แผ่เมตตาไปให้เขา
จิตใจเราจะได้สงบ
ไม่ได้ทำเพื่อเขา
แต่ทำเพื่อตัวเอง

บางที่การไปสาปแช่งเขา
บาปจะเข้าตัว
มีแต่เรา ใจเราเท่านั้นที่มันร้อนรุ่ม
ไม่หยุด ไม่จบ ไม่สิ้นสักที

หากรักตัวเองมากพอ
จงหยุดทำร้ายตัวเองซ้ำๆ 
ด้วยการไปสาปแช่งคนอื่น
การกระทำเขา
กรรมก็ของของเขา
วันนี้เขายังไม่ได้รับสักวันเขาก็ต้องได้รับ
ส่วนกรรมเรา เราเองก็ต้องชดใช้เหมือนกัน
ไม่มีใครหนีพ้น สิ่งที่เกิดจากการกระทำตัวเองไปได้
เพียงแต่ผู้ใดมีสติเร็วกว่า
แก้ไขได้เร็วกว่า

หยุดเอาคืน อโหสิกรรมให้เร็วกว่า
กรรมนั้นก็จะได้จบๆ กันไป
ไม่ต้องมาพบเจอกันอีก ถือว่าเราได้ชดใช้ไปแล้ว

- เห็นทุกข์เห็นธรรม -