“ไมเคิล คอลลินส์” นักบินที่ถูกลืมแห่งอะพอลโล 11 ผู้รู้จัก “ความโดดเดี่ยว” ดีที่สุด เพราะตั้งแต่ที่ปล่อยยานลูกลงไปสู่พื้นผิวดวงจันทร์คอลลินส์ ก็ต้องรอคอยเพื่อนๆ อย่างโดดเดียวในอวกาศนานถึง 21 ชั่วโมงครึ่ง และลอยไปยังอีกด้านของดวงจันทร์อย่างโดดเดี่ยว โดยไร้ซึ่งการติดต่อจากโลกหรือเพื่อนๆจากบันทึกของเขาตลอดเวลาที่อยู่บนอวกาศ เขาไม่ได้อิจฉาเพื่อนๆ ทั้งสองเลย กลับกันในหัวของเขาเต็มไปด้วยความกลัวที่ว่าเพื่อนของเขาจะไม่กลับมา และเขาจะเป็นเพียงคนเดียวที่ได้กลับไปที่โลก  แม้กระทั่งภาพถ่ายจากอวกาศของเขาก็เต็มไปด้วยเงาของความโดดเดี่ยว เพราะในภาพที่เรียกได้ว่าถ่ายติดคนทั้งโลก และยานของเพื่อนทั้งสองของเขานั้น ก็ยังมีเพียงคอลลินส์เท่านั้นที่ไม่ได้เข้าไปอยู่ในภาพด้วย   ภาพของ “มนุษย์ทุกคน” ที่คอลลินส์เป็นคนถ่าย ภาพแห่งความเดียวดายที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่ไม่ติดในภาพ