เรา ยากหยุดอยากเลิกอย่างถาวรแล้วจิงๆ..ร่างกายมันรับไม่ไหวแล้ว..เสียทุกอย่าง..ทำไมมันถึงยากและทรมานจัง
ในขณะที่ใจเราคิดจะหยุดเลิกอย่างเด็ดขาด....แต่หัวสมองและความคิดมันกะสวนออกมาทันทีว่า..
ไม่เปนไรต่ออีกนิดกะได้..สุดท้าย..กะจมยุ่กับมันอย่างฝังลึก
เรารุ้ว่าเราอ่อนแอเกินไปม่มีกำลังใจไม่มีแรงที่จะสุ้เราชอบคิดมากคิดเล้กคิดน้อยขี้น้อยใจ..ทุกครั้งที่ใจอ่อนแอความคิด
ที่ต้องการไช้มันกะพุ่ง...เรารุ้ว่าถ้าทำำด้วยตัวเองมันคงไม่สำเร้จแน่..ๆ
เราตัดสินใจ...เข้าบำบัด..ทำการรักสา...เรากะไม่รุ้ว่ส..จะผ่านมันไปได้ไหม..แต่กะจะะแต่กะจะะยายาม
ไม่ไหวแล้วจิงๆ