“สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน
เป็นทายาทแห่งกรรม
มีกรรมเป็นกำเนิด
มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์  
มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย  
กรรมย่อมจำแนก สัตว์ให้เลวและประณีต”

ถ้าแปลความหมายอย่างถูกต้องตามพระไตรปิฎกหรือคำสอนของพระพุทธเจ้า จะแปลความหมายออกมาว่าอย่างไรบ้างค่ะ?