คือเราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า แต่เวลาเราเกิดเรื่องเเย่ๆเรากลับเก็บเงียบไว้คนเดียวไม่กล้าบอกแม่ เราไม่กล้าปรึกษาแม่เพราะกลัวแม่จะต่อว่า
เราเคยทะเลาะกับพ่อแล้วยังไปทะเลาะกับแม่ต่อเราเลยแอบออกจากห้องแล้วไปร้องไห้ที่ระเบียบ ที่ระเบียบเราจะมีต้นกระบองเพชรเล็กๆอยู่เราก็มักจะไปเล่าเรื่องทุกข์ใจต่างๆ แต่วันนั้นเราอาการหนักจริงๆเราคิดจะกระโดดลงระเบียบ แล้วแต่ป้าเปิดประตูมาพอดี เราเลยไม่ได้กระโดดลงไป

แล้วตอนประถมเราก็เคยโดนเพื่อนบูลลี่ แค่เรื่องเล็กน้อยมันก็พากันไม่คุยกับเรา ตอนนี้มัธยมแล้วก็ยังโดนแซะแบบหยอกๆบ้าง โดนพูดให้เสียความมั่นใจบ้าง เราก็ยิ้มหัวเราะไปด้วย แต่จริงๆลึกข้างในเราคือไม่โอเคมากๆ บางคนก็หาว่าเราเรียกร้องความสนใจ มันทำให้เราคิดอะไรในแง่ลบบ่อยมากๆ
เรากลัวว่าเราอาจจะเป็นโรคอย่างอื่นมากกว่า เพราะเราขี้วิตกกังวลมากๆ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกันแน่ แต่เราอยากรู้ว่าตอนนี้เราเสี่ยงหรือเปล่าเพราะเราจะแอบร้องไห้หรือซึมเวลาอยู่คนเดียว  แบบไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็หงุดหงิด เคยคิดที่จะฆ่าคนที่เราเกลียดมากๆด้วย เราต้องการเเนวทางการเช็คว่าเราเป็นหรือเปล่า ขอบคุณค่ะ