เรื่องราวของเรากับเพื่อน เราสนิทกันมากไปไหนมาไหนด้วยกันกินข้าวด้วยกัน แบบสนิทอ่ะ จนวันนึงเราออกจากงาน 
เราก็เริ่มห่างจากพวกเพื่อนๆ เราติดต่อบ้าง ไม่ติดต่อบ้าง ด้วยภาระกิจ อยู่ๆมันก็มีไอ้ความรู้สึกบ้าๆนี้เกิดขึ้นกับเรา
เราไม่ทันได้ตั้งตัว คือเรามีอาการอึดอัด คิดมาก ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากทำอะไร คิดว่าตังเองไม่มีค่า
และคิดว่าไม่อยากเป็นภาระให้เพื่อน เห็นเพื่อนมีความสุขกันดีอยู่แล้ว แล้วเราก็แบบไม่มีอินเนอร์ร่วมกับพวกเค้า
เราเลยรู้สึกว่าควรดึงตัวเองออกมาเพื่อรักษาตัวเอง และไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว 
เพราะคิดว่ายิ่งรู้ ยิ่งเจ็บ เพราะเราไม่สามารถจัดการความรู้สึกบ้าๆพวกนี้ให้ออกไปจากเราได้
เราเลยส่งข้อความไปบอกเพื่อนพร้อมคำขอโทษ แล้วเราก็ออกจากกลุ่มเพื่อน เราไม่รู้ว่าเราทำถูกมั้ย
แต่เรารู้แค่ว่าเราทำดีที่สุดละ ที่กล้าบอกพวกเค้า บอกตรงๆก็อายนะ ที่เป็นแบบนี้ แต่ใคร
ไม่เคยเป็นแบบนี้ก็คงไม่เข้าใจอ่ะเราว่า เราไม่อยากรู้สึกผิดกับพวกเค้าไปตลอด เราเลยเลือกที่จะหันกับมาโฟกัสตัวเอง
เราพยายามจะรักษาตัวเองเพื่อครอบครัวและคนรอบข้าง เรารู้ภาวะของเราคือโรคซึมเศร้า เราไม่อยากทำลายความรู้สึกใครไปมากกว่านี้
และไม่อยากทำร้ายตัวเองด้วย เราอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้เป็นแระโยชน์และมีความสุขที่สุด เราอยากก้าวข้ามผ่านเรื่องร้ายๆที่สุดนี้ไปให้ได้
ใครจะมองว่าเห้ยเรื่องแค่นี้เอง เราไม่ว่าเลย แล้วสักวันเราจะต้องมองแบบพวกคุณได้บ้าง เวลาคงเยียวยาจิตใจเราได้นะ