ณ วันนั้น ผมได้มีแพลนว่าวันนี้ผมจะทำอะไรบาง โดยเริ่มแรกผมจะไปเยี่ยมคุณปู่ที่โรงพยาบาล และพอเสร็จก็จะไปหาแฟนที่นัดกันไว้ช่วงเย็น ผมได้ออกจากบ้านพบว่าวันนี้มีเมฆครึ้ม เหมือนว่าฝนจะตก แต่ในใจก็คิดว่าฝนก็คงไม่ตกหรอก แล้วไม่อยากพกร่มถือไป ผมใช้เวลาเดินจากบ้านไปโรงพยาบาลซึ่งผมใช้บริการแท๊กซี่ ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง โดยโรงพยาบาลนี้ที่คุณปู่ผมอยู่ผมก็ไม่เคยไปมาก่อน 
               เมื่อผมมาถึงโรงพยาบาล ผมพบว่าบรรยากาศของโรงพยาบาลเป็นสถานที่สว่างๆ คนไม่ค่อยเยอะมากในวันนี้    มีเคาน์เตอร์รอรับยา จ่ายเงิน ร้านค้าขายของว่าง เป็นปกติ จากนั้นผมก็ไปติดต่อ โอเปอร์เรเตอร์ แล้วสอบถามว่าคุณปู่อยู่ห้องหมายเลขอะไร เพราะว่าผมไม่ได้สอบถามจากคุณอาที่เฝ้าคุณปู่มาก่อนว่าอยู่ห้องอะไรชั้นอะไร จากนั้นเมื่อสอบถามก็ได้คำตอบว่าคุณปู่ อยู่ห้องที่ 807 ชั้น 8 เมื่อผมไปที่ลิฟท์ ผมก็พบว่าลิฟท์ทั้งหมดมี 4 ตัวด้วยกัน แล้วผมก็สังเกตเห็นป้ายลิฟท์แล้วพบว่าตึกนี้มี 10 ชั้นด้วยกัน โดยเป็นชั้น 1 ถึง ชั้น 10 ผมก็เข้าลิฟท์ไปปกติกดชั้น 8 และก็ไปที่ห้องคุณปู่ พบว่าคุณปู่นอนหลับอยู่ ก็เลยนั่งคุยกับคุณอา จนถึงวลาใกล้นัดแฟนไว้ แล้วประจวบกับเมื่อมองดูไปนอกหน้าต่าง ก็ดูเหมือนว่าฝนจะตกจริงๆ เลยขอตัวกลับก่อน จากนั้นผมก็รอลิฟท์ ปรากฏผมก็เข้าไปในลิฟท์ตัวเดิมที่ผมเข้ามาแล้วก็มีผมคนเดี่ยวที่อยู่ในลิฟท์ แล้วกดลิฟท์ชั้น 1 แต่ครั้งนี้ผมกับสังเกตว่าปุ่มที่กดลิฟท์มีชั้น G เพิ่มขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร เพราะขามา ผมอาจจะดูไม่ดี ระหว่างที่ผมรอลิฟท์ลงไปยังชั้น 1 ปรากฏว่าลิฟท์ไม่เปิดที่ชั้น 1 แต่ลิฟท์ไปเปิดที่ชั้น G แทน ก็เลยคิดในใจว่างั้นเดี่ยวหาทางขึ้นบันไดอีกชั้นก็ได้ เมื่อลิฟท์เปิดออก ผมพบว่า ผู้คนที่เป็นคนป่วยยืนเรียงกันเป็นแถวประมาณ 5 คน  ในเคาน์เตอร์ที่เป็นสัดส่วนของห้องกระจกปิดอยู่  แล้วก็เหลือบไปเห็นทางซ้ายมือเป็น พยาบาลผู้หญิงที่ดูลักษณะเป็นคนแก่ผมขาวเซอะกะเซิง เนื้อตัวดูมอมแม่ม แล้วพยาบาลได้ทักผมว่า
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
ผม : ไม่มีอะไรครับ
จากนั้นผมก็เหลือบไปเห็นคนป่วย คนที่สองจากแถวนั้นมีลักษณะตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ จนหัวไปชนเพดานแล้วคอหักลงมา เท่านั้นผมรู้แล้วว่า ผีหลอกแน่ๆ ผมต้องรีบออกจากที่นี้ ก็เลยหันกลับไปที่ลิฟท์ ปรากฏว่าลิฟท์ที่มันมี 2 ตัว จาก 4 ตัวที่มันควรจะมี ผมรีบกดลิฟท์ ทันใดนั้นลิฟท์ก็เปิดทันที ผมรีบวิ่งเข้าไปในลิฟท์ แล้วพยาบาลก็ถามอีกว่า 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
ผม : ……
คราวนี้ผมเงียบ และไม่คุยอะไรแล้วเข้าไปในลิฟท์ พร้อมกดชั้น 1 แต่ทันใดนั้นเอง พยาบาลกลับเข้ามาในลิฟท์ด้วย ผมก็ทำใจดีสู้เสือ คงไม่มีอะไรมากกว่านี้ล่ะ แล้วลิฟท์ก็ปิด แล้วลิฟท์ก็กำลังที่จะขึ้นไปที่ชั้น 1 พยาบาลก็ถามผมอีกว่า 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
พูดซ้ำไปซ้ำมา จนผมนั่งลงไปกับพื้นแบบย่อตัวพร้อมกับเอามากุมหัว จากนั้นผมกลับพบว่าหน้าของพยาบาลค่อยๆเลื่อนลงมาตามผมที่นั่งย่อตัวลงมา โดบที่ส่วนลำตัวของพยาบาลนั้นไม่ได้ย่อลงตามมาแต่อย่างใดมีเพียงส่วนคอที่ยืดยาวลงมา พร้อมใบหน้าที่ยิ้มแฉ่ง แล้วก็ยังพูดประโยคเดิมที่ว่า 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
พยาบาล : มีอะไรให้ช่วยไหมคะ 
ผมทนอยู่พักนึง จนลิฟท์เปิดออกพบว่า พยาบาลคนนั้นหายไปแล้ว ผมก็พบว่าผมอยู่ที่ชั้น 1 แล้วปุ่มที่ชั้น G ก็ไม่มีแล้วด้วย 
ผมรีบวิ่งออกจากโรงพยาบาล ขณะที่ฝนตกหนัก แล้วผมก็เรียกแท็กซี่ไปยังที่นัดกับแฟนไว้ เมื่อผมไปถึงที่นัดกับแฟนไว้ ผมพบว่า แฟนผมยืนอยู่หน้าร้านอาหาร เมื่อผมเข้าใกล้แฟนผม แฟนผมกลับพูดขึ้นมาว่า
“มีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ”
…………………………….