม่พร้อม ผมรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ ( ปล .ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ )
ผมก็ไปถามมันว่าเอ้ย โอเคนะ มันก็บอก โอเคดิ อื้ม หลังจากนั่น มันก้กับบ้านไป
ผมก็นอนคิดว่านี้เราทำอะไรอยู่ รู้สึกไม่ดีเลย เลยนัดมันมาเจอ จะคุยเรื่องนี้
พอมาคุยกันผมก็เข้าเรื่องเลย ว่า กุไม่สบายใจเลย ที่กุทำวันนั่น ทำให้รู้สึกมันเปลี่ยนไป ถ้าวันนั่นกุไม่จูบหรือทำอะไรแบบนี้ เราคงเป็นเพือนกันจิงๆ
คือผมจะเลิกคบกับมัน เพราะรู้สึกผิด แต่มันก็บอกผม กุยินดีที่จะให้กอดจูบ แต่ขออย่างเดีวยอย่าหายไปไหน
คือเราสองคนมีสัญญาต่อกันว่าจะไม่หายไปไหนจะเป็นเพือนกันไปตลอดจนแก่
ผมคิดว่าผมจะหายไปจากชีวิตมัน ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับ
#ผมขอโทษนะครับที่เล่าไม่หมด คือเพือนผมเขามีแฟนแล้ว ครับ แล้วอีกอย่างนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของผม ผมเคยมีแฟนแล้ว เคยมีอะไรกับผู้หญิงแล้ว
แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป ความรู้สึก แปลกๆ ครับ ผมไม่รู้ว่าผมชอบหรือรักมันไหม ผมรู้สึกอยากอยู่ไกล้ๆ อยากดูแล
ไม่อยากให้มันเสียใจ เวลาอยู่ด้วยกันมีความสุขมาก ด่ากัน ตีกัน เล่นกัน มันเป็นความรู้สึกที่ดี มากกว่าแฟนซะอีกนะ แบบนี้เรียกว่ารักมั้ย
ผมสับสนคำว่าเพือน กับคนรัก ถึงผมรักมันเข้าจิงๆ มันก็มีแฟนแล้ว
# มาต่อ กัน คือผมอ่าน คนที่มาแสดงความคิดเห็น คิดว่าเพือนคนที่ผมหมายถึง เขาเป็นผู้หญิง นะครับ ไม่ใช่ผู้ชาย :1
ผมรู้สึกไม่ดี ที่ จะมารู้สึกหรือมีอะไรกับเพือนตัวเอง ทั่งๆที่ เขาก็มีแฟนอยู่แล้วหรือเป็นเพือนกัน ผมสงสารแฟนเขา อีกใจก็รู้สึกแย่กับเพือนตัวเอง
อาจจะเป็นความผิดของผมเองที่เป็นคนเริ่ม พยามจะโทษตัวเองมากกว่าจะไปโทษ เพือนผม ในใจของผมอยากที่รักมันแบบเพือน
อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม เป็นเพือนที่ดี เป็นคนที่ดูแล อยากทำตามสัญญา แต่ความรู้สึกก้เหมือนแก้ว อย่าง คำ ที่มีคนเคยพูดไว้ "แก้วที่มันร้าวแล้ว" ยังไงก็ทำให้สวยเหมือนเดิมไม่ได้ ก็เหมือนความรู้สึกของคนเรา เมื่อเสียไปแล้ว"ก็ยากที่จะเหมือนเดิม" อาจจะฟังดูนํ้าเน่า แต่นี้แหละชีวิตละ ผมได้เข้าใจมัน
เพราะมันเกิดขึ้นกับตัวของผมเอง ปัจจุบัน ผม บล็อกเฟส บล็อกไลน์ ลบ เบอร์ หลบหน้า ผมอาจจะเป็นคนขี้ขาด ไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจิง
ความจิงที่ผมเป็นคนเริ่ม แต่ผมคิดว่าทางที่ผมเลือก มันดีที่สุดแล้ว สุดท้ายนี้ ผมขอบคุณทุกความคิดเห็นผมอ่านทุกข้อความ ที่เข้ามาแสดงความคิด
ถ้า ได้มาอ่านข้อความนี้ กุ อยากจะบอกกับว่า กุรักนะ ในแบบเพือน และอยากให้มันเป็นแบบนั่นตลอดไป
อยากจะขอโทษ ทุกๆเรื่อง อยากจะคุยกับต่อหน้า แต่กุไม่อยากเห็นร้องให้ กุอยากให้ยิ้ม เวลายิ้ม ทำให้กุรู้สึกดี
ถ้าอกหัก ก็อย่าไปนั่งริมนํ้าคนเดีวย เวลาไปกินเหล้า ก็อย่าเมา จนหลุด เพราะไม่มีกุพากับ กุอยากจะขอโทษเป็นพันๆครั้ง ที่บางครั้งก็ด่า ว่า
ขอโทษที่ทำตามสัญญา ไม่ได้
เกือบ มีอะไรกับเพือนสนิท
เสียใจ อกหัก เมา เรียน ไม่ว่าจะทำอะไรๆก้ต้องมีผม กอดกัน โอ้กัน เป็นเรื่องปกติ แต่ผมไม่ได้รู้สึกเกินเลย หรือ มากกว่าเพือน
เวลาผ่านไปยิ่งทำให้เราสนิทกันมากขึ้น แล้วมีครั้งหนึ่งเราอยู่สองต่อสอง มันมากอดผม แต่ความรู้สึกผมเปลี่ยนไป อาจจะคงเป็นสันชาติตยาน ผมดันไปจูบมัน
มันก็ตกใจ ก้นิ่งๆไป ผมก้ตกใจ ตัวเอง คิดในใจว่านี้กุทำอะไรไปวะ ตั้งสติ ผมเลยบอกไปว่าเอ้ย ขอโทษวะ
มันก็บอกว่าขอโทษทำไม ไม่เป็นไร ต่างคนต่างนิ่งไป ซะพัก มันก้เข้ามากอดผม แล้วก็จูบผม ผมก็จูบ ก็เริ่มไปไกลขึ้น ถอดเสื่อ กำลังจะไปข้างล่าง
ผมก็หยุด ผมก็พูดกับมันว่ากุขอโทษ กุทำไม่ได้วะ กุไม่พร้อม ผมรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ ( ปล .ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ )
ผมก็ไปถามมันว่าเอ้ย โอเคนะ มันก็บอก โอเคดิ อื้ม หลังจากนั่น มันก้กับบ้านไป
ผมก็นอนคิดว่านี้เราทำอะไรอยู่ รู้สึกไม่ดีเลย เลยนัดมันมาเจอ จะคุยเรื่องนี้
พอมาคุยกันผมก็เข้าเรื่องเลย ว่า กุไม่สบายใจเลย ที่กุทำวันนั่น ทำให้รู้สึกมันเปลี่ยนไป ถ้าวันนั่นกุไม่จูบหรือทำอะไรแบบนี้ เราคงเป็นเพือนกันจิงๆ
คือผมจะเลิกคบกับมัน เพราะรู้สึกผิด แต่มันก็บอกผม กุยินดีที่จะให้กอดจูบ แต่ขออย่างเดีวยอย่าหายไปไหน
คือเราสองคนมีสัญญาต่อกันว่าจะไม่หายไปไหนจะเป็นเพือนกันไปตลอดจนแก่
ผมคิดว่าผมจะหายไปจากชีวิตมัน ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับ
#ผมขอโทษนะครับที่เล่าไม่หมด คือเพือนผมเขามีแฟนแล้ว ครับ แล้วอีกอย่างนี้ไม่ใช่ครั้งแรกของผม ผมเคยมีแฟนแล้ว เคยมีอะไรกับผู้หญิงแล้ว
แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป ความรู้สึก แปลกๆ ครับ ผมไม่รู้ว่าผมชอบหรือรักมันไหม ผมรู้สึกอยากอยู่ไกล้ๆ อยากดูแล
ไม่อยากให้มันเสียใจ เวลาอยู่ด้วยกันมีความสุขมาก ด่ากัน ตีกัน เล่นกัน มันเป็นความรู้สึกที่ดี มากกว่าแฟนซะอีกนะ แบบนี้เรียกว่ารักมั้ย
ผมสับสนคำว่าเพือน กับคนรัก ถึงผมรักมันเข้าจิงๆ มันก็มีแฟนแล้ว
# มาต่อ กัน คือผมอ่าน คนที่มาแสดงความคิดเห็น คิดว่าเพือนคนที่ผมหมายถึง เขาเป็นผู้หญิง นะครับ ไม่ใช่ผู้ชาย :1
ผมรู้สึกไม่ดี ที่ จะมารู้สึกหรือมีอะไรกับเพือนตัวเอง ทั่งๆที่ เขาก็มีแฟนอยู่แล้วหรือเป็นเพือนกัน ผมสงสารแฟนเขา อีกใจก็รู้สึกแย่กับเพือนตัวเอง
อาจจะเป็นความผิดของผมเองที่เป็นคนเริ่ม พยามจะโทษตัวเองมากกว่าจะไปโทษ เพือนผม ในใจของผมอยากที่รักมันแบบเพือน
อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม เป็นเพือนที่ดี เป็นคนที่ดูแล อยากทำตามสัญญา แต่ความรู้สึกก้เหมือนแก้ว อย่าง คำ ที่มีคนเคยพูดไว้ "แก้วที่มันร้าวแล้ว" ยังไงก็ทำให้สวยเหมือนเดิมไม่ได้ ก็เหมือนความรู้สึกของคนเรา เมื่อเสียไปแล้ว"ก็ยากที่จะเหมือนเดิม" อาจจะฟังดูนํ้าเน่า แต่นี้แหละชีวิตละ ผมได้เข้าใจมัน
เพราะมันเกิดขึ้นกับตัวของผมเอง ปัจจุบัน ผม บล็อกเฟส บล็อกไลน์ ลบ เบอร์ หลบหน้า ผมอาจจะเป็นคนขี้ขาด ไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจิง
ความจิงที่ผมเป็นคนเริ่ม แต่ผมคิดว่าทางที่ผมเลือก มันดีที่สุดแล้ว สุดท้ายนี้ ผมขอบคุณทุกความคิดเห็นผมอ่านทุกข้อความ ที่เข้ามาแสดงความคิด
ถ้า ได้มาอ่านข้อความนี้ กุ อยากจะบอกกับว่า กุรักนะ ในแบบเพือน และอยากให้มันเป็นแบบนั่นตลอดไป
อยากจะขอโทษ ทุกๆเรื่อง อยากจะคุยกับต่อหน้า แต่กุไม่อยากเห็นร้องให้ กุอยากให้ยิ้ม เวลายิ้ม ทำให้กุรู้สึกดี
ถ้าอกหัก ก็อย่าไปนั่งริมนํ้าคนเดีวย เวลาไปกินเหล้า ก็อย่าเมา จนหลุด เพราะไม่มีกุพากับ กุอยากจะขอโทษเป็นพันๆครั้ง ที่บางครั้งก็ด่า ว่า
ขอโทษที่ทำตามสัญญา ไม่ได้