เราเลี้ยงคนเดียว  ทำทุกอย่างในบ้าน ทำกับข้าวให้ลูกเองทำกับข้าวให้ตัวเอง มีแมวอีก 4 ตัว ต้องดูดฝุ่น กวาดถู เช็ดทำความสอาดทุกวัน บ้านก็ค่อนข้างกว้างมันทำให้การนำความสะอาดนาน ใช้เวลาที่พื้น1-2ชม ถ้าเช็ดฝุ่นด้วยคือครึ่งวัน ในระหว่างทำงานบ้าน เราต้องวิ่งจับลูกด้วย เลยทำให้มันนานยิ่งขึ้น บางทีถ้าโฟกัสที่การทำความสะอาดพื้น เราจะไม่ได้กินข้าวเราก็ต้องทิ้งตรงนั้นมากินข้าวก่อน สรุปปาไปครึ่งวัน  พอเที่ยงต้องทำกับข้าวให้ลูกให้ตัวเองวนไป เราทำขนมขายด้วย แต่ไม่ได้ทำทุกวัน วันไหนที่ว่างลูกไม่ค่อยซนไม่ค่อยงอแงเราก็จะแวะมาทำ ทำไปด้วย ดู ลูกไปด้วย บางทีก็ลืมล้างจาน พอยายที่บ้านกลับมาเจอ โดนบ่นยับ ว่าเราขี้เกียจบ้าง นอนเล่นแต่โทรศัพท์ ใช่เพราะตอนที่เขามาเห็นทุกครั้งคือเป็นเวลาที่เราพึ่งได้นั่งพัก แล้วพื้นที่เราเพิ่งกวาดมันก็มีเศษใบไม้เศษฝุ่นปลิวเข้ามาเพราะบ้านเราใกล้วัดติดริมทาง ก็โดนบ่นอีกว่าเราไม่ทำความสะอาดพื้น ซึ่งเราก็เหนื่อยมากๆ คิดว่าชีวิตกูจะมันนั่งจ้องกวาดพื้นทั้งวันเลยหรอวะโดยไม่ให้กูนอนพัก บางทีการได้จับโทรศัพท์สักพักมันก็ทำให้เราหายเครียด มันว่าเป็นแบบนี้มาตลอด เขาก็จะโทษเรา ทำอะไรก็ไม่เคยดีในสายตา
เราควรจะทำยังไงให้ตัวเองไม่เครียดค่ะ