หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีสองสามีภรรยาคู่หนึ่ง ไม่มีลูกสักที จึงไปบนบานขอต่อเทวดา และได้ลูกสาวคนหนึ่ง ตั้งชื่อว่า เทวี
วันหนึ่งเทวีเข้าไปหาของป่าและอาหาร ลึกกว่าปกติ น้ำที่เตรียมมาหมด เห็นน้ำที่ขังอยู่ในรอยเท้าโค จึงดื่มน้ำจากรอยเท้าโค แต่ไม่อิ่มสักที
พอดีเห็นน้ำที่ขังอยู่ในรอยเท้าช้างดูใสสะอาด เพราะเจ้าของรอยนั้นคือช้างเอราวัณ ดื่มแล้วรู้สึกชุ่มฉ่ำคอ จึงดื่มกินจนหมดความกระหาย
(... พระอินทร์ทรงช้างเอราวัณ เป็นเทพประจำทิศตะวันออก เป็นราชาของเทวดา ประทับบนสวรรค์ชั้นดุสิต  ... ) 
ไม่นานนางก็ตั้งครรภ์ จึงได้เล่าให้พ่อแม่ฟัง และสงสัยว่าเด็กคงเป็นลูกของพญาช้างหรือไม่ก็พญาโค 
นางคลอดลูกหญิงแฝดสองคน 
คนพี่มีผมหอมมาแต่กำเนิด ให้ชื่อว่า นางผมหอม มีนิสัยดี โอบอ้อมอารี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น
คนน้อง ให้ชื่อว่า นางลุน เพราะเป็นน้อง (... ลุน ไม่รู้ว่าเหมือนภาษาเหนือหรือเปล่า  เพราะ ลูนแปลว่าทีหลัง ...) เป็นคนขี้อิจฉา ใจร้าย ชอบรังแกคนอื่น และนางผมหอม

ทั้งคู่ถูกล้อเรื่องไม่มีพ่อ พออายุได้ 16 ปี จึงเข้าป่าไปตามหาพ่อ
เมื่อเข้าป่ามาหลายวันก็ไปเจอพญาช้าง ทั้งคู่ได้เสี่ยงทายว่าหากใครขึ้นขี่คอช้างได้ก็เป็นลูกช้าง หากไม่ใช่จะถูกพญาช้างกระทืบตาย
ปรากฎว่านางผมหอมเป็นลูกพญาช้างพญาช้างจึงพาไปเลี้ยงดู นางชอบมาอาบน้ำที่แม่น้ำที่หนองบัว (... ที่หนองบัวมีคลองน้ำคู่ ไหลลงแม่น้ำเลย ...) 
วันหนึ่งนางผมหอมเอาเส้นผมของตน และสารรักใส่ในผอบ ลอยตามแม่น้ำเลย มาถึง เมืองเซไล ( ... เชื่อว่าคือบ้านทรายขาว ต.ทรายขาว อ.วังสะพุง ... )

ท้าววรจิตร เจ้าชายเมืองเซไลเก็บได้จึงเขียนสารรักตอบและลอยผอบลงน้ำ 
ผอบลอยทวนน้ำขึ้นไปยังต้นน้ำปากห้วยหอมที่ป่าภูหอ ( ... ชื่อนี้ค้นไม่เจอ ... )

ท้าววรจิตรจึงตามไปพบนางผมหอม ทั้งคู่รักกัน 
เมื่อพญาช้างรู้เข้าก็โมโหใช้งางัดหินขึ้นจนเกลื่อนกลาด ดังปรากฏที่ภูหอ ปัจจุบัน
พญาช้างเสียใจร้องไห้ เป็นที่มาของ หนองน้ำตาช้าง (... นี่ก็ค้นไม่เจอ ...) พร้อมสั่งเสียนางผมหอมว่าให้เป็นภรรยาที่ดี 
และถ้าสิ้นใจให้เอางามาทำเป็นเรือเพื่อพาลูกและสามีกลับเมืองเซไล แล้วพญาช้างก็สิ้นใจที่ “เดิ่นช้างตาย” 
เมื่อเก็บศพพ่อเสร็จ นางผมหอมได้เอางา และกระดูกทำเรือตามที่พ่อสั่งเสียแล้วกลับเมืองเซไล