เราทำงาน ณ สถานที่แห่งหนึ่ง เป็นเวลาเกือบ 5 ปี โดยที่เราน้องสุด ตอนที่เราเซ็นต์สัญญาเข้าทำงาน ก็ระบุภาระงาน และ หน้าที่งานที่รับผิดชอบชัดเจน
และก็ได้ตกลงกับ พี่ๆ ร่วมงานในสิ่งที่ ต้องช่วยกันภายใน กลุ่มงานของเรา ปีแรกๆ ก็น่ารักกันดีนะ พี่ๆเพื่อนๆ ช่วยกัน คนนั้นทำอันนี้ คนนี้ทำอันนั้น ช่วยกัน (กวาดห้อง ถูห้อง ล้างจานข้าวที่กินด้วยกันตอนพักเที่ยง) แต่พอนานๆไป เริ่ม เป็นเราทำคนเดียวทั้งหมด เช้ามา เปิดห้อง ทำความสะอาดห้อง เที่ยงมาล้างถ้วยจานให้คนอื่น (คือเราไม่กินด้วยแล้วเราไม่อยากล้างจาน) ทั้งที่เราไม่ได้ร่วมวง ไปหากินข้างนอกกับพี่อีกคน แต่พอกลับเข้างานตอนบ่าย จานกองไว้ให้ล้างเลย เราก็ลองทำเฉยๆ ไม่ล้างเพราะเราไม่ได้กิน คนกินก็ปล่อยทิ้งไว้จริงๆคะ ทิ้งแบบ เน่าเลยอะ หาแต่จานใหม่กิน จนกินหมด เริ่มต้องล้างเอง ล้างจานอย่างกับจะเอาจานฝาด หรือโย่นทิ้งอะ หลังจากนั้นก็ไม่พูดกับเรา คือรู้ได้เลยว่างอล โกรธ แต่ท้ายที่สุด ก็ทำเหมือนเดิม กินแล้วไม่เก็บไม่ล้าง ห้องก็ไม่ช่วยกันทำ เป็นเราทั้งหมด ทุกวันนี้เราเอา สัญญาทำงานมาอ่าน อ่านไม่รู้กี่รอบ ไม่เคยเจอ ว่าเรา ต้องกวาดห้อง ถูห้อง ล้างจาน ตอนนี้ร่วมถึง ล้างห้องน้ำ เป็นแม่บ้านไปเรียบร้อย เราจะพูดพวกนี้กลับพวกพี่ๆ เขากันได้อย่างงัย ให้เขาได้รับรู้ว่า เราไม่ใช่แม่บ้านนะ สัญญาทำงานเราก็ไม่ได้ระบุ ว่าเราต้องทำเรื่องพวกนี้ แต่ทั้งหมดทีทำ เราเคยคุยกันว่ากลุ่มของเรา ไม่มีแม่บ้านทำให้ ต้องช่วยกันทำ ช่วยกันดูแล "ช่วยกัน" เหมือนพี่ๆเขาลืมอะ เงินเดือนเราก็น้อยกว่าเยอะมาก อยากแก้ปัญหาตรงนี้ทำอย่างงัยดี ทุกวันนี้ ก็ 5 ปีละ เราต้องมาเช้า มาเปิดห้อง กวาดห้อง ถูห้อง ล้างห้องน้ำ ต้องมาเก็บถ้วยจานที่พี่ๆเขากินล้าง ถ้าไม่ทำเราก็โดนด่า โดนว่า โดนแบนทันที ถามว่าเราไปคุยกับคนอื่นในกลุ่มอื่นไหมไป แต่เราไม่เคยเล่าให้ฟังว่าในกลุ่มทำกับเราแบบนี้ เราแค่ไปถามพวกเขาว่า พวกพี่ๆ ดูแลในห้อง บริหารในห้องกันอย่างงัย เขาก็บอกว่า เปลี่ยนกันทำ ช่วยกันทำ ห้องรกมากๆ ก็พากันเก็บกวาด ไม่ได้ต้องทำทุกวัน และตรงโต๊ะใครสกปรกก็ ดูแลของตัวเองไป ถ้วยจานกินด้วยกันก็แบ่งคิวกันล้าง แม้กระทั้งผู้อาวุโส ใกล้เกษียณยังล้าง แต่ห้องกลุ่มเราไม่ใช่เลย ไม่เคยเลย ไม่ทำ ทิ้งให้เราทำ โต๊ะสกปรก ว่าเราทำมั้ยไม่กวาดไม่ถูโต๊ะให้เขา มาทำเลยนะ ตอนนี้ งง มาก เราคือ แม่บ้านประจำห้องเหรอ หรือ เห็นเราต่ำต้อย อายุโดยกว่า เงินเเดือนน้อกว่า เลยจะแกล้ง หรือ บูลลี่ เราทนมา 5 ปี กลัวไม่มีงานทำ กลัวตกงาน เรื่องนี้ไม่เคย ฟ้องใคร ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง กลัวพวกเดียวกันไปหมด กลัวเรื่องจะถึงหู คนในห้อง กลัวไปหมด
เพื่อนร่วมงานที่โครตน่ารัก
และก็ได้ตกลงกับ พี่ๆ ร่วมงานในสิ่งที่ ต้องช่วยกันภายใน กลุ่มงานของเรา ปีแรกๆ ก็น่ารักกันดีนะ พี่ๆเพื่อนๆ ช่วยกัน คนนั้นทำอันนี้ คนนี้ทำอันนั้น ช่วยกัน (กวาดห้อง ถูห้อง ล้างจานข้าวที่กินด้วยกันตอนพักเที่ยง) แต่พอนานๆไป เริ่ม เป็นเราทำคนเดียวทั้งหมด เช้ามา เปิดห้อง ทำความสะอาดห้อง เที่ยงมาล้างถ้วยจานให้คนอื่น (คือเราไม่กินด้วยแล้วเราไม่อยากล้างจาน) ทั้งที่เราไม่ได้ร่วมวง ไปหากินข้างนอกกับพี่อีกคน แต่พอกลับเข้างานตอนบ่าย จานกองไว้ให้ล้างเลย เราก็ลองทำเฉยๆ ไม่ล้างเพราะเราไม่ได้กิน คนกินก็ปล่อยทิ้งไว้จริงๆคะ ทิ้งแบบ เน่าเลยอะ หาแต่จานใหม่กิน จนกินหมด เริ่มต้องล้างเอง ล้างจานอย่างกับจะเอาจานฝาด หรือโย่นทิ้งอะ หลังจากนั้นก็ไม่พูดกับเรา คือรู้ได้เลยว่างอล โกรธ แต่ท้ายที่สุด ก็ทำเหมือนเดิม กินแล้วไม่เก็บไม่ล้าง ห้องก็ไม่ช่วยกันทำ เป็นเราทั้งหมด ทุกวันนี้เราเอา สัญญาทำงานมาอ่าน อ่านไม่รู้กี่รอบ ไม่เคยเจอ ว่าเรา ต้องกวาดห้อง ถูห้อง ล้างจาน ตอนนี้ร่วมถึง ล้างห้องน้ำ เป็นแม่บ้านไปเรียบร้อย เราจะพูดพวกนี้กลับพวกพี่ๆ เขากันได้อย่างงัย ให้เขาได้รับรู้ว่า เราไม่ใช่แม่บ้านนะ สัญญาทำงานเราก็ไม่ได้ระบุ ว่าเราต้องทำเรื่องพวกนี้ แต่ทั้งหมดทีทำ เราเคยคุยกันว่ากลุ่มของเรา ไม่มีแม่บ้านทำให้ ต้องช่วยกันทำ ช่วยกันดูแล "ช่วยกัน" เหมือนพี่ๆเขาลืมอะ เงินเดือนเราก็น้อยกว่าเยอะมาก อยากแก้ปัญหาตรงนี้ทำอย่างงัยดี ทุกวันนี้ ก็ 5 ปีละ เราต้องมาเช้า มาเปิดห้อง กวาดห้อง ถูห้อง ล้างห้องน้ำ ต้องมาเก็บถ้วยจานที่พี่ๆเขากินล้าง ถ้าไม่ทำเราก็โดนด่า โดนว่า โดนแบนทันที ถามว่าเราไปคุยกับคนอื่นในกลุ่มอื่นไหมไป แต่เราไม่เคยเล่าให้ฟังว่าในกลุ่มทำกับเราแบบนี้ เราแค่ไปถามพวกเขาว่า พวกพี่ๆ ดูแลในห้อง บริหารในห้องกันอย่างงัย เขาก็บอกว่า เปลี่ยนกันทำ ช่วยกันทำ ห้องรกมากๆ ก็พากันเก็บกวาด ไม่ได้ต้องทำทุกวัน และตรงโต๊ะใครสกปรกก็ ดูแลของตัวเองไป ถ้วยจานกินด้วยกันก็แบ่งคิวกันล้าง แม้กระทั้งผู้อาวุโส ใกล้เกษียณยังล้าง แต่ห้องกลุ่มเราไม่ใช่เลย ไม่เคยเลย ไม่ทำ ทิ้งให้เราทำ โต๊ะสกปรก ว่าเราทำมั้ยไม่กวาดไม่ถูโต๊ะให้เขา มาทำเลยนะ ตอนนี้ งง มาก เราคือ แม่บ้านประจำห้องเหรอ หรือ เห็นเราต่ำต้อย อายุโดยกว่า เงินเเดือนน้อกว่า เลยจะแกล้ง หรือ บูลลี่ เราทนมา 5 ปี กลัวไม่มีงานทำ กลัวตกงาน เรื่องนี้ไม่เคย ฟ้องใคร ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง กลัวพวกเดียวกันไปหมด กลัวเรื่องจะถึงหู คนในห้อง กลัวไปหมด