ผมขอเล่าเรื่องคร่าวๆก่อนน่ะครับ
เมื่อไม่นานมานี้ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าผมเป็นอะไรอยู่ดีดีก็มีอาการใจสั่น มือสั่น หายใจลำบากและรู้สึกเหมือนกังวลและระแวงตลอดเวลา ยิ่งเวลานอนนี่ไม่อยากจะพูดเลย แต่คือนอนไม่หลับเลย จะนอนได้ก็ต้องทานยาที่หมอให้มาตลอดเป็นยาคล้ายๆยานอนหลับ ช่วยระงับอารมณ์และประสาท แต่ก็ช่วยได้อยู่นิดหน่อย พอตื่นมา ผมก็มีอาการเหมือนเดิม บางทีอาการก็หายไปเอง แบบงงๆ แต่โดยส่วนตัวของผมแล้วผมมีปัญหามากมายในชีวิต ทั้งเรื่องการงานและการใช้ชีวิต ผมเป็นลูกกำพร้าซึ่งผมมีคนอยู่ข้างๆกายแค่คนเดียวก็คือ แฟนผม แต่ก็มีความสุขบ้าง มีความสุขตลอดเวลามีคนอยู่ข้างๆ แต่บางครั้งอาการก็กำเริบขึ้นมาเอง ส่วนใหญ่ผมมักจะคิดเรื่องงานและการเป็นอยู่ สังคมของผมก็มีแต่เพื่อนๆที่มีไม่ถึง 10 กว่าคน ที่คอยเป็นกำลังใจให้
เรื่องราวตอนแรกของอาการน่ะครับ
โดยปกติแล้วผมดื่มกาแฟทุกๆวัน แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ผมไม่รู้ว่าเพื่อนๆดื่มกาแฟเหมือนผมหรือเปล่านะครับ แต่ผมดื่มแต่เย็น เช้าหนึ่ง ตอนดึกๆอีกหนึ่งครั้ง กาแฟที่ผมดื่ม เวลาผมชงผมจะตักครั้งละ 2 ช้อนกลางเต็มพูน ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะกาเฟอีนหรือเปล่านะครับ ในคืนนั้น อยู่ดีดีอาการก็กำเริบเฉย แบบ เหมือนจะวูบเป็นลม เหมือนจะอ้วก หัวใจเต้นเร็วมาก จนผมต้องปลุกแฟนขึ้นมาแล้วบอกว่าผมอยากไปโรงพยาบาลอย่างด่วนเลย ผมไม่ไหวแล้ว มันทรมาณมากเหมือนหัวใจจะวายและกลัวตายด้วย ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย
แต่แฟนผมก็ปลอบผมบอกให้ใจเย็นๆหายใจเข้าออกลึกๆทำใจให้สบาย อาการก็ดีขึ้นมานิดหน่อย แต่คืนนั้นผมนอนหลับไม่ได้เลย เหมือนจะหลับแต่ก็ตื่นๆหลับๆ
จนวันต่อมาผมได้ไปหาหมอ หมอก็บอกอาการปกติ ไม่พบความผิดปกติอะไรเลย คงามดันก็ปกติ แต่แปลกตรงที่ผมไปหาหมอแล้วไม่มีอาการอะไรเลย เหมือนคนปกติมากๆ หมอก็ซักประวัติผมว่าดื่มกาแฟบ่อยมั้ย ดื่มเหล้าเยอะมั้ย บลาๆๆๆ พอซักประวัติเสร็จหมอก็ให้ยานอนหลับมาจำชื่อไม่ได้เพราะให้มาแผงเดียว 10 เม็ด ทานทุกคืนเลย ผมก็ดันดื้อไม่ฟังหมอ เพราะหมอบอกให้ทานยาเฉพาะตอนที่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ผมทานทุกวัน
วันแรกที่ผมทาน คือตอนตื่นนี่ไม่อยากตื่นเลย มันช่วยได้อยู่นิดหน่อยอาการก็ไม่ค่อยกำเริบในวันแรกๆ
พอผ่านไปซักวันสองวัน อาการดันกำเริบขินมาอีก ตอนนั้นผมกลัวมากๆ ผมคิดว่ากินยาแล้วคงหายดี จนผมต้องเรียกเพื่อนๆมานั่งคุยกัน อาการก็หายไป
จริงๆเรื่องมันยาวกว่านี้ แต่ผมอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆที่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มา ว่าผมควรจะทำยังไง ควรปรับตัวยังไง? เพราะทุกวันนี้ ผมใช้ชีวิตด้วยความกังวลมากๆ
อยากทราบว่าคนที่หายแล้วใช้ชีวิตกันยังไงถึงผ่านจุดนั้นไปได้
เดี๋ยวมาอัพเดทอาการให้เรื่อยๆนะครับ #กระทู้แรกด้วย ขอบคุณมากๆครับ
ขอคำแนะนำจากคนที่หายจากโรค Panic หน่อยครับ ว่ารับมือกันอย่างไรบ้าง?
เมื่อไม่นานมานี้ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าผมเป็นอะไรอยู่ดีดีก็มีอาการใจสั่น มือสั่น หายใจลำบากและรู้สึกเหมือนกังวลและระแวงตลอดเวลา ยิ่งเวลานอนนี่ไม่อยากจะพูดเลย แต่คือนอนไม่หลับเลย จะนอนได้ก็ต้องทานยาที่หมอให้มาตลอดเป็นยาคล้ายๆยานอนหลับ ช่วยระงับอารมณ์และประสาท แต่ก็ช่วยได้อยู่นิดหน่อย พอตื่นมา ผมก็มีอาการเหมือนเดิม บางทีอาการก็หายไปเอง แบบงงๆ แต่โดยส่วนตัวของผมแล้วผมมีปัญหามากมายในชีวิต ทั้งเรื่องการงานและการใช้ชีวิต ผมเป็นลูกกำพร้าซึ่งผมมีคนอยู่ข้างๆกายแค่คนเดียวก็คือ แฟนผม แต่ก็มีความสุขบ้าง มีความสุขตลอดเวลามีคนอยู่ข้างๆ แต่บางครั้งอาการก็กำเริบขึ้นมาเอง ส่วนใหญ่ผมมักจะคิดเรื่องงานและการเป็นอยู่ สังคมของผมก็มีแต่เพื่อนๆที่มีไม่ถึง 10 กว่าคน ที่คอยเป็นกำลังใจให้
เรื่องราวตอนแรกของอาการน่ะครับ
โดยปกติแล้วผมดื่มกาแฟทุกๆวัน แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ผมไม่รู้ว่าเพื่อนๆดื่มกาแฟเหมือนผมหรือเปล่านะครับ แต่ผมดื่มแต่เย็น เช้าหนึ่ง ตอนดึกๆอีกหนึ่งครั้ง กาแฟที่ผมดื่ม เวลาผมชงผมจะตักครั้งละ 2 ช้อนกลางเต็มพูน ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะกาเฟอีนหรือเปล่านะครับ ในคืนนั้น อยู่ดีดีอาการก็กำเริบเฉย แบบ เหมือนจะวูบเป็นลม เหมือนจะอ้วก หัวใจเต้นเร็วมาก จนผมต้องปลุกแฟนขึ้นมาแล้วบอกว่าผมอยากไปโรงพยาบาลอย่างด่วนเลย ผมไม่ไหวแล้ว มันทรมาณมากเหมือนหัวใจจะวายและกลัวตายด้วย ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลย
แต่แฟนผมก็ปลอบผมบอกให้ใจเย็นๆหายใจเข้าออกลึกๆทำใจให้สบาย อาการก็ดีขึ้นมานิดหน่อย แต่คืนนั้นผมนอนหลับไม่ได้เลย เหมือนจะหลับแต่ก็ตื่นๆหลับๆ
จนวันต่อมาผมได้ไปหาหมอ หมอก็บอกอาการปกติ ไม่พบความผิดปกติอะไรเลย คงามดันก็ปกติ แต่แปลกตรงที่ผมไปหาหมอแล้วไม่มีอาการอะไรเลย เหมือนคนปกติมากๆ หมอก็ซักประวัติผมว่าดื่มกาแฟบ่อยมั้ย ดื่มเหล้าเยอะมั้ย บลาๆๆๆ พอซักประวัติเสร็จหมอก็ให้ยานอนหลับมาจำชื่อไม่ได้เพราะให้มาแผงเดียว 10 เม็ด ทานทุกคืนเลย ผมก็ดันดื้อไม่ฟังหมอ เพราะหมอบอกให้ทานยาเฉพาะตอนที่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ผมทานทุกวัน
วันแรกที่ผมทาน คือตอนตื่นนี่ไม่อยากตื่นเลย มันช่วยได้อยู่นิดหน่อยอาการก็ไม่ค่อยกำเริบในวันแรกๆ
พอผ่านไปซักวันสองวัน อาการดันกำเริบขินมาอีก ตอนนั้นผมกลัวมากๆ ผมคิดว่ากินยาแล้วคงหายดี จนผมต้องเรียกเพื่อนๆมานั่งคุยกัน อาการก็หายไป
จริงๆเรื่องมันยาวกว่านี้ แต่ผมอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆที่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มา ว่าผมควรจะทำยังไง ควรปรับตัวยังไง? เพราะทุกวันนี้ ผมใช้ชีวิตด้วยความกังวลมากๆ
อยากทราบว่าคนที่หายแล้วใช้ชีวิตกันยังไงถึงผ่านจุดนั้นไปได้
เดี๋ยวมาอัพเดทอาการให้เรื่อยๆนะครับ #กระทู้แรกด้วย ขอบคุณมากๆครับ