คือผมกับน้องคนนึงสนิทกัน คุยกันถูกคอ ไปเที่ยวด้วยกัน ผมเคยชอบและจีบน้องเค้า แต่เนื่องจากผมไม่ค่อยถูกสเปคน้องเค้า ก็เลยไม่ตกลงเป็นแฟนกับผม แต่สามารถมีอะไรกับผมได้ถ้าผมต้องการ เพราะน้องเป็นคนที่ไม่ค่อยคาดหวังการผูกมัดเป็นแฟนกับใครแบบคบกันไปตลอดชีวิตมากนัก ซึ่งต่างกับผมที่ผมอยากได้แฟนที่อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต อยากมีคนอยู่ดูแลกันตอนแก่ (ทั้งที่รู้ว่าโอกาสหาได้และเป็นไปได้ยากมากในหมู่เกย์)
และเนื่องจากต่างฝ่ายต่างมีความรู้สึกดีต่อกัน ไม่อยากให้อีกฝ่ายหายไปจากชีวิตแม้ไม่ได้เป็นแฟนกันม ผมกับน้องเลยตกลงว่าจะเป็นเพื่อนกันที่สามารถมีอะไรกันได้ โดยไม่มีอะไรผูกมัดกัน ต่างคนต่างไปมีแฟนหรือมีอะไรกับคนอื่นได้ ซึ่งจุดนี้นี่แหละว่าผมกังวล...
คือผมไม่ลังเลนะ เพราะก็มั่นใจว่ายังอยากให้น้องเค้าอยู่ในชีวิต และผมก็อยากมีอะไรกับน้องเค้าด้วย แต่ที่ผมกังวลคือถ้าซักวันน้องเค้าเกิดมีแฟนขึ้นมา ทำให้ผมไม่สามารถมีอะไรกับน้องได้อีก น้องมีเวลาให้ผมน้อยลง ผมจะรู้สึกเสียใจไหม จะทำใจได้ไหม ถ้าถึงตอนนั้นแล้วผมยังมีความรู้สึกชอบน้องเค้าแบบมากกว่าเพื่อนอยู่...
แต่พอผมลองคิดอีกมุมนึง ว่าจริงๆ แล้วความสัมพันธ์แบบ ช-ช มันไม่ได้เหมือน ช-ญ การที่น้องเค้าจะมีแฟนก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องแต่งงานอยู่กินกันไปตลอดชีวิตเหมือนคู่ ช-ญ อยู่ดี และต่อให้น้องยอมเป็นแฟนกับผม ก็ไม่ได้มีอะไรมารับประกันว่าเราจะคบกันไปได้ตลอดชีวิต แถมถ้าซักวันเลิกกันขึ้นมาผมกับน้องอาจจะไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก ต้องเลิกติดต่อแยกจากกันไปจริงๆ เลยก็ได้
ในทางกลับกัน สถานะของผมกับน้องในตอนนี้ที่เป็นเพื่อนกัน(แบบมีอะไรกันได้) อาจจะยืนยาวกว่าการคบเป็นแฟนก็ได้รึเปล่า? เพราะความเป็นเพื่อนมันไม่มีคำว่า "เลิกกัน" ต่อให้ต่างคนต่างไปมีแฟนของตัวเอง เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ และสุดท้ายถ้าซักวันเลิกกับแฟนแล้ว เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม มีอะไรกันได้เหมือนเดิม มันอาจจะดีกว่าคบเป็นแฟนก็ได้สำหรับชีวิตเกย์แบบนี้ รวมทั้งการที่น้องเค้าเป็นแบบนี้ และถึงแม้จะเป็นแค่เพื่อนกัน แต่ถ้าอนาคตตอนมีอายุมากขึ้น ตอนแก่ๆ ถ้าต่างคนต่างไม่มีใครและไม่อยากใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เราก็อาจจะสามารถมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบเพื่อนได้ก็ได้รึเปล่า ?
คิดว่าสิ่งที่ผมคิดด้านบนมันเป็นความคิดที่ถูกต้องไหมครับ ? ชีวิตเกย์ที่ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เพื่อนที่สนิทกันนานและผูกพันธ์กันมาก และสามารถมีอะไรกันได้เมื่อมีความต้องการ จะมีโอกาสเป็นเพื่อนคู่คิดใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยามแก่เฒ่าในกรณีที่ต่างคนต่างไม่มีใครได้จริงไหม ? แล้วเคยมีใครที่ใช้ชีวิตแบบนั้นจริงๆ บ้างไหมครับ ?
เกย์ที่เป็นเพื่อนสนิท ไม่ได้เป็นแฟนกัน จะสามารถใช้ชีวิตด้วยกันในบั้นปลายชีวิตได้ไหม ?
และเนื่องจากต่างฝ่ายต่างมีความรู้สึกดีต่อกัน ไม่อยากให้อีกฝ่ายหายไปจากชีวิตแม้ไม่ได้เป็นแฟนกันม ผมกับน้องเลยตกลงว่าจะเป็นเพื่อนกันที่สามารถมีอะไรกันได้ โดยไม่มีอะไรผูกมัดกัน ต่างคนต่างไปมีแฟนหรือมีอะไรกับคนอื่นได้ ซึ่งจุดนี้นี่แหละว่าผมกังวล...
คือผมไม่ลังเลนะ เพราะก็มั่นใจว่ายังอยากให้น้องเค้าอยู่ในชีวิต และผมก็อยากมีอะไรกับน้องเค้าด้วย แต่ที่ผมกังวลคือถ้าซักวันน้องเค้าเกิดมีแฟนขึ้นมา ทำให้ผมไม่สามารถมีอะไรกับน้องได้อีก น้องมีเวลาให้ผมน้อยลง ผมจะรู้สึกเสียใจไหม จะทำใจได้ไหม ถ้าถึงตอนนั้นแล้วผมยังมีความรู้สึกชอบน้องเค้าแบบมากกว่าเพื่อนอยู่...
แต่พอผมลองคิดอีกมุมนึง ว่าจริงๆ แล้วความสัมพันธ์แบบ ช-ช มันไม่ได้เหมือน ช-ญ การที่น้องเค้าจะมีแฟนก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องแต่งงานอยู่กินกันไปตลอดชีวิตเหมือนคู่ ช-ญ อยู่ดี และต่อให้น้องยอมเป็นแฟนกับผม ก็ไม่ได้มีอะไรมารับประกันว่าเราจะคบกันไปได้ตลอดชีวิต แถมถ้าซักวันเลิกกันขึ้นมาผมกับน้องอาจจะไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก ต้องเลิกติดต่อแยกจากกันไปจริงๆ เลยก็ได้
ในทางกลับกัน สถานะของผมกับน้องในตอนนี้ที่เป็นเพื่อนกัน(แบบมีอะไรกันได้) อาจจะยืนยาวกว่าการคบเป็นแฟนก็ได้รึเปล่า? เพราะความเป็นเพื่อนมันไม่มีคำว่า "เลิกกัน" ต่อให้ต่างคนต่างไปมีแฟนของตัวเอง เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ และสุดท้ายถ้าซักวันเลิกกับแฟนแล้ว เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม มีอะไรกันได้เหมือนเดิม มันอาจจะดีกว่าคบเป็นแฟนก็ได้สำหรับชีวิตเกย์แบบนี้ รวมทั้งการที่น้องเค้าเป็นแบบนี้ และถึงแม้จะเป็นแค่เพื่อนกัน แต่ถ้าอนาคตตอนมีอายุมากขึ้น ตอนแก่ๆ ถ้าต่างคนต่างไม่มีใครและไม่อยากใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เราก็อาจจะสามารถมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบเพื่อนได้ก็ได้รึเปล่า ?
คิดว่าสิ่งที่ผมคิดด้านบนมันเป็นความคิดที่ถูกต้องไหมครับ ? ชีวิตเกย์ที่ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เพื่อนที่สนิทกันนานและผูกพันธ์กันมาก และสามารถมีอะไรกันได้เมื่อมีความต้องการ จะมีโอกาสเป็นเพื่อนคู่คิดใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยามแก่เฒ่าในกรณีที่ต่างคนต่างไม่มีใครได้จริงไหม ? แล้วเคยมีใครที่ใช้ชีวิตแบบนั้นจริงๆ บ้างไหมครับ ?