บางครั้งเครียดจากภาวะการแข่งขันในที่ทำงาน  การยอมรับจากเพื่อนร่วมงาน 
การผิดหวังจากผลงานตัวเอง เรื่องของการที่ไม่คนคุยด้วย 
คือที่ทำงานเรา ในแผนกจะมีคนสนิทกัน แต่ที่เราไม่ได้สนิทกับเพวกเค้า เพราะเราไม่เก่งพอ อันนี้เรายอมรับตรงๆ 
พวกเค้าไม่เอาเรา เวลา ทำงานเรื่องใหญ่อะไรกัน เรามักไม่ได้รับการชักชวน แต่ละงานเราต้องทำด้วยตัวของตัวเอง 
เพราะคนอื่นในแผนก เค้าก็จะไม่ช่วย และ ปกติก็ไม่คุยกับเราอยู่แล้ว หรือแม้กระทั่ง เราพอจะทำอะไรสำเร็จขึ้นมาบ้าง
ก้ไม่ได้เป็นที่ยอมรับ จากคนในแผนก เราไม่มีความสุขเลยที่อยู่ในแผนก รู้สึกเหมือนทำงานเพื่อขอมีที่ยืนไปวันๆ 
ไม่มีคนคุยด้วย วันละ 8 ชม กลับบ้านก็บ้านไกลอีก เหนือยและท้อมาก จนทำให้บางครั้งนอนไม่หลับ 
เริ่มมีอาการใจสั่น เหมือนภายในมันเครียด แต่ พยายามบอกตัวเองว่าอย่าเครียด แต่ร่างกายมันไม่เอาด้วย 

จนนอนไม่หลับ ตื่นขึ้นมาแบบหลับไม่เต็ม 

ลาออกไม่ได้ เพราะอายุ 28 แล้ว แต่ยังสร้างความมั่นคงในการทำงานไม่ได้เลย เพื่อนร่วมงานที่เข้ามาพร้อมกัน ในแผนกเดียวกัน
มีแน้วโน้มว่าจะได้รับการโปรโมทก่อน และเหมือนผู้ใหญ่ว่างตัวไว้แล้วด้วย เพราะ เค้าเก่งมาก พูดจาฉะฉาน มีความมั่นใจในตัวเองสูง 
แต่เพื่อนคนนี้เค้าไม่เอาเรานะ เพราะว่ากันตรงๆ เราก็เป็น candidate เค้า เพราะเข้ามาพร้อมกัน ทุกคนในแผนกยอมรับในตัวเค้า 
เราเป็นได้แค่ตัวอิจฉา การกระทำของเพื่อนร่วมงานระหว่างเค้ากับเรามันช่างต่างเหลือเกิน เรามักไม่ได้รับการยอมรับ 
ส่วนเค้าได้รับคำชมตลอด เราไม่รู้ว่า เราไม่อดทน หรือ ว่าเราไม่เก่งจนไม่เหมาะกับที่นี่นะ ที่ที่เราทำงานเป็นบริษัทใหญ่
การแข่งขันสูง การจะได้รับการโปรโมท ต้องมีผลงาน เป็นที่ยอมรับ แต่เราเหนือยแล้ว อยู่มาก็พอสมควรแต่ไม่ได้รับการยอมรับซะที

ไม่อยากทำงานกับแผนกนี้แล้ว แต่ก้ทำไม่ได้ ต้องฝืนใจทำไป ถ้ามีโอกาสหากเก็บประสบการณ์ได้มากพอก้อยากจะไป 
เสียใจเหลือเกิน และก้ไม่รู้จะเป็นอะไรอย่างไรในอนาคต ภาระก็เริ่มมี หืมท้อกับชีวิตเหลือเกิน