สวัสดีค่ะ   ดิฉันจะมาเล่าประสบการณ์การป่วยของแฟน   จากโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท  แฟนของดิฉันทำงานขับรถสิบล้อมานานกว่า 8 - 9 ปี  อาการแรกคือ เริ่ม ปวดหลัง
เราก็ไปหาหมอคลินิกเอามายากินก็หาย  พอสักระยะก็เริ่มปวดขึ้นมาอีก ก็ไปหาหมอคลินิกเหมือนเดิม ฉีดยา ได้ยามากิน ก็กินๆหายๆ แบบนี้เป็นปี  เพราะเราคิดว่าคงปวดหลังแบบทั่วไปหรือทำงานหนักเกินไป    แต่พอมาช่วงระยะหลังๆนี้  แฟนเริ่มปวดมากขึ้นเรื่อยๆ ปวดหลังลงสะโพกร้าวลงขา แต่เราก็ยังไปหาหมอคลินิกเหมือนเดิมค่ะ  แต่กินยาแล้วก็ไม่ค่อยหายปวดเท่าไร พอยาหมดก็ไปคลินิกเดิม บอกกับคุณหมอว่ากินยาเข้าไปแล้วก็ยังไม่หายปวด  คุณหมอที่คลินิกเลยแนะนำกับเราและแฟนว่าให้ไปตรวจที่โรงพยาบาล  แฟนได้ไปตรวจที่โรงพยาบาลในจังหวัด คุณหมอก็สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท  คุณหมอเลยให้แฟนไปตรวจแบบ  MRI   เพราะว่า  X-rays แบบธรรมดาทั่วไปมองไม่เห็นค่ะ พอผล MRI ออกมาชัดเลยค่ะ แฟนเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทก้อนใหญ่มาก แฟนเราก็นอนโรงพยาบาลทำกายภาพบำบัด2สัปดาห์
ก็ไม่หายปวด ตอนนี้แฟนเริ่มเดินไม่สะดวกแล้วค่ะเพราะปวดมาก  เดินได้แค่ 4 - 5 ก้าว ก็ต้องนั่งพัก ( จากความรู้สึกที่สัมผัสได้จากแฟน ดูเหมือนแฟนจะเจ็บปวดและทรมานมากๆเลยค่ะ  รู้สึกสงสารแฟนมากๆเลยค่ะ โรคนี้ใครที่เคยเป็นและเป็นอยู่น่าจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดและทรมานได้ดีค่ะ )  คุณหมอเลยบอกกับแฟนว่าไม่งั้นก็ต้องผ่าครับ  พอพูดถึงการผ่าตัดเราและแฟนก็เริ่มกลัวและกังวลมากค่ะ แฟนเลยบอกกับคุณหมอไปว่าขอกลับบ้านไปปรึกษากับครอบครัวก่อนครับ  ตอนนี้แฟนเราหยุดทำงานไปแล้วค่ะ เพราะเดินไม่ได้  มีคนแนะนำให้ผมไปฝังเข็มนะค่ะ แฟนก็ไป   แต่ไปได้แค่ 3 ครั้ง เพราะแฟนบอกกับเราว่ารู้สึกว่ามันปวดมาก  เราจึงหยุดการไปฝังเข็มค่ะ ( แต่ดิฉันไม่ได้ว่าการฝั่งเข็มไม่ดีนะค่ะ มันขึ้นอยู่กับร่างกายของแต่ละบุคคลอีกทีค่ะ )  แฟนเราต้องนอนอยู่บ้านเฉยๆ ทำอะไรไม่ได้เลยเพราะมันปวดมากจริงๆ ค่ะ เดินก็ไม่ได้ต้องนั่งรถเข็น  คนในครอบครัวและดิฉันจึงลองค้นหาวิธีการรักษาโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นในอินเตอร์ดู มันมีหลายอย่างมากเลยค่ะ แต่มีเว็บไซต์หนึ่งที่สะดุดตาและน่าสนใจว่ามีโรงพยาบาลเฉพาะทางด้านกระดูกสันหลังและระบบประสาท ดิฉันก็เลยลองเข้าไปอ่านดูค่ะ แล้วน่าสนใจค่ะ                     อีกวันหนึ่งดิฉันกับแฟนจึงตัดสินใจไปโรงพยาบาลนี้ เข้าพบคุณหมอลองปรึกษากับคุณหมอ  วันนั้นดิฉันกับแฟนได้เข้าตรวจกับคุณหมอ นพ.ศรัณย์  จินดาหรา  คุณหมอก็แนะนำให้แฟนผ่าค่ะ คุณหมอบอกว่าถ้าไม่ผ่าแล้วปล่อยทิ้งไว้นานๆ อาจจะทำให้ขาไม่มีแรง กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ เพราะมันใหญ่มากและกดทับเส้นประสาทอยู่    ใจก็กลัวนะค่ะ ทั้งการผ่า ทั้งกลัวแฟนจะเดินไม่ได้  คุณหมอเลยบอกกับเราว่า การผ่าตัดของเราเป็นแบบเลเซอร์ครับ ไม่ได้ผ่าแบบเปิดหลังเหมือนสมัยก่อน แผลเล็กนิดเดียว ความเสี่ยงน้อย   แฟนของดิฉันจึงตัดสินใจผ่าตัด พอถึงวันที่จะต้องผ่า   ใจเราก็แอบกลัวนิดๆเหมือนกันค่ะ  พยาบาลบอกกับแฟนเราว่า ทำใจให้สบายนะค่ะ ไม่ต้องกลัว แล้วแฟนดิฉันก็เข้าห้องผ่าตัด เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง  แฟนดิฉันก็ออกจากห้องผ่าตัดมาห้องพักฟื้น  
 

 
 
ดิฉันจึงถามแฟนว่าเป็นยังไงบ้าง แฟนบอกว่าอาการปวดขาของเขามันหายเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ มีแต่อาการปวดแผลผ่าตัดนิดหน่อยค่ะ นิดจริงๆ นะค่ะแฟนบอกเหมือนมดกัดค่ะ อีก 1 ชั่วโมง พยาบาลก็เอาข้าวต้ม มาให้แฟนทาน แฟนก็นั่งทานได้เลยค่ะ 

 
 
อาการปวดมันหายจริงๆค่ะ  ตื่นเช้ามาแฟนก็เดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนได้สบายเลยค่ะ ตอนบ่ายคุณหมอขึ้นมาตรวจดูอาการดูแผล แฟนก็สามารถกลับบ้านได้เลยค่ะ พักฟื้นแค่ 1 คืน
 

 
 
ดิฉันกับแฟนดีใจมากๆเลยค่ะ การรักษาครั้งนี้มันคุ้มมากๆค่ะ กับการจ่ายเงิน ทำให้แฟนกับมาใช้ชีวิตประจำวันได้เหมือนเดิมทุกอย่าง กลับมาทำงานเป็นหัวหน้าครอบครัวได้เหมือนเดิม  ต้องขอบคุณ คุณหมอ นพ. ศรัณย์  จินดาหรา และโรงพยาบาลเอส สไปน์ แอนด์ เนิร์ฟ มากๆค่ะ เหมือนทำให้แฟนได้เกิดใหม่อีกครั้งค่ะ ( แฟนบอก )
ต้องบอกอีกอย่างนะค่ะว่า คุณหมอใจดีมากและพยาบาลทุกคนบริการดีมากค่ะ