ตอนสุดท้ายของชุด ปลาย นักสืบจำเป็น แล้วนะครับ เดี๋ยวมีเวลาผมจะตั้งกระทู้รวมซีรี่ส์สืบสวนของปลายทั้งหมดให้นะครับ ส่วนตอนใหม่ของปลายจะไปลงที่ชุดปลายกับคดีปริศนาชุดล่าสุดครับ
มาดูว่าสุดท้ายรหัสปริศนาของมีนเป็นอย่างไร
ตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้File 22 : รหัสปริศนาของมีน [บทปัญหา]
https://ppantip.com/topic/39594169
- 4 -
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงห้อง 2207 ของอาคารคณะวิทยาศาสตร์
แน่นอนว่าห้องนี้คือ ห้องโปรเจ็คของเจ
แต่เมื่อทั้งหมดเข้าไปในห้อง 2207 กลับไม่พบว่ามีผู้ใดอยู่
ไม่มีใครเลย
คราวนี้สิ่งถอดรหัสออกมาได้จะผิดงั้นหรือ?
ไม่ใช่!
เพราะเมื่อมองเข้าไปในห้องก็พบเห็นกระดาษสองแผ่นแปะอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง ซึ่งข้อความในกระดาษแผ่นแรกเขียนไว้ว่า
‘ถูกต้อง นักเคมีเขาสามารถใช้ภาษาอังกฤษ หมายถึงให้มาที่ห้อง 2207 นี้ แต่ปริศนายังไม่หมดแค่นี้’
ส่วนข้อความในกระดาษแผ่นที่สองมีดังนี้
‘ไปหาน้ำฝน แล้วจะได้ปริศนาข้อสุดท้าย’
“ไปหาน้ำฝน..” ปลายพูดขึ้นมา “มันจะหมายความว่าไง?”
“อาจเป็นการไปหาน้ำฝนตามที่ต่าง ๆ หรือเปล่าครับ?” เอออกความเห็น
“แสดงว่าให้ไปที่สถานที่ที่เก็บน้ำฝนใช่มั้ยพี่?” เจพูดขึ้นบ้าง
“อืม... ยังไม่แน่ใจ” ปลายทำท่าครุ่นคิด “แต่ถ้าไปในที่เก็บน้ำฝนก็ต้องเป็นบ่อพักน้ำของคณะสิ”
“น่าจะเป็นไปได้นะครับ” เอพูดต่อ “ผมว่าลองไปดูก็ไม่เสียหายครับ”
ดังนั้น ทั้งสี่จึงมุ่งตรงไปที่บ่อพักน้ำของคณะวิทยาศาสตร์ทันที
ที่บ่อพักน้ำ ที่นี่อยู่ทางด้านหลังของอาคารคณะวิทยาศาสตร์ ใช้เป็นบ่อเพื่อกักเก็บน้ำฝนที่จะนำไปใช้ประโยชน์ต่าง ๆ
ปลายและพรรคพวกมาถึงที่นี่แล้วเดินตรวจหาปริศนาข้อสุดท้ายที่กระดาษแผ่นที่สองบ่งบอกไว้ทันที
แต่ทว่ากลับไม่พบเจออะไรเลย
หนุ่มผมตั้งมองหาตามบ่อพักน้ำในที่ต่าง ๆ ที่คิดว่าจะมีคำปริศนาอยู่ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เจอสิ่งที่เป็นปริศนาแม้แต่น้อย
ปริศนามันจะมีมั้ยเนี่ย...
หรือว่าในข้อนี้พวกเขาจะผิด
“อืม... มันยังไงกันเนี่ย..” ปลายบ่นอีกตามเคย
“มันไม่น่าผิดนะพี่” เจบอก
“แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย ดูท่าสิ่งที่เราคิดอาจจะไม่ถูกแล้วนะ”
“แล้วมันจะหมายถึงอะไรล่ะพี่ อะไรที่เกี่ยวกับน้ำฝนอีกล่ะ?” เจพูดต่อ
“อืม... ยังไม่รู้สิ แกคิดว่าอะไรที่มันเกี่ยวกับน้ำฝนได้บ้างล่ะ?”
“ก็มีแต่บ่อพักน้ำนี้แหละพี่ ไม่น่าจะเป็นอย่างอื่นได้”
“มันก็ใช่ แต่ดูเหมือนเราจะมาผิด มันอาจไม่ใช่อย่างที่เราคิด”
จากนั้นปลายก็นิ่ง คิดถึงคำว่า ‘ไปหาน้ำฝน’ แล้วนึกว่าอะไรที่สื่อไปได้บ้าง
“มันอาจจะตรง ๆ ก็ได้นะครับ” แอลพูดขึ้นบ้าง “อาจจะต้องไปหาน้ำฝนจริง ๆ”
“ไม่หรอกแอล” ปลายส่ายหน้า “ถ้าไปหาน้ำฝนจริง ๆ มันก็ไม่น่าจะมีอะไร..” เขาพูด แล้วก็นิ่งไป คล้ายกับว่าคิดอะไรได้
เจผู้เป็นลูกน้องย่อมรู้ถึงการกระทำของลูกพี่ตน จึงถามขึ้นว่า
“พี่ปลายนึกออกแล้วหรือครับ?”
“อือ” ปลายพยักหน้ารับ “ไปหาน้ำฝน... หึ จริง ๆ มันก็ไม่มีอะไรเลย”
“เหรอพี่?” เจยังสงสัย
“อืม... เอาเถอะ เรารีบไปหาน้ำฝนกัน”
แล้วปลายก็เดินนำพรรคพวกออกจากที่นี่ไป
ปลายนำพรรคพวกเดินกลับเข้าไปในอาคารคณะวิทยาศาสตร์ เพื่อมุ่งตรงไปยังห้องหนึ่ง
ห้องนี้ไม่ใช่ห้อง 2207 ห้องโปรเจ็คของเจ
หากเป็นห้องพักของอาจารย์ประจำคณะวิทยาศาสตร์
แต่ว่าปลายมาที่ห้องพักอาจารย์ทำไม?
มันเกี่ยวอะไรกับน้ำฝน
หนุ่มผมตั้งตรงไปยังห้องพักของอาจารย์ท่านหนึ่ง อาจารย์คนนี้มีชื่อว่า น้ำฝน
อาจารย์น้ำฝน อาจารย์สาวสวยขวัญใจเหล่าอาจารย์ชาย ผู้เป็นหนึ่งในอาจารย์ประจำคณะวิทยาศาสตร์นั่นเอง
ฉะนั้น ปริศนาที่ว่า ‘ไปหาน้ำฝน แล้วจะได้ปริศนาข้อสุดท้าย’ คำตอบก็คือ การมาหาอาจารย์น้ำฝน
มันตรง ๆ เลยหรือนี่
ปลายเคาะประตูห้องพักของอาจารย์น้ำฝนสองสามครั้ง สักพักก็ปรากฏอาจารย์สาวสวยเปิดประตูห้องออกมา
ซึ่งทันทีที่เธอเห็นหน้าหนุ่มผมตั้ง ก็พูดขึ้นว่า “ปลาย... เธอมาที่นี่จริง ๆ ด้วย”
ถ้าอาจารย์น้ำฝนพูดออกมาอย่างนี้ ก็แสดงว่าคำตอบก็ปลายคิดนั้นถูกต้องแล้ว
นั่นคือ การมาหาอาจารย์น้ำฝนจริง ๆ
“สวัสดีครับอาจารย์น้ำฝน” ปลายยกมือไหว้ สามสมุนข้างกายก็กระทำตามเช่นเดียวกัน แล้วเขาก็พูดขึ้นต่อ “อาจารย์น้ำฝนครับ..มีนฝากอะไรมาให้ผมหรือเปล่า?”
อาจารย์สาวสวยยิ้ม “แหม... มาถึงก็ถามเลยนะ ฝากจ้ะ เอ้า..เอาไป”
ผู้เป็นอาจารย์ส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้หนุ่มผมตั้งไป
“ขอบคุณครับ” ปลายรับกระดาษนั้นมาแล้วก้มดูทันที
กระดาษแผ่นนี้เป็นเพียงกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่ด้านหนึ่งไม่มีข้อความอะไรอยู่เลย ส่วนด้านหลังกระดาษมีข้อความเขียนไว้ว่า
นี่คือ คำใบ้สำหรับถอดรหัสนี้ “แดดร้อน กลับซะเถอะ ฮ่า ฮ่า ไปอิตาลีเลย”
“อ่ะ? กระดาษขาวอีกแล้ว แต่ยังดีที่มีคำใบ้แฮะ” ปลายพูดขึ้น แล้วหันไปหาอาจารย์น้ำฝน “มีอะไรอีกมั้ยครับ?”
“ไม่มีจ้ะ” เธอส่ายหน้า “อาจารย์ไม่รู้นะ ว่ามันหมายความว่ายังไง แต่ขอให้เธอโชคดี”
“ครับ”
จากนั้นปลายก็เดินออกจากห้องพักอาจารย์น้ำฝนมานั่งลงตรงที่นั่งที่อยู่ไม่ห่างจากห้องพักอาจารย์นัก
“กระดาษว่าง ๆ อีกแล้ว” ปลายบ่นอีกครั้ง “จะเหมือนคราวก่อนหรือเปล่า?”
“ครับ แต่คราวนี้มีคำใบ้นะพี่ แถมบอกว่าเป็นปริศนาข้อสุดท้ายด้วย” เจพูดขึ้นมา
“อืม...” ปลายพยักหน้าพลางครุ่นคิด “คำใบ้ที่ว่า ‘แดดร้อน กลับซะเถอะ ฮ่า ฮ่า ไปอิตาลีเลย’ มันจะเกี่ยวกับกระดาษนี้ยังไง ..ยังดูไม่ออกเลย”
“ผมว่าเรามาดูคำใบ้ดี ๆ นะครับ” แอลที่นิ่งมาช่วงหนึ่งพูดขึ้นมา “’แดดร้อน กลับซะเถอะ ฮ่า ฮ่า ไปอิตาลีเลย’ ผมว่าประโยคมันดูแปลก ๆ นะครับ”
“ฉันก็คิดอย่างงั้น” ปลายว่าแล้วก็พลิกกระดาษขึ้นดูไปมา ซึ่งก็ไม่พบรอยเปียกชื้นเหมือนดังในปริศนาคราวก่อน เขาพูดขึ้นต่อ “ดูท่าจะไม่ได้เขียนด้วยน้ำแป้งแฮะ แล้วยังไม่ใช่น้ำมะนาวด้วย”
ที่ปลายพูดถึงน้ำมะนาวก็เพราะว่า ถ้าเขียนด้วยน้ำมะนาวหรือน้ำส้มสายชู เมื่อนำไปให้ความร้อนจะเกิดเป็นตัวอักษรขึ้นมา เนื่องจากกรดน้ำส้มเป็นสารอินทรีย์ มีคาร์บอนเป็นองค์ประกอบ พอลนไฟจะทำให้คาร์บอนไหม้เหลือเป็นคราบ จึงปรากฏเป็นสีดำนั่นเอง
ซึ่งปลายก็แน่ใจอย่างที่พูด เพราะเขาลองดมกระดาษดูแล้ว ไม่มีกลิ่นของน้ำมะนาวหรือน้ำส้มสายชูอยู่เลย
กระดาษแผ่นนี้มันหมายถึงอะไรกัน
(มีต่อครับ)
ปลาย นักสืบจำเป็น - File 22 : รหัสปริศนาของมีน [บทเฉลย]
มาดูว่าสุดท้ายรหัสปริศนาของมีนเป็นอย่างไร
ตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงห้อง 2207 ของอาคารคณะวิทยาศาสตร์
แน่นอนว่าห้องนี้คือ ห้องโปรเจ็คของเจ
แต่เมื่อทั้งหมดเข้าไปในห้อง 2207 กลับไม่พบว่ามีผู้ใดอยู่
ไม่มีใครเลย
คราวนี้สิ่งถอดรหัสออกมาได้จะผิดงั้นหรือ?
ไม่ใช่!
เพราะเมื่อมองเข้าไปในห้องก็พบเห็นกระดาษสองแผ่นแปะอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง ซึ่งข้อความในกระดาษแผ่นแรกเขียนไว้ว่า
‘ถูกต้อง นักเคมีเขาสามารถใช้ภาษาอังกฤษ หมายถึงให้มาที่ห้อง 2207 นี้ แต่ปริศนายังไม่หมดแค่นี้’
ส่วนข้อความในกระดาษแผ่นที่สองมีดังนี้
‘ไปหาน้ำฝน แล้วจะได้ปริศนาข้อสุดท้าย’
“ไปหาน้ำฝน..” ปลายพูดขึ้นมา “มันจะหมายความว่าไง?”
“อาจเป็นการไปหาน้ำฝนตามที่ต่าง ๆ หรือเปล่าครับ?” เอออกความเห็น
“แสดงว่าให้ไปที่สถานที่ที่เก็บน้ำฝนใช่มั้ยพี่?” เจพูดขึ้นบ้าง
“อืม... ยังไม่แน่ใจ” ปลายทำท่าครุ่นคิด “แต่ถ้าไปในที่เก็บน้ำฝนก็ต้องเป็นบ่อพักน้ำของคณะสิ”
“น่าจะเป็นไปได้นะครับ” เอพูดต่อ “ผมว่าลองไปดูก็ไม่เสียหายครับ”
ดังนั้น ทั้งสี่จึงมุ่งตรงไปที่บ่อพักน้ำของคณะวิทยาศาสตร์ทันที
ที่บ่อพักน้ำ ที่นี่อยู่ทางด้านหลังของอาคารคณะวิทยาศาสตร์ ใช้เป็นบ่อเพื่อกักเก็บน้ำฝนที่จะนำไปใช้ประโยชน์ต่าง ๆ
ปลายและพรรคพวกมาถึงที่นี่แล้วเดินตรวจหาปริศนาข้อสุดท้ายที่กระดาษแผ่นที่สองบ่งบอกไว้ทันที
แต่ทว่ากลับไม่พบเจออะไรเลย
หนุ่มผมตั้งมองหาตามบ่อพักน้ำในที่ต่าง ๆ ที่คิดว่าจะมีคำปริศนาอยู่ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เจอสิ่งที่เป็นปริศนาแม้แต่น้อย
ปริศนามันจะมีมั้ยเนี่ย...
หรือว่าในข้อนี้พวกเขาจะผิด
“อืม... มันยังไงกันเนี่ย..” ปลายบ่นอีกตามเคย
“มันไม่น่าผิดนะพี่” เจบอก
“แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย ดูท่าสิ่งที่เราคิดอาจจะไม่ถูกแล้วนะ”
“แล้วมันจะหมายถึงอะไรล่ะพี่ อะไรที่เกี่ยวกับน้ำฝนอีกล่ะ?” เจพูดต่อ
“อืม... ยังไม่รู้สิ แกคิดว่าอะไรที่มันเกี่ยวกับน้ำฝนได้บ้างล่ะ?”
“ก็มีแต่บ่อพักน้ำนี้แหละพี่ ไม่น่าจะเป็นอย่างอื่นได้”
“มันก็ใช่ แต่ดูเหมือนเราจะมาผิด มันอาจไม่ใช่อย่างที่เราคิด”
จากนั้นปลายก็นิ่ง คิดถึงคำว่า ‘ไปหาน้ำฝน’ แล้วนึกว่าอะไรที่สื่อไปได้บ้าง
“มันอาจจะตรง ๆ ก็ได้นะครับ” แอลพูดขึ้นบ้าง “อาจจะต้องไปหาน้ำฝนจริง ๆ”
“ไม่หรอกแอล” ปลายส่ายหน้า “ถ้าไปหาน้ำฝนจริง ๆ มันก็ไม่น่าจะมีอะไร..” เขาพูด แล้วก็นิ่งไป คล้ายกับว่าคิดอะไรได้
เจผู้เป็นลูกน้องย่อมรู้ถึงการกระทำของลูกพี่ตน จึงถามขึ้นว่า
“พี่ปลายนึกออกแล้วหรือครับ?”
“อือ” ปลายพยักหน้ารับ “ไปหาน้ำฝน... หึ จริง ๆ มันก็ไม่มีอะไรเลย”
“เหรอพี่?” เจยังสงสัย
“อืม... เอาเถอะ เรารีบไปหาน้ำฝนกัน”
แล้วปลายก็เดินนำพรรคพวกออกจากที่นี่ไป
ปลายนำพรรคพวกเดินกลับเข้าไปในอาคารคณะวิทยาศาสตร์ เพื่อมุ่งตรงไปยังห้องหนึ่ง
ห้องนี้ไม่ใช่ห้อง 2207 ห้องโปรเจ็คของเจ
หากเป็นห้องพักของอาจารย์ประจำคณะวิทยาศาสตร์
แต่ว่าปลายมาที่ห้องพักอาจารย์ทำไม?
มันเกี่ยวอะไรกับน้ำฝน
หนุ่มผมตั้งตรงไปยังห้องพักของอาจารย์ท่านหนึ่ง อาจารย์คนนี้มีชื่อว่า น้ำฝน
อาจารย์น้ำฝน อาจารย์สาวสวยขวัญใจเหล่าอาจารย์ชาย ผู้เป็นหนึ่งในอาจารย์ประจำคณะวิทยาศาสตร์นั่นเอง
ฉะนั้น ปริศนาที่ว่า ‘ไปหาน้ำฝน แล้วจะได้ปริศนาข้อสุดท้าย’ คำตอบก็คือ การมาหาอาจารย์น้ำฝน
มันตรง ๆ เลยหรือนี่
ปลายเคาะประตูห้องพักของอาจารย์น้ำฝนสองสามครั้ง สักพักก็ปรากฏอาจารย์สาวสวยเปิดประตูห้องออกมา
ซึ่งทันทีที่เธอเห็นหน้าหนุ่มผมตั้ง ก็พูดขึ้นว่า “ปลาย... เธอมาที่นี่จริง ๆ ด้วย”
ถ้าอาจารย์น้ำฝนพูดออกมาอย่างนี้ ก็แสดงว่าคำตอบก็ปลายคิดนั้นถูกต้องแล้ว
นั่นคือ การมาหาอาจารย์น้ำฝนจริง ๆ
“สวัสดีครับอาจารย์น้ำฝน” ปลายยกมือไหว้ สามสมุนข้างกายก็กระทำตามเช่นเดียวกัน แล้วเขาก็พูดขึ้นต่อ “อาจารย์น้ำฝนครับ..มีนฝากอะไรมาให้ผมหรือเปล่า?”
อาจารย์สาวสวยยิ้ม “แหม... มาถึงก็ถามเลยนะ ฝากจ้ะ เอ้า..เอาไป”
ผู้เป็นอาจารย์ส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้หนุ่มผมตั้งไป
“ขอบคุณครับ” ปลายรับกระดาษนั้นมาแล้วก้มดูทันที
กระดาษแผ่นนี้เป็นเพียงกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่ด้านหนึ่งไม่มีข้อความอะไรอยู่เลย ส่วนด้านหลังกระดาษมีข้อความเขียนไว้ว่า
นี่คือ คำใบ้สำหรับถอดรหัสนี้ “แดดร้อน กลับซะเถอะ ฮ่า ฮ่า ไปอิตาลีเลย”
“อ่ะ? กระดาษขาวอีกแล้ว แต่ยังดีที่มีคำใบ้แฮะ” ปลายพูดขึ้น แล้วหันไปหาอาจารย์น้ำฝน “มีอะไรอีกมั้ยครับ?”
“ไม่มีจ้ะ” เธอส่ายหน้า “อาจารย์ไม่รู้นะ ว่ามันหมายความว่ายังไง แต่ขอให้เธอโชคดี”
“ครับ”
จากนั้นปลายก็เดินออกจากห้องพักอาจารย์น้ำฝนมานั่งลงตรงที่นั่งที่อยู่ไม่ห่างจากห้องพักอาจารย์นัก
“กระดาษว่าง ๆ อีกแล้ว” ปลายบ่นอีกครั้ง “จะเหมือนคราวก่อนหรือเปล่า?”
“ครับ แต่คราวนี้มีคำใบ้นะพี่ แถมบอกว่าเป็นปริศนาข้อสุดท้ายด้วย” เจพูดขึ้นมา
“อืม...” ปลายพยักหน้าพลางครุ่นคิด “คำใบ้ที่ว่า ‘แดดร้อน กลับซะเถอะ ฮ่า ฮ่า ไปอิตาลีเลย’ มันจะเกี่ยวกับกระดาษนี้ยังไง ..ยังดูไม่ออกเลย”
“ผมว่าเรามาดูคำใบ้ดี ๆ นะครับ” แอลที่นิ่งมาช่วงหนึ่งพูดขึ้นมา “’แดดร้อน กลับซะเถอะ ฮ่า ฮ่า ไปอิตาลีเลย’ ผมว่าประโยคมันดูแปลก ๆ นะครับ”
“ฉันก็คิดอย่างงั้น” ปลายว่าแล้วก็พลิกกระดาษขึ้นดูไปมา ซึ่งก็ไม่พบรอยเปียกชื้นเหมือนดังในปริศนาคราวก่อน เขาพูดขึ้นต่อ “ดูท่าจะไม่ได้เขียนด้วยน้ำแป้งแฮะ แล้วยังไม่ใช่น้ำมะนาวด้วย”
ที่ปลายพูดถึงน้ำมะนาวก็เพราะว่า ถ้าเขียนด้วยน้ำมะนาวหรือน้ำส้มสายชู เมื่อนำไปให้ความร้อนจะเกิดเป็นตัวอักษรขึ้นมา เนื่องจากกรดน้ำส้มเป็นสารอินทรีย์ มีคาร์บอนเป็นองค์ประกอบ พอลนไฟจะทำให้คาร์บอนไหม้เหลือเป็นคราบ จึงปรากฏเป็นสีดำนั่นเอง
ซึ่งปลายก็แน่ใจอย่างที่พูด เพราะเขาลองดมกระดาษดูแล้ว ไม่มีกลิ่นของน้ำมะนาวหรือน้ำส้มสายชูอยู่เลย
กระดาษแผ่นนี้มันหมายถึงอะไรกัน
(มีต่อครับ)