เรื่องของเรื่องคือ :
เรากับยายยืนรอรถอยู่ที่หน้าเซเว่นประจำแถวบ้านแล้วเราบังเอิญไปเห็นพี่ผญ.คนนึงเดาว่าน่าจะเป็นพยาบาล นางเข้าไปซื้อของในเซเว่นแล้วจังหวะที่เดินออกมากำลังเก็บของอยู่นางก็ทำแบงค์ 50 ตกแต่นางไม่รู้ตัว เราเลยตะโกนถามว่าไป "พี่ค้าา ตังต์พี่ตกหรือเปล่าอ่าคะ?" แล้วก็ชี้นิ้วไปด้วยเผื่อนางไม่เห็น ข้างๆพี่พยาบาลก็มีผช.พ่อลูกอ่อนอยู่คนนึงเขาก็เช็คของเขาแล้วบอกว่าไม่ใช่เลยหันไปถามพี่พยาบาล นางก็เช็คๆดูแล้วปรากฏว่าเป็นของนางจริง นางก็เลยหยิบเข้ากระเป๋าแล้วขับมอไซค์ออกไปเลย ยายเรายืนดูอยู่ข้างๆก็บ่นอุบอิบใหญ่เลยว่าแบบ "ขอบใจสักคำก็ไม่มีเนอะ รู้งี้ไม่น่าบอกหรอก บอกยายนี่ เดี๋ยวเก็บไว้ให้" แล้วยายก็หัวเราะ เราก็บอกยายไปว่า "เขาอาจจะรีบไง" แต่ยายเราก็ยังบ่นไม่เลิกค่ะ มีการเดินไปหาคนรู้จักที่ขายก๋วยเตี๋ยวอยู่แถวๆนั้นด้วยแล้วก็บ่นให้เขาฟัง 😑 แม่ค้าที่ขายก๋วยเตี๋ยวเขาก็บอก "หนูก็เคยเจอนะป้า เป็นนักศึกษาแถวเนี้ย เขาไม่ได้มาซื้อก๋วยเตี๋ยวนะแต่มาขอช้อนกับถุงพลาสติก ไอเราก็ให้ไป พอได้ปุ้บมันเดินไปเลยนะ ขอบคงขอบคุณสักคำก็ไม่มี" แล้วแม่ค้าก็ขำ ยายเราก็บอก "นิสัยคนไทยอ่ะเนอะ สมัยนี้ ไม่ค่อยพูดกันแล้วขอบคุณ ขอโทษอะไร"
เราเลยนึกถึงประโยคนึงที่จำได้ในหัวว่า "พูดคำว่า ขอบคุณ และ ขอโทษ ให้มากๆ" กับ "Try to appreciate someone offer" เลยอยากรู้ว่ามันสำคัญขนาดไหนค่ะ