คือเราชอบเพื่อนสนิทเรา ที่อยู่หอด้วยกันแต่นอนคนละเตียง มีห้องกั้น แล้วไปรร.ด้วยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน วันก่อน ก่อนหน้านี้เราตัดสินใจบอกเพื่อนเราไปว่าเราชอบแกนะ แต่หลังบอกก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ไม่ได้มีอะไร จนมาเมื่อวานนี้ เราทะเลาะกัน แต่ครั้งนี้มันทำให้เราเจ็บมาก ไม่รู้ทำไม ปรกติเวลาทะเลาะกัน พอไปนอน ตื่นเช้ามาก็คุยกันปกติ แต่ครั้งนี้ เราไม่สามารถทำแบบนั้นได้เลย หัวใจเรามันเจ็บมาก ไม่รู้ทำไม ก่อนที่เราจะบอกชอบเพื่อนเราไป เราทำทุกอย่างแบบที่เพื่อนไม่ควรจะทำ จุ๊บปากกันกอดกันก่อนนอนทุกคืน นอนกอดกันบ้างบางคืน(แบบว่าเขามานอนห้องเรา เราไปนอนห้องเขา) จับมือแบบสอดนิ้ว จับมือเวลาดูหนัง จุ๊บกันระหว่างวัน หอมแก้มกันระหว่างวันเอย
ไม่รู้ทำไม ทุกการกระทำมันทำให้เราคิด ไม่รู้ว่าเริ่มต้นตอนไหน แต่เราคิดไปแล้ว แล้วพอเรากล้าพูดความรู้สึกออกไป เพื่อนเราก็บอกแต่ว่า ให้เราได้แค่เพื่อน คิดแค่พี่น้อง เราไม่ได้โกรธจุดนี้เลย เพราะเขาไม่ได้มาขอให้เรารักเลย เราเองแท้ๆที่เป็นฝ่ายไปรู้สึกเอง แต่เราก็ไม่เข้าใจ ทำแบบนี้กับเราทำไม ถ้าไม่ชอบแล้วมาจุ๊บมากอดมานู่นี่นั่นกับเราทำไม หลังจากวันที่เราทะเลาะกันครั้งนี้ เราไม่กล้าพูดอะไรมากเลย เขาทำเหมือนทุกอย่างมันปกติ เหมือนเขาลืมไปเลยว่าเรื่องเมื่อคืนของเรามันเป็นยังไง ตอนกลางวันเราพยายามนั่งกินข้าว แต่พอเห็นหน้าเขา เราก็กินไม่ลง ไม่รู้มันเสียใจอะไรนักหนา เข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำเป็นชม. เขาก็ตามมาเคาะประตูห้องน้ำเรา ตามมาพูด แล้วก็พูดทำนองแบบว่า   “เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ เรามาลืมเรื่องเมื่อคืนกันมั้ย สมมติว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น เราคิดถึงแกคนเดิม คนที่เคยยิ้มให้เราทุกวัน คนที่ทำให้เรามีความสุข แกอยากบอกอะไรเรามั้ย ตอนนี้เราไม่แคร์อะไรแล้ว แกอยากพูดอะไร แกพูดออกมาเลยนะ แกพูดออกมาสิ เค้าขอโทษนะ”  และใช่ เราไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำจบหมดเวลาพัก ไม่รู้ต้องพูดอะไร ในเมื่อพูดความรู้สึกออกไปหมดแล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นเลย  หลังจากนั้นเขาก็ชวนเราคุยตลอด เป็นฝ่ายเรา ที่ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แต่ไม่ได้ชวนเขาคุย เพราะเมื่อก่อนส่วนใหญ่เราจะชวนเขาคุย เราจะชวนเขาเล่น  คืนหลังจากที่ทะเลาะกัน เราเผลอหลับไปตอนสี่ทุ่มกว่า ไม่รู้ว่าเขาจะเข้ามาที่ห้องเรา เพราะว่าเราแอบวาดรูปเขาแล้ววางไว้ที่หมอนอีกอันที่อยู่บนเตียง ทำเหมือนว่าเขานอนอยู่กับเรา เจตนาเราไม่ได้อยากให้เขามานอนด้วยเลย เราแค่ไม่อยากกลับไปอยู่จุดนั้นแล้ว เพราะเราพยายามแล้ว พยายามที่จะไม่รู้สึกอะไร แต่มันก็รู้สึกมากขึ้นทุกวัน มันหยุดความรู้สึกนี้ไม่ได้เลย แล้วเขาก็เข้าห้องนอนเรามาพอดี แล้วอยู่ๆเราตื่นมา เราก็เห็นเขานอนอยู่ข้างเรา พร้อมกับโน้ตที่ว่า ”เราไม่รู้ว่าแกหมายถึงอะไร ถ้าสิ่งที่แกทำอยู่ มันหมายถึงว่าแกอยากให้เรามานอนด้วยหรืออะไร ถ้าเราทำตรงกันข้ามกับสิ่งที่แกอยากให้เราทำ เราขอโทษนะ ถ้าแกไม่อยากนอนกับเรา ปลุกเราเลยนะ เราจะกลับห้องเราเอง” คือเราก็อยากให้เขานอนด้วย แต่มันเจ็บจัง ไม่รู้ทำไม  เราไม่เข้าใจเลย ทำไมเขาต้องทำเหมือนทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม คือเรารู้ว่ายังไงมันก็ต้องเปลี่ยนแน่ๆ มันไม่มีทางเป็นเหมือนเดิมได้เลย เราไม่เข้าใจว่าที่ผ่านมาเขาไม่รู้สึกอะไรเลย หรือเขารู้สึกแต่แค่ปิดมันเอาไว้ อีกอย่างคือ เขาก็มีเพื่อนสนิทของเขา ที่มานอนห้องเขาบางอาทิตย์ ไปไหนด้วยกัน จะมาแคร์เราทำไม ถ้าไม่รู้สึกอะไร ทำไมไม่ถอยห่างเราไปเลย แยกกันอยู่ เราไม่เข้าใจเลย เขาต้องการอะไร  

  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเข้ามารับฟังความรู้สึกของเรานะคะ ถ้าว่างช่วยคอมเม้นท์หาทางออกให้เราหน่อยได้มั้ยคะและขอโทษนะคะ ถ้าเกิดว่าพิมพ์อะไรผิดพลาดไป


ปล.เพื่อนเราเป็นผู้หญิงนะคะ