เราเคยได้เจอกับผู้เด็กหญิงคนนึง ตอนสมัยเรียนเธออยู่ ม.3 เป็นรุ่นน้องเราอยู่ประมาณ 3 ปี เจอครั้งแรกเราก็รู้สึกแบบปริ้งเลยอ่ะแต่ตอนนั้นก็ยังไม่รู้จักรู้แค่ชื่อJ (ขอใช้นามสมมุตินะครับ) เราก็พยายามตามหา Facebook ของเธอมาหลายปี หาเท่าไรก็ไม่เจอ จนเราท้อ แล้วก็หยุดไป แต่อยู่ดีๆมาวันนี้อยู่ๆเพื่อนเราชวนไปเที่ยวเราก็ไป ไปกัน 7 คน เราก็เจอผู้หญิงคนนึงนั่งเล่นอยู่คนเดียว เป็นเพื่อนที่มาด้วยกันในกลุ่ม เราก็เลยเดินเข้าไปนั่งคุยด้วย เราก็ถามชื่อของเธอ เธอตอบมาว่าชื่อ J เราก็รู้สึกสงใสเลยถามไปว่าเธอเคยเรียนที่ไหนเธอก็บอกว่าเคยเรียนที่...(ที่เราเจอเธอครั้งแรก) เพื่อความชัวร์ เราเลยถามไปอีกว่าตอน ม.3 เธออยู่ห้องครูอะไรแล้วเธอก็ตอบมา เรารู้สึกแบบเห้ย!!!!! ใช่ ใช่เธอจริงๆด้วยเธอคนนั้น รุ่นน้องคนนั้นคนที่เราตามหามาหลายปี วันนี้เธอมานั่งอยู่ข้างๆเธออยู่ตรงนี้แล้วเราแบบดีใจมากกำลังจะขอ Facebook เธอก็มีเสียงคนนึงตะโกนเรียกเธอแล้วเธอก็บอกผมว่า แฟนเธอเรียกแล้ว ผมเหวอไปพักนึงเธอคนที่เราตามหามาอยู่ตรงหน้าเราแล้วแท้ๆ ความดีใจความรู้สึกที่มีความสุขหายวับไปเหลือทิ้งไว้แต่ความผิดหวัง ถ้าเรากล้าที่จะขอ Facebook เธอวันนั้นเราคงไม่ผิดหวังวันนี้ ฝากถึงผู้หญิงผู้ชายหลายๆคนนะครับถ้าเราเจอคนที่เรารู้สึกปริ้งเขาให้คว้าไว้ตอนที่มีโอกาสอย่าปล่อยให้ผ่านไป จะดีหรือจะร้ายก็ยังดีกว่ามาเสียใจโดยที่ไม่เคยได้รู้จักกัน