เรื่องมันมีอยู่ว่ามีพี่แถวบ้านเขามาชอบเราที่อายุ18ปีซึ่งพี่เขา30+นี่ก็ไม่ได้ว่าไม่ชอบคนที่แก่กว่าเลย แต่ไม่ชอบที่ว่าแม่บังคับให้เราคุยทั้งที่เราไม่ได้ชอบเขาไกล่เกลี่ยเราว่าลองคุยกันก่อนถูกใจค่อยคบกัน แม่ก็อ้างว่าที่บ้านมีหนี้7หลักถ้าไม่คบคนนี้คนอื่นก็ตะไม่ยอมรับเลยเราก็เลยใจอ่อนคุยให้พอเราคุยก็จะมาถามว่าวันนี้เขาทักมายังไงบ้างวันนี้คุยกันอะไรยังไงเขาชวนไปนั้นนี่มั้ย นี่ไม่ชอบเลยรู้สึกว่าคุยให้แล้วจะเอาอะไรอีกในความคิดอยากผูกคอตายให้จบๆไปเลย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้ความรักจากแม่จริงๆเลยซักครั้ง ทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยแม่เหมือนรังเกียจตลอดผลักไสตลอดก็เลยจำมาแต่เด็ก พอตอนนี้แม่จะชอบใส่ใจเพราะอยากให้คุยกับคนนั้นจริงๆมันรู้สึกรำคาญมากหงุดหงิดมันแบบว่าคุยให้แล้วจะเอายังไงอีกรู้สึกว่ามันเป็นส่วนตัว บางทีก็แอบเข้าโทรศัพท์เข้าดูว่าคุยยังไง เป็นแบบนี้แก้ปัญหายังไงดีคะ หนูว่าหนูก็นิสัยไม่ดีจริงๆที่คิดกับแม่แบบนี้