ผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟังครับ หรือ ผมอยากระบายให้ฟังเเค่นั้นเอง TwT
ผมทำงานวันเเรกมีเเต่คนถาม ไม่มีเเฟนหรอ ไม่มีคนคุยหรอ ผมตอบทันทีว่าไม่มีครับ ผมขี้อาย คุยกับใครไม่เก่ง หลังจากนั้น 1 อาทิต มีคนมาสมัครงานที่เดียวกับผม ผมเห็นครั้งเเรกน่ารักจัง เเต่ก็ไม่ได้คุยกับเธอเพราะผมไม่กล้า เเละเรื่องต่างๆก็เริ่มขึ้น พี่ที่ออฟฟิศถามเธอว่า มีเเฟนไหมเธอตอบไม่มี ทำไมไม่คุยกับ IT ละ (ผมทำงานด้านITครับ) ก็ได้เเต่ขำๆกัน จนพี่ออฟฟิศบอกจีบเลย ผมก็ตามนั้นเลยครับ รวมความกล้าเริ่มคุย เริ่มเเกล้ง เริ่มซื้อน้ำ ขนม ไปกินข้าวด้วยกันมั้ง พี่ที่ออฟฟิศก็เเซวๆกัน มีความสุขดีๆครับ ช่วยเหลือกัน ผ่านไปได้ 3 เดือน จน พ.ย ทางโรงงานมีสัมนาที่เชียงใหม่ ผมก็นั่งข้างๆเขาเดินทาง 12 ช.ม คอยปิดม่านให้ ค่อยเอาน้ำให้ ห่มผ้าให้ ปิดไฟตอนกลางคืน ให้เธอนอนสบายๆ ใช้เวลาเชียงใหม่ 3 วัน คอยถือของให้ ตามถ่ายรูป หยอดกันไปมา ผมมีความสุขจริงๆนะ พอเดินทางกลับก็นั่งข้างๆกันเหมือนเดิม เเต่ผมเห็นว่าเธอเล่นโทรศัพท์คุยเเชทบ่อย เลยถามว่าคุยกับใคร เธอบอกว่าเพื่อนนะ ผมก็ได้เเค่เเอบคิดจนผมเห็นเธอโพสรูปที่ผมถ่าย เธอบอกให้เพื่อนเเต่งให้ ซึ่งผมรู้อยู่เเล้วว่า เธอมีคนคุยอยู่ ผมก็ได้เเค่เเอบไปนั่งนอยเงียบๆ พอกลับถึงโรงงานผมก็ไปส่งเธอเเล้วผมก็กลับบ้าน ได้เเต่ปรึกษาพี่ที่ออฟฟิศ เเต่ผมก็คิดไว้เเล้วละเธอคงไม่สนผมหรอก หน้าตาก็ไม่ดี 555 จนถึงวันลอยกระทง ผมตัดสินใจถามเธอตรงๆว่า ที่เราเป็นอยู่เนี่ยโอเครไหม คบกันได้ไหม เธอตกใจนิดหน่อยเเล้วก็บอกผมว่า เดียวค่อยบอกนะ จนวันรุ่งขึ้น ผมเลิกงานเลยไปรอเขาที่หอเขา เเล้วก็ได้โทรคุยกัน โดยผมอยู่ข้างล่างเธออยู่ในห้อง เราชอบเธอนะ ชอบจริงๆ ตอบเราหน่อยได้ไหม เธอบอกว่าจะนอนไว้ค่อยบอก ผมก็ตื้อ เเต่เขาไม่บอก จนผมยอมเเล้วกลับบ้านเเล้วเธอก็ ส่งข้อความมาว่า "มันยังน้อยไปสำหรับการคุยแล้วเริ่มคบ เค้าไม่พร้อมสำหรับที่จะคบกับใครทั้งนั้น แค่ 2 เดือนที่รู้จักและ 1 เดือนที่คุยกัน มันยังน้อยไปสำหรับเค้ามากๆ เอาเป็นว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อนดีกว่าเนาะ สบายใจกว่า แค่คนที่คบเค้าล่าสุดเลิกเพราะเค้าเอาแต่ใจมากจนทนไม่ไหว หลังจากนั้นเค้าไม่เคยคิดอยากเอาใครเข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว ถ้ามาล้ำเส้น จาก 100% กับคนนั้น เค้าสามารถลดเหลือ 0% ได้ทันทีอ่ะ " ผมก็ได้เเต่ตอบครับเเล้วก็ยอมรับว่าผมผิดเองละวุ่นเธอมากเกินไป หลังจากนั้นผมก็เริ่มถอยห่างถึงเเรกจะทำไม่ได้เเต่ก็จนถึงวันปีใหม่ เขากลับ ตจว. เเละผมก็เห็นว่าเธอตั้งคบกับเเฟนเก่าเเล้วก็ ถ่ายรูปลงไปเที่ยวกัน ผมเห็นก็ช๊อคนะ เเต่เห็นเธอมีความสุข ผมขอทุกข์ต่อละกัน เเละเธอก็คุยกับเเฟนเธอ ทะเลาะกันดีกัน ผมมองเธอตลอดเลยรู้
คอยดูเเลเธอเท่าที่ทำได้ เธอเมาตอนงานเลี้ยงผมก็ทำได้เเค่กันคนมาม้อเธอ ส่งเธอกลับบ้าน เป็นมาเรือยๆ จนทุกวันนี้ความรู้สึกผมก็ยังทำใจไม่ได้เลยครับ 555 เเต่ดีขึ้นหน่อยๆละ นี้ละครับเรื่องที่เกิดขึ้น (ย่อๆหลายระเอียดเยอะกว่านี้555) ผมผิดนะยอมรับครับ
ปล.เธอเป็นคนเก่งครับ ไม่ค่อยพูด เเต่หัวเราะเธอน่ารักมาก ชอบกินเบียด้วยนะ สายตาก็สั้น ชอบฟังเพลง ชอบดมผมตัวเองตอนทำงาน(เพื่อ555)
ปล.ผมโสดมา 3 ปีละ ต่ออีกปี ก็ไม่เป็นไรครับ
ปล.มีเพลงอะไรเเนะนำไหมครับ อยากหาเข้ากับเหตุการณ์มากเลย 555
ปล.ขอให้เธอมีความสุขกับคนที่เธอเลือก
ปล.ขอบคุณนะ ที่เข้ามา ถึงจะช่วงเวลานึงก็ทำให้เค้ามีความสุข ^^
เรื่องรักๆ ที่ไม่สมหวัง ขอคนๆนึง
ผมทำงานวันเเรกมีเเต่คนถาม ไม่มีเเฟนหรอ ไม่มีคนคุยหรอ ผมตอบทันทีว่าไม่มีครับ ผมขี้อาย คุยกับใครไม่เก่ง หลังจากนั้น 1 อาทิต มีคนมาสมัครงานที่เดียวกับผม ผมเห็นครั้งเเรกน่ารักจัง เเต่ก็ไม่ได้คุยกับเธอเพราะผมไม่กล้า เเละเรื่องต่างๆก็เริ่มขึ้น พี่ที่ออฟฟิศถามเธอว่า มีเเฟนไหมเธอตอบไม่มี ทำไมไม่คุยกับ IT ละ (ผมทำงานด้านITครับ) ก็ได้เเต่ขำๆกัน จนพี่ออฟฟิศบอกจีบเลย ผมก็ตามนั้นเลยครับ รวมความกล้าเริ่มคุย เริ่มเเกล้ง เริ่มซื้อน้ำ ขนม ไปกินข้าวด้วยกันมั้ง พี่ที่ออฟฟิศก็เเซวๆกัน มีความสุขดีๆครับ ช่วยเหลือกัน ผ่านไปได้ 3 เดือน จน พ.ย ทางโรงงานมีสัมนาที่เชียงใหม่ ผมก็นั่งข้างๆเขาเดินทาง 12 ช.ม คอยปิดม่านให้ ค่อยเอาน้ำให้ ห่มผ้าให้ ปิดไฟตอนกลางคืน ให้เธอนอนสบายๆ ใช้เวลาเชียงใหม่ 3 วัน คอยถือของให้ ตามถ่ายรูป หยอดกันไปมา ผมมีความสุขจริงๆนะ พอเดินทางกลับก็นั่งข้างๆกันเหมือนเดิม เเต่ผมเห็นว่าเธอเล่นโทรศัพท์คุยเเชทบ่อย เลยถามว่าคุยกับใคร เธอบอกว่าเพื่อนนะ ผมก็ได้เเค่เเอบคิดจนผมเห็นเธอโพสรูปที่ผมถ่าย เธอบอกให้เพื่อนเเต่งให้ ซึ่งผมรู้อยู่เเล้วว่า เธอมีคนคุยอยู่ ผมก็ได้เเค่เเอบไปนั่งนอยเงียบๆ พอกลับถึงโรงงานผมก็ไปส่งเธอเเล้วผมก็กลับบ้าน ได้เเต่ปรึกษาพี่ที่ออฟฟิศ เเต่ผมก็คิดไว้เเล้วละเธอคงไม่สนผมหรอก หน้าตาก็ไม่ดี 555 จนถึงวันลอยกระทง ผมตัดสินใจถามเธอตรงๆว่า ที่เราเป็นอยู่เนี่ยโอเครไหม คบกันได้ไหม เธอตกใจนิดหน่อยเเล้วก็บอกผมว่า เดียวค่อยบอกนะ จนวันรุ่งขึ้น ผมเลิกงานเลยไปรอเขาที่หอเขา เเล้วก็ได้โทรคุยกัน โดยผมอยู่ข้างล่างเธออยู่ในห้อง เราชอบเธอนะ ชอบจริงๆ ตอบเราหน่อยได้ไหม เธอบอกว่าจะนอนไว้ค่อยบอก ผมก็ตื้อ เเต่เขาไม่บอก จนผมยอมเเล้วกลับบ้านเเล้วเธอก็ ส่งข้อความมาว่า "มันยังน้อยไปสำหรับการคุยแล้วเริ่มคบ เค้าไม่พร้อมสำหรับที่จะคบกับใครทั้งนั้น แค่ 2 เดือนที่รู้จักและ 1 เดือนที่คุยกัน มันยังน้อยไปสำหรับเค้ามากๆ เอาเป็นว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อนดีกว่าเนาะ สบายใจกว่า แค่คนที่คบเค้าล่าสุดเลิกเพราะเค้าเอาแต่ใจมากจนทนไม่ไหว หลังจากนั้นเค้าไม่เคยคิดอยากเอาใครเข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว ถ้ามาล้ำเส้น จาก 100% กับคนนั้น เค้าสามารถลดเหลือ 0% ได้ทันทีอ่ะ " ผมก็ได้เเต่ตอบครับเเล้วก็ยอมรับว่าผมผิดเองละวุ่นเธอมากเกินไป หลังจากนั้นผมก็เริ่มถอยห่างถึงเเรกจะทำไม่ได้เเต่ก็จนถึงวันปีใหม่ เขากลับ ตจว. เเละผมก็เห็นว่าเธอตั้งคบกับเเฟนเก่าเเล้วก็ ถ่ายรูปลงไปเที่ยวกัน ผมเห็นก็ช๊อคนะ เเต่เห็นเธอมีความสุข ผมขอทุกข์ต่อละกัน เเละเธอก็คุยกับเเฟนเธอ ทะเลาะกันดีกัน ผมมองเธอตลอดเลยรู้
คอยดูเเลเธอเท่าที่ทำได้ เธอเมาตอนงานเลี้ยงผมก็ทำได้เเค่กันคนมาม้อเธอ ส่งเธอกลับบ้าน เป็นมาเรือยๆ จนทุกวันนี้ความรู้สึกผมก็ยังทำใจไม่ได้เลยครับ 555 เเต่ดีขึ้นหน่อยๆละ นี้ละครับเรื่องที่เกิดขึ้น (ย่อๆหลายระเอียดเยอะกว่านี้555) ผมผิดนะยอมรับครับ
ปล.เธอเป็นคนเก่งครับ ไม่ค่อยพูด เเต่หัวเราะเธอน่ารักมาก ชอบกินเบียด้วยนะ สายตาก็สั้น ชอบฟังเพลง ชอบดมผมตัวเองตอนทำงาน(เพื่อ555)
ปล.ผมโสดมา 3 ปีละ ต่ออีกปี ก็ไม่เป็นไรครับ
ปล.มีเพลงอะไรเเนะนำไหมครับ อยากหาเข้ากับเหตุการณ์มากเลย 555
ปล.ขอให้เธอมีความสุขกับคนที่เธอเลือก
ปล.ขอบคุณนะ ที่เข้ามา ถึงจะช่วงเวลานึงก็ทำให้เค้ามีความสุข ^^