ไม่รู้ว่าใช้กระทู้กับแท็กถูกมั้ย แต่อยากได้วิธีคลายความเครียดจากทุก ๆ คนหน่อยค่ะ🙏🙇♀️
ส่วนตัวพอรู้ว่าควรทำยังไงให้หายเครียดแต่มันก็ยากมากจริง ๆ ที่จะกลับมาเอ็นจอยกับสิ่งต่าง ๆ อีก (หลายประเด็นหน่อยนะคะ)
(1) อันนี้ซอฟหน่อยฟีลบ่น ๆ คือคุณพ่อเป็นคนหวงลูกสาวค่ะ เราพอรู้วีรกรรมพ่อสมัยหนุ่ม ๆ ที่ก็โชกโชนพอตัวเลยเข้าใจ แต่เราเข้ากับผู้หญิงยาก มีเพื่อนผู้หญิงน้อยมาก และจะโดนนินทาบ่อย ๆ จะมีเพื่อนผู้ชายเยอะและคุยง่ายกว่าตั้งแต่ประถมแล้ว มีนินทานะคะแต่ส่วนใหญ่ด่ากัน แล้วค่อนข้างมั่นใจว่าเพื่อนจริง ๆ มันไม่ค่อยมองเราเป็นผู้หญิง พอทำตวสวย ๆ โดนมองแปลก ๆ ตลอด(lol) แต่คุณพ่อไม่โอเค ต่อให้อยู่ในสายตาก็มองเพื่อนแบบชนิดจ้อง งอนจะไม่พูดแต่ดูออก ดูหงุดหงิดมากถ้าอยู่กับเพื่อนผู้ชาย แต่เราไม่มีเพื่อนแล้วค่ะ🥹 เพื่อนเราโอเคทุกคน ไม่ได้พ่อพระแต่ไม่ได้นักเลง,แว้น/สก๊อย
บางที่ไม่ใช่แค่เพื่อน ไม่ไว้ใจแกร๊ป แท็กซี่ สี่ล้อ(อันนี้เราไม่ชอบ เคยโดนหลอกทิ้งไว้กลางทาง) พ่อผ่อนลงบ้างแล้วแต่ก็ไม่ชอบอยู่ดี ไปไหนมาไหนให้เรียกพ่อ จะไปรับไปส่งเอง
(อย่าพึ่งว่าเราพิกมีนะคะ คือพยายามหาเพื่อนผู้หญิงมากจริง ๆ แต่ไม่เคยสนิทเท่าเพื่อนผู้ชายและหายากมาก ตอนนี้มีเพื่อนผู้หญิงอยู่ค่ะแต่น้อย)
แต่ปกติไม่ได้อะไรขนาดนั้นเพราะตอนพักจะไปช่วยงานร้านใน รร. เพราะชอบทำงานอยู่แล้ว ไม่มายว่าจะต้องมีเพื่อนอยู่ด้วย แต่ไม่อยู่เฉย ๆ ก็พอ
(2) เรื่องนี้เครียดจริงค่ะ ไม่จิงโจ้
เราเป็นนักเรียน รร.ดังของจังหวัดที่มีการแข่งขันค่อนข้างสูง เป็นคนที่รู้สึกว่าตัวเองเรียนไม่แย่เลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้ดีเลิศ เกรดแต่ละเทอมตั้งแต่ ม.1 ได้ 3.78 , ม.2 ได้ 3.86 จน ม.3 ได้ 4.00-3.98 (เกรดเฉลี่ยรวม) ที่บ้านกดดันแค่คุณพ่อที่ชอบบอกว่าอยากให้เรียนไปทางวิทย์สถาปัตย์-วิทย์คอมฯ ซึ่งส่วนตัวไม่ได้เกลียดแต่อยากเรียนญี่ปุ่นค่ะ เราโอเคกับคณิตถึงจะไม่ค่อยชอบ แต่มีความฝันด้านการเขียนการ์ตูน
ถึงตรงนี้เราเห็นด้วยกับพ่อเรื่องการหางานนะคะแต่รู้สึกว่าโลกหมุนไปไกลและคงไม่แย่เท่าเมื่อก่อน นอกจากนี้เรามีความรู้รอบตัวประมาณหนึ่ง(ด้านกฎหมาย) ชอบเรียนช่วงหน้า ช่วงสอบก็ติวตามปกติ
และเคยอยากเรียนนิติแต่พ่อไม่อยากให้เรียนเพราะเคยเรียนและทำมาหมดแล้ว เคยมีแพลนเรียนรามให้จบไวก่อนไปทำตามความฝันแต่พ่อก็กลัวเครียดหนักตอนนี้เลยตัดสินใจไม่เรียนควบแล้ว
นอกจากเรียนเราไม่ใช่คนชอบอยู่เฉยค่ะ ชอบทำงานซึ่งก็ช่วยจุนเจือครอบครัวได้ประมาณหนึ่ง เช่น ช่วยแม่ลงทุน,จ่ายหนี้,จ่ายค่าเน็ตบ้าน และรับผิดชอบค่ากิน/เดินทางของตัวเองได้ค่ะ เรียกว่าแทบไม่เคยขอเงินที่บ้านยกเว้นเขาอยากให้
เราโอเคทุกอย่างกระทั่งขึ้นมาอยู่ห้องท็อป ไม่เคยนอยเกรดตัวเองเลยจนเห็นว่าเพื่อนไปไกลมาก ชอบนั่งทำข้อสอบ คุยกันเรื่องที่เราเข้าไปคุยก็ได้แค่เงียบ ได้เกรด 4 ตลอด อ่านหนังสือแทบทุกครั้งที่เห็น เก่งทุกวิชา จนมันอดรู้สึกแย่ไม่ได้ว่าเรามาอยู่ผิดที่ ไม่ได้ขยันเรียนเท่าเขา แต่ละวิชาก็ได้แค่ถูก ๆ ไถ ๆ งานส่วนใหญ่ก็ลอกชีตแล้วไปทำความเข้าใจช่วงใกล้สอบทีหลัง ไม่ใช่ไม่รู้เรื่องเลยแต่เห็นชัดว่าเพื่อนเก่งจริง เราเทียบไม่ติด
เกิดความคิดว่าทำไมเราไร้ประโยชน์จัง เก่งก็ไม่ได้เท่าเขา เรียนก็งั้น ๆ ความสามารถพิเศษก็ได้แค่ภาคปฎิบัติ ฟีลเก่งด้านการใช้ชีวิต นอกจากนี้เรื่องที่รู้ว่าไม่ควรแต่มุ่งมั่นมากคือสอบเข้าให้ติดท็อป 30 เพราะได้ทุน ถึงที่บ้านจะไม่ได้มีปัญหาด้านการเงินขนาดนั้นแต่ก็คงดีกว่า เพราะหลายครั้งค่าเทอมคุณพ่อคุณแม่ยังจ่ายให้ ถึงพ่อจะไม่ได้กดดันเรื่องแต่เรากดดันตัวเองมากค่ะ เครียดจนประจำเดือนไม่มา(lol)
กลัวว่าถ้าเรียนสายที่ไม่ชอบและไปไม่ไหวจะยิ่งเครียดอีก
ตอนนี้เราควรทำยังไงไงดีคะ🙏🥹
กดดันตัวเองมากเกินไป
ส่วนตัวพอรู้ว่าควรทำยังไงให้หายเครียดแต่มันก็ยากมากจริง ๆ ที่จะกลับมาเอ็นจอยกับสิ่งต่าง ๆ อีก (หลายประเด็นหน่อยนะคะ)
(1) อันนี้ซอฟหน่อยฟีลบ่น ๆ คือคุณพ่อเป็นคนหวงลูกสาวค่ะ เราพอรู้วีรกรรมพ่อสมัยหนุ่ม ๆ ที่ก็โชกโชนพอตัวเลยเข้าใจ แต่เราเข้ากับผู้หญิงยาก มีเพื่อนผู้หญิงน้อยมาก และจะโดนนินทาบ่อย ๆ จะมีเพื่อนผู้ชายเยอะและคุยง่ายกว่าตั้งแต่ประถมแล้ว มีนินทานะคะแต่ส่วนใหญ่ด่ากัน แล้วค่อนข้างมั่นใจว่าเพื่อนจริง ๆ มันไม่ค่อยมองเราเป็นผู้หญิง พอทำตวสวย ๆ โดนมองแปลก ๆ ตลอด(lol) แต่คุณพ่อไม่โอเค ต่อให้อยู่ในสายตาก็มองเพื่อนแบบชนิดจ้อง งอนจะไม่พูดแต่ดูออก ดูหงุดหงิดมากถ้าอยู่กับเพื่อนผู้ชาย แต่เราไม่มีเพื่อนแล้วค่ะ🥹 เพื่อนเราโอเคทุกคน ไม่ได้พ่อพระแต่ไม่ได้นักเลง,แว้น/สก๊อย
บางที่ไม่ใช่แค่เพื่อน ไม่ไว้ใจแกร๊ป แท็กซี่ สี่ล้อ(อันนี้เราไม่ชอบ เคยโดนหลอกทิ้งไว้กลางทาง) พ่อผ่อนลงบ้างแล้วแต่ก็ไม่ชอบอยู่ดี ไปไหนมาไหนให้เรียกพ่อ จะไปรับไปส่งเอง
(อย่าพึ่งว่าเราพิกมีนะคะ คือพยายามหาเพื่อนผู้หญิงมากจริง ๆ แต่ไม่เคยสนิทเท่าเพื่อนผู้ชายและหายากมาก ตอนนี้มีเพื่อนผู้หญิงอยู่ค่ะแต่น้อย)
แต่ปกติไม่ได้อะไรขนาดนั้นเพราะตอนพักจะไปช่วยงานร้านใน รร. เพราะชอบทำงานอยู่แล้ว ไม่มายว่าจะต้องมีเพื่อนอยู่ด้วย แต่ไม่อยู่เฉย ๆ ก็พอ
(2) เรื่องนี้เครียดจริงค่ะ ไม่จิงโจ้
เราเป็นนักเรียน รร.ดังของจังหวัดที่มีการแข่งขันค่อนข้างสูง เป็นคนที่รู้สึกว่าตัวเองเรียนไม่แย่เลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้ดีเลิศ เกรดแต่ละเทอมตั้งแต่ ม.1 ได้ 3.78 , ม.2 ได้ 3.86 จน ม.3 ได้ 4.00-3.98 (เกรดเฉลี่ยรวม) ที่บ้านกดดันแค่คุณพ่อที่ชอบบอกว่าอยากให้เรียนไปทางวิทย์สถาปัตย์-วิทย์คอมฯ ซึ่งส่วนตัวไม่ได้เกลียดแต่อยากเรียนญี่ปุ่นค่ะ เราโอเคกับคณิตถึงจะไม่ค่อยชอบ แต่มีความฝันด้านการเขียนการ์ตูน
ถึงตรงนี้เราเห็นด้วยกับพ่อเรื่องการหางานนะคะแต่รู้สึกว่าโลกหมุนไปไกลและคงไม่แย่เท่าเมื่อก่อน นอกจากนี้เรามีความรู้รอบตัวประมาณหนึ่ง(ด้านกฎหมาย) ชอบเรียนช่วงหน้า ช่วงสอบก็ติวตามปกติ
และเคยอยากเรียนนิติแต่พ่อไม่อยากให้เรียนเพราะเคยเรียนและทำมาหมดแล้ว เคยมีแพลนเรียนรามให้จบไวก่อนไปทำตามความฝันแต่พ่อก็กลัวเครียดหนักตอนนี้เลยตัดสินใจไม่เรียนควบแล้ว
นอกจากเรียนเราไม่ใช่คนชอบอยู่เฉยค่ะ ชอบทำงานซึ่งก็ช่วยจุนเจือครอบครัวได้ประมาณหนึ่ง เช่น ช่วยแม่ลงทุน,จ่ายหนี้,จ่ายค่าเน็ตบ้าน และรับผิดชอบค่ากิน/เดินทางของตัวเองได้ค่ะ เรียกว่าแทบไม่เคยขอเงินที่บ้านยกเว้นเขาอยากให้
เราโอเคทุกอย่างกระทั่งขึ้นมาอยู่ห้องท็อป ไม่เคยนอยเกรดตัวเองเลยจนเห็นว่าเพื่อนไปไกลมาก ชอบนั่งทำข้อสอบ คุยกันเรื่องที่เราเข้าไปคุยก็ได้แค่เงียบ ได้เกรด 4 ตลอด อ่านหนังสือแทบทุกครั้งที่เห็น เก่งทุกวิชา จนมันอดรู้สึกแย่ไม่ได้ว่าเรามาอยู่ผิดที่ ไม่ได้ขยันเรียนเท่าเขา แต่ละวิชาก็ได้แค่ถูก ๆ ไถ ๆ งานส่วนใหญ่ก็ลอกชีตแล้วไปทำความเข้าใจช่วงใกล้สอบทีหลัง ไม่ใช่ไม่รู้เรื่องเลยแต่เห็นชัดว่าเพื่อนเก่งจริง เราเทียบไม่ติด
เกิดความคิดว่าทำไมเราไร้ประโยชน์จัง เก่งก็ไม่ได้เท่าเขา เรียนก็งั้น ๆ ความสามารถพิเศษก็ได้แค่ภาคปฎิบัติ ฟีลเก่งด้านการใช้ชีวิต นอกจากนี้เรื่องที่รู้ว่าไม่ควรแต่มุ่งมั่นมากคือสอบเข้าให้ติดท็อป 30 เพราะได้ทุน ถึงที่บ้านจะไม่ได้มีปัญหาด้านการเงินขนาดนั้นแต่ก็คงดีกว่า เพราะหลายครั้งค่าเทอมคุณพ่อคุณแม่ยังจ่ายให้ ถึงพ่อจะไม่ได้กดดันเรื่องแต่เรากดดันตัวเองมากค่ะ เครียดจนประจำเดือนไม่มา(lol)
กลัวว่าถ้าเรียนสายที่ไม่ชอบและไปไม่ไหวจะยิ่งเครียดอีก
ตอนนี้เราควรทำยังไงไงดีคะ🙏🥹