วันนั้น    
สุกรกลุ่มหนึ่งหารู้ตัวไม่  ว่ากำลังโดนพยัคฆ์หลอกให้เข้าอวย

เหตุเกิดที่ไหนผมจำไม่ได้แล้ว  เพราะไม่รู้สถานที่  ไม่คุ้นถนนหนทาง
รู้เพียงแต่ว่า  ก้มหน้าก้มตาหลอกหมูกลุ่มหนึ่งบนโต๊ะสนุ๊ก

จำได้เพียงว่า  วันนั้น  ผมยอมเสียหล่อไปเยอะ
ลงทุนแบบแกล้งเสียหมดตัว  ให้หมูตายใจ


ก็อย่างว่าแหละครับ   เพราะมันเป็นแผน
เสียเนื้อชิ้นเล็กในวันนั้น  เพื่อหม่ำชิ้นโตในวันนี้

และก็ตามแผน
สุกรหลวมตัวย่ามใจไม่รู้ว่าอยู่ในอวยมาตั้งนานแล้ว

เดือนที่แล้ว   สุกรท้าผมผมเหยง ๆ  ว่าประคิวกันอีกสักครั้งเถอะ
นำโดยจ่าพิเชษฐ์  หมูอาร์ต  สุกรซาร่า  ฯลฯ

ผมก็ยิ้มสิครับ   หมูในอวยแท้ ๆ แต่ยังไม่รู้ตัวแบบนี้
ไม่รู้ว่าตกหลุมพรางที่พยัคฆ์หล่อขุดล่อเอาไว้แล้ว


แรก ๆ ผมก็ทำเล่นองค์ซะหน่อย  ประสาหล่อเลือกได้   ทำกลัว ปฏิเสธคำท้าไป
แต่ยิ่งทำทีปฏิเสธ  หมูยิ่งพล่านอยากโดนเชือด   ท้าวันละสามเวลา  

ผมวางแผนไว้ว่า  ให้หมูเหลิงลมอีกสักนิด  จะรับคำท้า
ปฏิบัติการเชือดยกเล้า

แต่คงเพราะชะตาบรรดาสุกรยังไม่ถึงฆาต   โคที่ชื่อว่า โควิด  ก็วิ่งเข้ามาแทรก   
ช่วยชีวิตบรรดาหมูทั้งหลายโดยบังเอิญ

คิวที่ผมชักออกจากซอง    แต่งหัวคิว
ต้องกลับเข้าซอง  รอวันเชือดหลังจากโคสิ้นฤทธิ์แล้ว   ไม่รู้อีกนานแค่ไหน

แค่คิดก็คันไม้คันมือ
โดนอ่อยนิดเดียว  พากันทำหือ   นี่แหละที่เขาว่า  ไม่ขึ้นเขียง ไม่เห็นปังตอ ไม่หลั่งน้ำตา