คืองี้นะ เราคุยกับคนๆหนึ่งมาครึ่งปีแล้วในสถานะที่ไม่ชัดเจน  พูดง่ายๆคือไม่มีสถานะ  เมื่อเราถามเขาไป เขาก็บอกว่า ไม่ต้องไปคาดหวังอะไรนะ  ซึ่งเหตุการณ์นั้นมันผ่านมาสักพักแล้วล่ะ  เราพยายามทำใจ  พยายามเข้มแข็งและเดินออกมา ซึ่งมันเป็นการหักดิบกับความรู้สึกมากๆ   ตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราทำตัวปกติทุกอย่าง  แตกต่างจากการอยู่คนเดียวมากๆ  นั่งร้องไห้เป็นนางเอกนวนิยายตอนกินข้าวอยู่เนี่ย  ปกติก็อ่อนไหวมากอยู่แล้วยิ่งเป็นประจำเดือนอีก  เราไม่สามารถควบคุมอารมย์ตัวเองได้เลยจนกลัวเหลือเกิน  กลัวว่ามันจะลุกลามไปจนเราเป็นโรคซึมเศร้า  ขอคำแนะนำหน่อยได้ไหมคะว่าเราจะจัดการกับสถานการณ์ตัวเองในตอนนี้ยังไงดี  ขอบคุณค่ะ T^T