คำถามนี้เกิดขึ้นเพราะเราเป็นค่ะ
ทำไมไม่รู้แต่คำอุทานของเรา 100% ไม่เป็นประโยค ไม่ใช่ภาษาไทย และจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ บางทีก็มาจากไหนไม่รู้ หาที่มาไม่ได้ บางทีก็เป็นเสียงของอะไรสักอย่างที่กำลังคิดอยู่ตอนนั้น
อย่างเมื่อเย็นนี้เลย ตลกตัวเองมาก เดินอยู่ในห้าง แล้วมันมีน้ำนอง เราเหยียบลื่นพร้อมกับอุทานว่า "วี๊~~~"
ทั้งขำทั้งอายตัวเองเลยค่ะ55555
อีกตัวอย่างคือตอนนั้นกำลังเดินข้างสนามบอล ดูรูปแมวไปด้วย แล้วบอลพุ่งออกนอกสนามมาตัดหน้า เราอุทานออกไปว่า "เหมี๊ยว!"
คือเราไม่ได้ตั้งใจเลยนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร แต่ไม่เคยเห็นคนอื่นเป็นแบบนี้ เลยสงสัยค่ะว่สนอกจากเราแล้วมีใครเป็นแบบนี้อีกมั้ย
ปล. ไม่รู้จะแท็กอะไร ขอโทษด้วยนะคะ
มีใครเวลาตกใจชอบอุทานอะไรแปลกๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆบ้างมั้ยคะ?
ทำไมไม่รู้แต่คำอุทานของเรา 100% ไม่เป็นประโยค ไม่ใช่ภาษาไทย และจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ บางทีก็มาจากไหนไม่รู้ หาที่มาไม่ได้ บางทีก็เป็นเสียงของอะไรสักอย่างที่กำลังคิดอยู่ตอนนั้น
อย่างเมื่อเย็นนี้เลย ตลกตัวเองมาก เดินอยู่ในห้าง แล้วมันมีน้ำนอง เราเหยียบลื่นพร้อมกับอุทานว่า "วี๊~~~"
ทั้งขำทั้งอายตัวเองเลยค่ะ55555
อีกตัวอย่างคือตอนนั้นกำลังเดินข้างสนามบอล ดูรูปแมวไปด้วย แล้วบอลพุ่งออกนอกสนามมาตัดหน้า เราอุทานออกไปว่า "เหมี๊ยว!"
คือเราไม่ได้ตั้งใจเลยนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร แต่ไม่เคยเห็นคนอื่นเป็นแบบนี้ เลยสงสัยค่ะว่สนอกจากเราแล้วมีใครเป็นแบบนี้อีกมั้ย
ปล. ไม่รู้จะแท็กอะไร ขอโทษด้วยนะคะ