"อยากรู้ว่าในอนาคตต่อไป การใช้ชีวิตคนเราจะอิงไปทางการเกษตรยั่งยืนปลูกผัก ทำสวน แลกของกันกิน แลกของกันใช้ หรือใช้เงิน ใช้นวัตกรรมดำรงชีพ ผลิตอาหารในอุตสาหกรรมเป็น "หลักคะ? "

หากท่านใดมีข้อคิดเห็นแลกเปลี่ยนมาคุยกันได้เลยค่ะ

**อันนี้ขอพรรณา (บ่น) ส่วนตัว**

หลายปีมานี้ ที่แก่ลงๆได้แต่คิดพินิจพิเคราะห์ หลายๆครั้ง อยากกลับไปเลี้ยงวัว ปลา ไก่ เป็ด , ปลูกผักที่บ้านตจว. ที่นา 40 กว่าไร่ ให้คนทำกินฟรีๆ (บ้านเราขอแบ่งข้าว60% จากคนที่มาขอทำกิน)
เราเอาข้าวที่เหลือกิน ไปขายเพื่อเอาเงินที่ได้มาจ้างไถหน้านาและซื้อบุญขี้วัว

สวนยาง 5 ไร่ของพ่อเรา ก็ให้คนกรีด และให้เขาขายเอาเอง (เพื่อจะได้มีคนเฝ้าสวนแทน และเขาจะหวงแหนเพราะได้ทำมาหากิน)

แต่เรา พ่อ แม่ น้องชาย แฟนเรา มาซื้อบ้านอยู่
กทม. ทำงานง่กๆ  หาหนี้ก้อนใหญ่ ภาระระยะยาวมาให้ตัวเองขยันโดยมีข้อจำกัด ตอนแม่บอกว่าอยากให้ซื้อนะ เช่าก็เสียดาย ทิ้งเงินไปเดือนๆนึงหลายบาท...เราก็เชื่อ

ตอนนี้หรอ โอ้ย อยากกลับไปบูรณะฯ ที่นา ให้น่าอยู่ ด้วยเงินก้อนเล็กๆที่มี และใช้ชีวิตที่ยั่งยัน โดยไม่ต้องกังวลกับฝุ่น โรคภัย

อยากทำหนังกลางแปลงไว้ให้คนไปดูหนังเก่าๆ ทำอาหารฝีมือแม่ที่อร่อยมากๆ ไม่มีใครเทียบ ปลูกต้นคูณ, ต้นดอกจาน ,ต้นหางนกยูง สีเหลือง แดง ส้ม อยากทำที่ไร่ ที่นา ต่ำฮูก ฝัดข้าว ตำข้าว ฟาดข้าว (ทอผ้า) ให้คนสมัยใหม่ได้รู้จัก

จบงานมโนภาพ 🤭


* Mission Impossible จังเลย แค่คิดก็สุขใจ

ด้วยรัก สวัสดีค่ะ